အေဖ၀မ္းသာနိုင္ပါေစ

ေလာကထဲကို “အူ၀ဲ ” လို႕ဆိုျပီး မိတ္ဆက္ကာ ၀င္ေရာက္လာခ်ိန္ကေတာ့ သူရွိေကာင္း ရွိေနနိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူမွန္းသိပါျပီ ဆိုကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ သူမရွိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို မျမင္ဖူးလိုက္ပါဘူး ။မမွတ္မိတာလညး္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ သူ ။သို႕မဟုတ္ ။အေဖ။ “အေဖ”ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ နာမ္စားကို သူမ်ားေတြ ေခၚတိုင္း ရင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလးနဲ႕ ထိရွနာက်င္ မိတာကို ကၽြန္ေတာ့ဘာသာ အသိဆံုူး။ငယ္ငယ္တညး္က ေကၽြးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ အေမကလညး္ ကၽြန္ေတာ္ ငါးနွစ္သားအရြယ္မွာ ဆံုူးသြားတယ္။ အားငယ္ရေပမယ့္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးတဲ့ ဦးေလးေအာင္လူ ရွိေနတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေလာကၾကီးကို ဘာမထီ စိတ္ထားနဲ႕ ေလွ်ာက္နုိင္ခဲ့ပါတယ္။  အေဖလား။အေဖ့အေၾကာင္း ေမးလုိက္တိုင္း မ်က္နွာၾကီး ညိုမိႈင္းျပီး “မင္းအေဖ မရွိေတာ့ဘုူး ” လုိ႕ ဦးေလးက အျမဲေျပာတယ္။အေမရွိစဥ္က အေမလညး္ ဒီလုိပဲ ေျပာခဲ့တာ။ေနာက္ျပီးေျပာေသးတယ္။“မင္းအေဖ အေၾကာင္း မေမးပါနဲ႕”တဲ့ ။ ဒီေတာ့ အေဖ့အေၾကာင္းနဲ႕ ပါတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ မေျပာေပမယ့္ သိခ်င္စိတ္ကေတာ့ အျမဲေဖ်ာက္မရခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖနာမည္က ဘယ္သူလဲ ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ပံုစံက ဘယ္လိုလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ စံုစမ္းေနခဲ့ပါတယ္။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ အခုေရာက္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အေမတို႕ရဲ႕ ငယ္စဥ္ ေျခခ်ခဲ့ရာ ျဖစ္ပံုမေပၚဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ပတ္၀န္းက်င္ကို စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ “မင္း လသားအရြယ္ေလာက္ကမွ ေျပာင္းလာၾကတာ ” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ဦးေလး တစ္ခုခု ဖံုးကြယ္ထားတယ္လို႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ “အားးးးးးးးးးးးးးးးဟုတ္ျပီ” “လက္” ကနဲ အေတြးနဲ႕ အတူ ကၽြန္ေတာ္ လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ မ်က္နွာကုိ ေျပးျမင္မိတယ္။ ဦးေအာင္ျမင္။ ဟုတ္တယ္။ ဦးေအာင္ျမင္။ အေမဆံုးျပီး တစ္လျပည့္ခ်ိန္ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီကို သူ ”စ” ေရာက္လာတယ္။ တပါတ္ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတူေနျပီးမွ သူျပန္သြားတာ။သူေရာက္လာခါစကဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ”လူေလး” ဆိုျပီး ေခၚတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကိုျမင္မိစဥ္က စိတ္ထဲ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းကုိ မသိဘူး။ေနာက္ေတာ့ တစ္နွစ္ တစ္ခါေလာက္ အိမ္ကို ေရာက္ေရာက္လာတယ္။ ပထမတစ္ေခါက္ လာတုန္းကေတာ့ သူ႕မ်က္နွာက မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြနဲ႕။ ေနာက္အေခါက္ေတြက်ေတာ့ သူ႕ပံုစံက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္တယ္။သူ႕ေျခေထာက္ တစ္ဖက္ကေတာ့ ဆာေနတယ္။ငယ္ငယ္က ေတာလိုက္ရင္း ဒဏ္ရာ ရတယ္ေျပာတာပဲ။ အဲ့ ။ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ သူ႕ကုိဆုိရင္ ဦေလးက ေၾကာက္ပံုရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရြံေၾကာက္ေၾကာက္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသတဲ့ပံု။ သူေျပာတာေတြကိုလညး္ ရိုရိုေသေသ နားေထာင္ရွာတယ္။ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာက ကၽြန္ေတာ့္ အေဖအေၾကာင္းကို ဦးေအာင္ျမင္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေျပာနုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတာပဲ။ ခုဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ ၁၈နွစ္ျပည့္ျပီးသြားျပီ။ ဒီၾကားထဲ ဦးေအာင္ျမင္ၾကီးလညး္ တစ္နွစ္ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လညး္ ရင္းရင္းနွီးနွီးျဖစ္ေနျပီ။ ခုေနာက္ပိုင္း ဦးေအာင္ျမင္ၾကီးက တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ကို “သား” လို႕ေခၚတတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးပါဘူး။ သူက ကိုယ့္အေဖအရြယ္ပဲေလ။ေနာက္ျပီး သူက သြားခါနီးတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အျမဲေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ “ငါ့တူ (တစ္ခါတစ္ရံ သားဟု ေခၚတတ္ပါသည္) ေလာကၾကီးမွာ မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ အဲ့ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံနုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕စကားကို ရင္ထဲမွာ တံဆိပ္ခပ္ထားလုိက္တယ္။ေၾသာ္......ခုဆုိ သူမလာတာ ေျခာက္လေက်ာ္သြားျပီေလ။ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ သူ႕ကုိေမးရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖအေၾကာင္း သိရမယ္ထင္တယ္။ ထင္တာ မဟုတ္ပါဘူးေလ ။ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနမိတာပါ။

......(၁)
ခုတစ္ေလာ ေက်ာ္စြာတို႕အုပ္စု ရြာထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေသာင္းက်န္းေနတယ္။
ပုိက္ဆံရွိတဲ့ သားသမီးေတြျဖစ္ေတာ့ မိဘေတြ အရွိန္ အ၀ါနဲ႕ ဒီေကာင္ေတြ မိုက္ရဲေနၾကတာ။
ဟိုတစ္ေန႕ပဲ ၾကည့္ေလ ရြာေျမာက္ပိုင္းက အေၾကာ္ေရာင္းတဲ့ ေဒၚေထြးသားကုိ ထုိးၾကိတ္ျပီး အေၾကာ္ေတြ
လုယူသြားတယ္။သူမ်ားေတြကို ျပႆနာရွာတာ ဘာမွ၀င္မေျပာခဲ့ေသာ္လညး္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို
ျပႆနာ လာရွာသည္။“လင္ေကာင္မေပၚပဲ ေမြးတဲ့ေကာင္” တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ေဒါသ ထြက္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ထိမ္းခ်ဳပ္ျပီး
ဘာမွမေျပာပဲေနလိုက္တယ္။ ျပႆနာမျဖစ္တာ အေကာင္းဆံုးပဲေလ။စိတ္ထဲကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေဒါသ
ထြက္ေနမိတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဦးေလးကို တန္းေမးလိုက္တယ္။
“ဦးေလး ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ ဘယ္သူလဲဗ်ာ။ခု ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာခံေနရျပီ ။လင္ေကာင္မေပၚပဲ ေမြးတဲ့ေကာင္ တဲ့”
“ဘာကြ”
ဦးေလး အသံက ဟိန္းထြက္လာတယ္။
ေဒါသေၾကာင့္ထင့္ ။မ်က္နွာၾကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္း နီရဲလာတယ္။
“ဟုတ္တယ္ ဦးေလး ။ခုလုိေျပာခံရတာ ဦးေလးတို႕ေၾကာင့္ ၊ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ဘယ္သူလဲဆုိတာ ေျပာမျပလို႕”
“ဘာ”
ဦးေလး ေတာ္ေတာ္ ေဒါသ ထြက္ေနျပီဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္ မတတ္နိုင္ဘူး။
ေျပာလက္စကုိ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေျပာရမွာပဲ။
“ဟုတ္တယ္ ဦးေလး ၊ဦးေလး ကၽြန္ေတာ့္ အေဖအေၾကာင္း မေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာမေနေတာ့ဘုူး။
ေက်ာင္းလညး္ ဆက္မတတ္ေတာ့ဘူုး”
“ေဟ့ေကာင္ ေခြးေကာင္ ၊ မင္းေခြးစကား မေျပာနဲ႕ ”
မဆူစဖူး ဦးေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆူသည္။ တစ္ခါမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဦးေလး ဒီလုိေလသံနဲ႕ မေျပာဖူးဘူး။
“ေအာင္လူ”
အသံနဲ႕ အတူ လူတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ၀င္လာတယ္။ဦးေအာင္ျမင္။
“ေအာင္လူ လူေလးကို အဲ့လုိေျပာရလားကြ၊ လူေလးသိခ်င္တာကို ေသခ်ာေျပာျပမွေပါ့”
“ဟာ အစ္ကိုၾကီး၊ ဘယ္လုိေရာက္လာတာလဲ”
ဦးေလး ရဲ႕ ေလသံ ေျပာင္းသြားတယ္။ပံုစံကလည္း ရိုေသ က်ိဳးနြံမႈကိုျပေနတယ္။
ဦးေအာင္ျမင္ က ကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ျပီး “လူေလး လူေလး အေဖအေၾကာင္း သိပ္သိခ်င္တာပဲလား” တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ အသိစိတ္ ျပန္၀င္လာတယ္။ ဦးေအာင္ျမင္ကုိ ရိုရိုေသေသပဲေျပာလိုက္မိတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္ပါတယ္”
“ေအး ေအး ။သိခ်င္ရင္ ဦးေလးေျပာျပမယ္။ လာ အိမ္ေပၚတတ္ေျပာရေအာင္”
“ဟာ အစ္ကိုၾကီး”
ဦးေလးက အလန္႕တၾကားဟန္နဲ႕ ေခၚတယ္။
“ရတယ္ ေအာင္လူ ။မင္းပါလိုက္ခဲ့”
ဦးေအာင္ျမင္က ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ္ေပၚတတ္သြားတယ္။ကၽြန္ေတာ္ သတိထားလိုက္မိတယ္။ ဦးေအာင္ျမင္ မ်က္နွာက ညို႕ျပီး မိႈင္းေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လညး္ ရင္တထိပ္ထိပ္နဲ႕ လိုက္တတ္လိုက္တယ္။
အိမ္ေပၚမွာ သံုူးေယာက္သား ထိုင္လိုက္မိသည္နွင့္
