ည။တိတ္ဆိတ္ေအးျမေသာေဆာင္းည။ေငြနွငး္မႈန္တို႕ကခုန္ဖ်န္းပတ္၍ေျမာက္ျပန္ေလတို႕ တုိက္ခက္ေနေသာေဆာင္းညတြင္
ေငြလကမႈန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ျဖင့္တစ္ရြာလံုးေပၚျဖန္႕က်က္ထားသည္။ သုိ႕ေသာ္ေဆာင္းည၏အလွတရားသည္ကၽြန္ေတာ္နွင့္
မဆိုင္သေယာင္ခပ္စိမ္းစ္ိမ္းရွိလွသည္။ေအးျမေသာေဆာင္းညတြင္ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ ပူေလာင္ေနသည္။တစ္ရြာလံဳးပင္အိပ္ေမာ
က်ေနေရာ့မည္။အိပ္မေပ်ာ္သူကကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာရွိသည္ထင့္။ အိပ္ရာထက္မွာလူးလိမ့္ေနရင္းမွပူေလာင္သည့္ရင္ကို
ေျဖသိမ့္ရန္အိပ္ရာမွထ၍လက္စြဲေတာ္တေယာအိုေလးကုိယူကာအိမ္ေခါင္းရင္းမွ မန္က်ည္းပင္ေအာက္သို႕ထြက္လာခဲ့သည္။
တေယာကုိအသံစမး္၍သီခ်ငး္တစ္ပုဒ္ကုိခပ္ညည္းညည္းသီဆိုရင္းတီးမိသည္။ တီးမိသည့္သီခ်ငး္က“ဂီတနတ္သန္ကုိေစာညိမ္း“
ရဲ့“သည္ေဆာင္းေဟမာန္“။တေယာသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ကားတိတ္ဆိတ္ေသာည၏တစ္ခုေသာ သက္ရွိအရာတစ္ခုနွယ္။တစ္ရြာလံဳးကုိလႊမး္မိုးထား
ေလသည္။ေအာ္................မနက္ျဖန္ဆိုရင္“ေအးျမတ္ႏြယ္“ဆံုးတာသံုးလျပည့္ျပီ။ ၾကာလွ်င္ေမ့ေပ်ာက္တတ္တဲ့သေဘာရွိေသာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အစဥ္မွာေတာ့ယခုအခ်ိန္ထိေအးျမတ္ႏြယ္ကုိေမ့မရနိုင္ခဲ့ပါ။
ေအးျမတ္ႏြယ္ကုိကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္။သို႕ေသာ္ယခုေမ့မရျခင္းသည္ ခ်စ္၍ေမ့မရျခင္းထက္နွေျမာ၍တမး္တမိျခင္းကပုိပါသည္။
ေငြလကမႈန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ျဖင့္တစ္ရြာလံုးေပၚျဖန္႕က်က္ထားသည္။ သုိ႕ေသာ္ေဆာင္းည၏အလွတရားသည္ကၽြန္ေတာ္နွင့္
မဆိုင္သေယာင္ခပ္စိမ္းစ္ိမ္းရွိလွသည္။ေအးျမေသာေဆာင္းညတြင္ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ ပူေလာင္ေနသည္။တစ္ရြာလံဳးပင္အိပ္ေမာ
က်ေနေရာ့မည္။အိပ္မေပ်ာ္သူကကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာရွိသည္ထင့္။ အိပ္ရာထက္မွာလူးလိမ့္ေနရင္းမွပူေလာင္သည့္ရင္ကို
ေျဖသိမ့္ရန္အိပ္ရာမွထ၍လက္စြဲေတာ္တေယာအိုေလးကုိယူကာအိမ္ေခါင္းရင္းမွ မန္က်ည္းပင္ေအာက္သို႕ထြက္လာခဲ့သည္။
တေယာကုိအသံစမး္၍သီခ်ငး္တစ္ပုဒ္ကုိခပ္ညည္းညည္းသီဆိုရင္းတီးမိသည္။ တီးမိသည့္သီခ်ငး္က“ဂီတနတ္သန္ကုိေစာညိမ္း“
ရဲ့“သည္ေဆာင္းေဟမာန္“။တေယာသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ကားတိတ္ဆိတ္ေသာည၏တစ္ခုေသာ သက္ရွိအရာတစ္ခုနွယ္။တစ္ရြာလံဳးကုိလႊမး္မိုးထား
ေလသည္။ေအာ္................မနက္ျဖန္ဆိုရင္“ေအးျမတ္ႏြယ္“ဆံုးတာသံုးလျပည့္ျပီ။ ၾကာလွ်င္ေမ့ေပ်ာက္တတ္တဲ့သေဘာရွိေသာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အစဥ္မွာေတာ့ယခုအခ်ိန္ထိေအးျမတ္ႏြယ္ကုိေမ့မရနိုင္ခဲ့ပါ။
ေအးျမတ္ႏြယ္ကုိကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္။သို႕ေသာ္ယခုေမ့မရျခင္းသည္ ခ်စ္၍ေမ့မရျခင္းထက္နွေျမာ၍တမး္တမိျခင္းကပုိပါသည္။
(၁)
ေအးျမတ္ႏြယ္ဟူေသာမိန္းကေလးကိုကၽြန္ေတာ္စသိတာကသာယာေသာေႏြညေန တစ္ခုမွာပါ။
ထိုစဥ္ကကၽြန္ေတာ္ေလးတန္းေျဖျပီးေသာေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေသာ္လညး္အမ်ားသူငါလို
ကၽြန္ေတာ့္မွာမနားရပါ။မနက္ပို္င္းတြင္အေဖကဘက္စံုဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတတ္ရန္သူတတ္ေျမာက္ ေသာလက္သမားအတတ္ကိုနည္းနည္း
ျခငး္သင္ေပးသည္။ေန႕လည္ပိုင္းက်ေတာ့အိမ္ကႏြားၾကီးနွစ္ေကာင္သြားေက်ာင္းရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အားလပ္ခ်ိန္ကညေနပိုင္း။
ညေနပုိင္းဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ္လုပ္စရာရွိလွ်င္ေတာင္မလုပ္ရ။စိတ္ၾကိဳက္ကစား၍ရေသာ ကိုယ္ပုိင္အခ်ိန္တစ္ခုျဖစ္သည္။
ဒီေန႕လည္းကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေဘာလံုးကန္ရန္ေျပာထားသည္။ ေဘာလံုးကစားကြင္းကရြာအေနာက္ဘက္က
လယ္ကြင္းေတြထဲမွာသာ။ကၽြန္ေတာ္တို႕လူစုျပီးေဘာလံုးကန္ရန္ထြက္လာသည္။ ရြာအေနာက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့
ခါတိုင္းအသက္မဲ့ေနေသာအိမ္သစ္ၾကီးကဒီေန႕ဆူညံေနသည္မို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္သိုက္လွမ္းစပ္စုၾကသည္။
အိမ္ထဲမွာအသက္ၾကီးၾကီးေယာက္က်ားတစ္ေယာက္နဲ႕မိန္းမတစ္ေယာက္ အထုပ္ေတြကုိေရႊ႕ေနသည္။
သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ရွိေသာလူၾကီးတစ္ဦးကကုလားထို္င္တြင္ထိုင္ရင္းေဆးလိပ္မွိန္းေနသည္။
“ဟင္“
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိကအိမ္ၾကီးရဲ႕တစ္ေနရာသို႕ေရာက္သြားသည္။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။တိတိက်က်ဆိုရလွ်င္လွပေသာေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနသည္။
သို႕ေသာ္........သူမ၏မ်က္၀န္းမ်ားကမူသူမ၏အလွနွင့္ဆန္႕က်င္စြာညိႈးငယ္ေန သေယာင္ရွိေနသည္။
ေနရာမွာထြက္ခြါခဲံ့ေသာ္လည္းသူမ၏သ႑ာန္ေလးကကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာမေပ်ာက္။
သူမကဘယ္သူလဲ.........ဘာေၾကာင့္သူမမ်က္၀န္းေတြကညိႈးငယ္ေနတာလဲ...............