“လူေလး အေဖဟာ ေဟာဒီေလာကၾကီးထဲမွာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနပါတယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ လိႈက္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
“ဒါေပမယ့္ သူဟာ တစ္ခ်ိန္က စြန္းထင္းခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕အမွားေတြကို လူေလးအေပၚ အရိပ္လုိ မိုးေနမွာဆိုးလို႕
လူေလးကို ကြယ္ရာကေနပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေနခဲ့တာ”
“ဟင္”
ကၽြန္ေတာ္ အံၾသသြားတယ္။တစ္ခ်ိန္တည္း ဆယ္တန္း တတ္ေနတုန္းက အျဖစ္ကိုလညး္ သတိယမိတယ္။
ဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္  မူးလဲတာ။ ေဆးရံုေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အေရးေပၚ ေသြးလုိေနခ်ိန္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ေသြးက AB ေသြးေလ ။နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေဆးရံုေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
လုိတဲ့ေသြးကို မရနိုင္ေတာ့ဘုူး ထင္ခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္က ေသြးလွဴခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ သူဘယ္သူဆုိတာ ကို ကၽြန္ေတာ္ မသိခဲ့ရဘူး။
“ခုလညး္ သူက လူေလးကို အျမဲ ေတြ႕ခ်င္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အျဖစ္က လူေလးကုိ ေတြ႕ခြင့္ မသာတဲ့
အေျခအေနတစ္ခုမွာ ေရာက္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက ငယ္ငယ္တညး္က လူေလးကို ေအာင္လူ႕လက္ထဲ
ထည့္ေပးျပီး အေ၀းကေနပဲ လူေလးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာ။လူေလးအတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္ နဲ႕ လူေလးနဲ႕ေအာင္လူ  စားဖို႕အတြက္ေတြပါ ဦးေလးကေန တစ္ဆင့္ ေထာက္ပံ႕ေပးခဲ့တာ။လူေလးမွတ္မိအံဳးမွာေပါ့။ လူေလး ဆယ္တန္း က်တုန္းကေလ ”
ကၽြန္ေတာ္ အေတြးထဲ ဆယ္တန္းက်တုန္းက အျဖစ္ေတြကို ျမင္ေယာင္လာတယ္။
ဒီတုန္းက စာေမးပြဲက်လို႕ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိျပီး တစ္ဘက္ရြာက ဘိန္းစြဲတဲ့သူေတြနဲ႕ေပါင္းျပီး
ဘိန္းစမ္းရႈဖို႕  လိူက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း မင္းေအာင္ေရာပါတယ္။
လမ္းမွာ လူၾကီးတစ္ေယာက္က “မင္းတို႕ ကေလးေတြျဖစ္ျပီး မစဥ္းစားပဲ လုပ္ရလားကြ၊ မင္းတို႕အိမ္က မိဘေတြ ဘယ္လိုေနမယ္ဆုိတာ မစဥ္းစားမိဘူးလား ။ခုခ်က္ခ်င္း အိမ္ျပန္” ဆိုျပီး နွင္လႊြတ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕လညး္
သူ႕ကိုေၾကာက္တာနဲ႕ ျပန္ေျပးလာခဲ့ရတာ။ဟုတ္တယ္ေလ ။သူ႕မ်က္နွာမွာက ကန္လန္႕ျဖတ္ ဓားဒဏ္ရာ
ၾကီးနဲ႕။
ဒီတုန္းကသာ ဆက္သြားမိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ဘိန္းစြဲျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။
“ဒါ ဒါဆို အဲ့ဒီ မ်က္နွာမွာ အမာရြက္နဲ႕လူၾကီးက ”
ကၽြန္ေတာ့္စကားသံ ေတြက အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့။