အေတြးမ်ားကသာကၽြန္ေတာ့္ကိုစုိးမိုးေနသည္။
သို႕ေသာ္.................ထူးမစဥ္းစားလိုက္ရပါ။ေဘာလံုးကန္ျပီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ အပ်ိဳၾကီးမေသာင္းအိမ္ကုိလာ၍
ေဖာက္သည္ခ်ေနသည္။ေကာင္မေလးနာမည္ကေအးျမတ္ႏြယ္။သူ႕အေဖနဲ႕ အေမကြဲျပီးအေဖရဲ့ေနာက္အိမ္ေထာင္
မိေထြးနဲ႕အတူေနရသည္။ျမိဳ႕ေပၚမွာစီးပြါးေရးက်လို႕ေျပာငး္လာတာ။
ေအာ္..........ဒါေၾကာင့္သူ႕မမ်က္၀န္းေတြညိႈးေနတာထင္ပါ့။
ထိုစဥ္ကကၽြန္ေတာ္ေလးတန္းေျဖျပီးေသာေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေသာ္လညး္အမ်ားသူငါလို
ကၽြန္ေတာ့္မွာမနားရပါ။မနက္ပို္င္းတြင္အေဖကဘက္စံုဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတတ္ရန္သူတတ္ေျမာက္ ေသာလက္သမားအတတ္ကိုနည္းနည္း
ျခငး္သင္ေပးသည္။ေန႕လည္ပိုင္းက်ေတာ့အိမ္ကႏြားၾကီးနွစ္ေကာင္သြားေက်ာင္းရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အားလပ္ခ်ိန္ကညေနပိုင္း။
ညေနပုိင္းဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ္လုပ္စရာရွိလွ်င္ေတာင္မလုပ္ရ။စိတ္ၾကိဳက္ကစား၍ရေသာ ကိုယ္ပုိင္အခ်ိန္တစ္ခုျဖစ္သည္။
ဒီေန႕လည္းကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေဘာလံုးကန္ရန္ေျပာထားသည္။ ေဘာလံုးကစားကြင္းကရြာအေနာက္ဘက္က
လယ္ကြင္းေတြထဲမွာသာ။ကၽြန္ေတာ္တို႕လူစုျပီးေဘာလံုးကန္ရန္ထြက္လာသည္။ ရြာအေနာက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့
ခါတိုင္းအသက္မဲ့ေနေသာအိမ္သစ္ၾကီးကဒီေန႕ဆူညံေနသည္မို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္သိုက္လွမ္းစပ္စုၾကသည္။
အိမ္ထဲမွာအသက္ၾကီးၾကီးေယာက္က်ားတစ္ေယာက္နဲ႕မိန္းမတစ္ေယာက္ အထုပ္ေတြကုိေရႊ႕ေနသည္။
သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ရွိေသာလူၾကီးတစ္ဦးကကုလားထို္င္တြင္ထိုင္ရင္းေဆးလိပ္မွိန္းေနသည္။
“ဟင္“
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိကအိမ္ၾကီးရဲ႕တစ္ေနရာသို႕ေရာက္သြားသည္။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။တိတိက်က်ဆိုရလွ်င္လွပေသာေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနသည္။
သို႕ေသာ္........သူမ၏မ်က္၀န္းမ်ားကမူသူမ၏အလွနွင့္ဆန္႕က်င္စြာညိႈးငယ္ေန သေယာင္ရွိေနသည္။
ေနရာမွာထြက္ခြါခဲံ့ေသာ္လည္းသူမ၏သ႑ာန္ေလးကကၽြန္ေတာ့္စိတ္မွာမေပ်ာက္။
သူမကဘယ္သူလဲ.........ဘာေၾကာင့္သူမမ်က္၀န္းေတြကညိႈးငယ္ေနတာလဲ...............
အေတြးမ်ားကသာကၽြန္ေတာ့္ကိုစုိးမိုးေနသည္။
သို႕ေသာ္.................ထူးမစဥ္းစားလိုက္ရပါ။ေဘာလံုးကန္ျပီးအိမ္ေရာက္ေတာ့ အပ်ိဳၾကီးမေသာင္းအိမ္ကုိလာ၍
ေဖာက္သည္ခ်ေနသည္။ေကာင္မေလးနာမည္ကေအးျမတ္ႏြယ္။သူ႕အေဖနဲ႕ အေမကြဲျပီးအေဖရဲ့ေနာက္အိမ္ေထာင္
မိေထြးနဲ႕အတူေနရသည္။ျမိဳ႕ေပၚမွာစီးပြါးေရးက်လို႕ေျပာငး္လာတာ။
ေအာ္..........ဒါေၾကာင့္သူ႕မမ်က္၀န္းေတြညိႈးေနတာထင္ပါ့။
(၂)
ေက်ာင္းေတြဖြင့္သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္ခင္မင္ရင္းနွီးခဲ့ၾကပါသည္။
ေအးျမတ္ႏြယ္ကလညး္ကၽြန္ေတာ္နဲ႕တစ္တန္းတည္းငါးတန္းတတ္ရသည္။အတန္းထဲမွာ စာအေတာ္ဆံုးကကၽြန္ေတာ္။
အခုေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ကလပါတ္စားေမးပြဲေတြမွာကၽြန္ေတာ္နဲ႕အၾကိတ္အနယ္ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံသူမကပင္
ပထမရသည္။သို႕ေသာ္...သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ပါ။
အတန္းထဲမွာေအးျမတ္ႏြယ္သည္။စတတ္ေနာက္တတ္ေသာကၽြန္ေတာ္ကိုအားလံုး ထက္ပုိခင္မင္ပံုရသည္။
သူမသည္ေအးေအးေလးေနတတ္ေသာ္လညး္ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕လွ်င္ေတာ့
“ေက်ာ္စိုးငါ့ကိုပံုေျပာျပ” ဟုအျမဲပံုေျပာခိုင္းတတ္သည္။
ကၽြန္ ေတာ္ကလညး္ၾကားဖူးနား၀ပံုေတြကိုေျပာျပပါသည္။ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။သို႕ေသာ္ျငား.......