ရင္ထဲမွာလညး္ တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္သလိုလုိ။
ဦးေအာင္ျမင္ က “ဟင္း” ကနဲ သက္ျပင္းရွည္ တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္ျပီး။
“ေအး  ဟုတ္တယ္။ အဲ့ဒါ လူေလးအေဖပဲ” ။
“ဗ်ာ ။မျဖစ္နုိင္ဘူး ။ဒါဘယ္လုိမွ မျဖစ္နုိင္ဘူး။ဦးေလးလိမ္တာ ။ဟုတ္တယ္မို႕လား ၊ဦးေလး ကၽြန္ေတာ့္ကိုလိမ္တာ”
ကၽြန္ေတာ္ ေသြးရူး ေသြးတန္း ေအာ္လိုက္မိသည္။
“ဟုတ္တယ္ ငါ့တူ ။အစ္ကိုၾကီး မလိမ္ဘူး။အဲ့ဒါဟာ မင္းသိပ္ေတြ႕ခ်င္ေနတဲ့ မင္းအေဖပဲ”
ဦးေလးေအာင္လူ ကပါ ၀င္ေျပာလာသည္။
ကၽြန္ေတာ္မယံုခ်င္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို လုိေလေသးမရွိေအာင္ မေၾကာင့္မၾကေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတာက
ဦးေလးေအာင္လူ မဟုတ္ပဲ။မ်က္နွာမွာ အမာရြက္နဲ႕လူၾကီးဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္မယံုခ်င္။
“ဒါဆို သူက ဘာျဖစ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရဲရဲတင္းတင္း လာမေတြ႕ရသလဲဗ်”
“အစ္ကိုၾကီးေျပာသလိုပဲေလ။ မင္းအေဖဟာ တစ္ခ်ိန္က သူ႕အမွားေတြကို မင္းအေပၚ အရိပ္လို
မုိးေနမွာ သိပ္ေၾကာက္လို႕႔ပဲ”
တစ္ခ်ိန္ကသူ႕အမွား။ဘာေတြမွားခဲ့လို႕လဲ။ဘာေၾကာင့္မွားခဲ့တာလဲ။
“ဒါဆုိ အခု သူဘယ္မွာလဲ”
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနျပီ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အေဖဟာ အေဖပဲေလ။
“သူရွိပါတယ္ ။ ရြာအျပင္ဘက္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ”
ဦးေအာင္ျမင္ အသံက တိမ္၀င္သြားတယ္။ အေတာ္ေလးၾကာမွ
“ကဲ လူေလးေတြ႕ခ်င္တယ္မို႕လား ။လာ လူေလးအေဖကိုသြားေတြ႕ရေအာင္”
ေျပာေျပာဆိုဆုိ ဦးေအာင္ျမင္ ေရွ႕ကေန ထ ထြက္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လညး္ မဆိုင္းေတာ့ပဲ ေနာက္ကေနလိုက္လာမိတယ္။ ရြာအျပင္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္း
ေရာက္ေတာ့ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ ေအာက္မွာ လူနွစ္ေယာက္။
တစ္ေယာက္က ထိုင္ေနတယ္။က်န္တစ္ေယာက္က သူ႕ရင္ခြင္ေပၚ ေခါင္းမွျပီး လွဲေနတယ္။
“ဟင္”
ကၽြန္ေတာ္ သတိထား ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ လွဲေနတဲ့သူက မ်က္နွာမွာ အမာရြက္ၾကီးနဲ႕။
လူကေတာ့ ပိန္လွီေနျပီ။ဟိုစဥ္တုန္းကနဲ႕ မတူေတာ့။
“ဟာ ဦးေလး၊ျမန္ျမန္လာအံဳူး ။ဒီမွာ ဆရာၾကီး ေသြးေတြအန္ေနတယ္”
သစ္ပင္ေအာက္မွာ ထိုေနတဲ့ လူငယ္က ဦးေအာင္ျမင္ကုိ ေတြ႕ေတာ့ အေလာတၾကီး လွမ္းေခၚတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုူးေယာက္ေရာက္သြားေတာ့ အမာရြက္နဲ႕လူၾကီးရဲ႕ ပါးစပ္က ေသြးေတြအန္ေနတယ္။
“ဆရာၾကီး ။ ဆရာၾကီး......ဘယ္နွယ္ေနလဲ၊ ဒီမွာ ဆရာၾကီး သား ပါလာတယ္”
ဦးေအာင္ျမင္က ကၽြန္ေတာ့္ အေဖဆိုေသာသူၾကီးကို ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကိုပါ
ညႊန္ျပလုိက္တယ္။ အေဖ့ပံုစံက အားရစရာမရွိ။ ဘာေျပာခ်င္သည္ေတာ့မသိ။
ပါးစပ္ကတစ္လႈပ္လႈပ္ ။။။။။အတန္ၾကာမွ........
“သားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ကၽြန္ေတာ္ မထူးမိ။ အေဖဟု သက္မွတ္လုိက္မိေပမယ့္ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ေ၀းကြာခဲ့ေသာ
“အေဖ” ဟူေသာ နာမ္စားကို ကၽြန္ေတာ့္နႈတ္က ရုတ္တရက္ ထြက္မရ။
အားေစးထည့္ထားသလို။
“သားး အေဖ့ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါသား အေဖသားကုိ ေထာင္ထြက္လူမိုက္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားလို႕
ေျပာခံရမွာ စိုးလို႕ အေဖ သားအနားကို မလာခဲ့တာပါ။
ဘယ္လုိ။အေဖက ေထာင္ထြက္ဆုိပါလား။ ဘာလို႕အေဖကေထာင္က်တာပါလိမ့္။
“ငယ္ငယ္တုနး္က အေဖဟာ ဆုိးခဲ့ မိုက္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီဒဏ္ေၾကာင့္ ခုၾကီးလာတဲ့ အခါ
ကိုယ့္မိသားစုနဲ႕ အတူမေနရပဲ သားတကြဲ မယားတကြဲေနရတဲ့ ဒုကၡနဲ႕ ၾကံဳခဲ့ရတယ္။
အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါသားရယ္။။။။။။ခြင့္လႊတ္တယ္မို႕လား”
ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုခြင့္လႊတ္ရမည္နည္း။ အေဖ့ဆိုသည္ကုိ ခုမွသိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့
အေဖ့အေပၚ ေျပာစရာ အျပစ္မရွိပါ။ထို႕ေၾကာင့္ပင္
“ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္မတင္ပါဘူး” ဟု တံုး တိတိ ေျပာခ်လိုက္သည္။
“သား”
ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲ ၀မ္းနည္းစိတ္က လိႈက္ကနဲ လိပ္တတ္လာတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ အေဖ့ပံုစံကုိၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ငိုခ်င္လာတယ္။
“အေဖ”
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္နႈတ္က “အေဖ” ဆိုေသာ ေခၚသံကုိ
လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲၾကီး ထြက္သြားသည္။
“သားးးးးးးးးးးသားေလး ..အေဖ့ကို အေဖလို႕ေခၚတယ္၊၀မ္းသာလိုက္တာသားရယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ့ကို ေပြ႕ဖက္လိုက္တယ္။ အေဖ့ကလညး္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပြ႕ဖတ္ထားတယ္။
“အေဖ”
ကၽြန္ေတာ္ အနွစ္နွစ္ အလလ ေတာင့္တခဲ့ေသာ အေဖ့ကိုေတြ႕ရျပီမို႕ အေဖဟု အားရပါးရ
ေခၚလိုက္မိသည္။ တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့ျပီ။
“ဆရာၾကီး ဆရာၾကီး”
ေနာက္က ဦးေအာင္ျမင္ အသံၾကားမွ ကၽြန္ေတာ္ သတိ၀င္လာကာ အေဖ့မ်က္နွာကို ၾကည့္မိသည္။
ေသြးစြန္းေနေသာ အေဖ့ နႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ ျပံဳးေယာင္သန္းေနသည္။ အေဖ့မ်က္နွာ တြင္
ေက်နပ္ေသာ အရိပ္အေယာင္ရွိသည္။
“ဟင္”
အေဖ့ နွလံုး မခုန္ေတာ့ပါလား။
“အေဖ ။အေဖ အေဖ”
္သြားျပီ။ ကမၻာၾကီး တစ္ခုလံဳး ခ်ာခ်ာလည္သြားျပီ။။။။။။။။ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြင္းသို႕ အေဖသည္
ခဏေလး ၀င္ေရာက္ျပီး အျပီးအပိုင္ ထြက္သြားခဲ့ျပီ။ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့မ်က္နွာကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ရင္း အသက္မဲ့ေနေသာ အေဖ့ကို နမ္းလိုက္မိသည္။။။။။။

(၂)
“လူေလး သြားၾကရေအာင္”
အေဖ့အုပ္ဂူ ေရွ႕ကေန ကၽြန္ေတာ္ ထလုိက္တယ္။ ဒီေန႕ဆုိရင္ အေဖ ဆံုးတာ ငါးနွစ္္ျပည့္သြားျပီ။
တစ္ျခားသူေတြအတြက္ အေဖဟာ အက်ိဳးျပဳခ်င္မွ ျပဳမယ္။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့
ခဏေလးစကားေျပာလုိက္ရေပမယ့္ အေဖဟာ အဖုိးမျဖတ္နုိင္ေသာ သူတစ္ေယာက္ပါ။
ဦးေအာင္ျမင္ေျျပာျပလို႕ အေဖဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆရာ၀န္ၾကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္
ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရတယ္။။။။။။။။။။ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဆရာ၀န္ၾကီး ျဖစ္ေနျပီေလ။
အေဖ ျမင္လွည့္ပါ။။။။။။တမလြန္ကေန သားဆရ၀န္ၾကီးကိုၾကည့္ျပီး
အေဖ၀မ္းသာနိုင္ပါေစ....။။။။။။။အေဖ၀မ္းသာနုိင္ပါေစ....။



ဆႏၵမြန္ျဖင့္.............လြမး္ေနာင္.............။