ကံဟူေသာဇာတ္ဆရာသည္ခ်စ္ေနေသာသူေတြကုိမနာလိုသေယာင္ခဲြပစ္တတ္သည့္ သေဘာရွိရကား
ကၽြန္ေတာ္ေျခာက္တန္းေျဖျပီးေသာနွစ္တြင္ကၽြန္ေတာ့အေဖလယ္ထဲတြင္ပိုးထိ၍ဆံုးပါသည္။
ေကာင္းေကာငး္မက်န္းမာေသာအေမ့ကိုျပဳစုရန္နွင့္မလြယ္ေသာကၽြန္ေတာ့ေက်ာင္း စရိတ္ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းထြက္
ခဲ့ရပါသည္။
“ငါ့တူေက်ာင္းျပန္ေနပါလား။ဦးတို႕ေက်ာင္းလခေထာက္ပံ႕ပါ့မယ္“
ေအးျမတ္ႏြယ္၏အေဖျဖစ္သူဦးေအာင္လြင္ကေျပာသည္။ေအးျမတ္ႏြယ္ကလညး္
“ဟုတ္တယ္ေက်ာ္စိုးနင္ေက်ာင္းမထြက္ပါနဲ႕”ဟုေျပာျပန္သည္။
သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္တစ္ကုိယ္ေကာင္းမဆန္သင့္။အိမ္မွာကလူမမာမိခင္ၾကီးရွိသည္။
ေအးျမတ္ႏြယ္ကလညး္ကၽြန္ေတာ္နဲ႕တစ္တန္းတည္းငါးတန္းတတ္ရသည္။အတန္းထဲမွာ စာအေတာ္ဆံုးကကၽြန္ေတာ္။
အခုေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ကလပါတ္စားေမးပြဲေတြမွာကၽြန္ေတာ္နဲ႕အၾကိတ္အနယ္ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံသူမကပင္
ပထမရသည္။သို႕ေသာ္...သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ပါ။
အတန္းထဲမွာေအးျမတ္ႏြယ္သည္။စတတ္ေနာက္တတ္ေသာကၽြန္ေတာ္ကိုအားလံုး ထက္ပုိခင္မင္ပံုရသည္။
သူမသည္ေအးေအးေလးေနတတ္ေသာ္လညး္ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕လွ်င္ေတာ့
“ေက်ာ္စိုးငါ့ကိုပံုေျပာျပ” ဟုအျမဲပံုေျပာခိုင္းတတ္သည္။
ကၽြန္ ေတာ္ကလညး္ၾကားဖူးနား၀ပံုေတြကိုေျပာျပပါသည္။ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။သို႕ေသာ္ျငား.......
ကံဟူေသာဇာတ္ဆရာသည္ခ်စ္ေနေသာသူေတြကုိမနာလိုသေယာင္ခဲြပစ္တတ္သည့္ သေဘာရွိရကား
ကၽြန္ေတာ္ေျခာက္တန္းေျဖျပီးေသာနွစ္တြင္ကၽြန္ေတာ့အေဖလယ္ထဲတြင္ပိုးထိ၍ဆံုးပါသည္။
ေကာင္းေကာငး္မက်န္းမာေသာအေမ့ကိုျပဳစုရန္နွင့္မလြယ္ေသာကၽြန္ေတာ့ေက်ာင္း စရိတ္ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းထြက္
ခဲ့ရပါသည္။
“ငါ့တူေက်ာင္းျပန္ေနပါလား။ဦးတို႕ေက်ာင္းလခေထာက္ပံ႕ပါ့မယ္“
ေအးျမတ္ႏြယ္၏အေဖျဖစ္သူဦးေအာင္လြင္ကေျပာသည္။ေအးျမတ္ႏြယ္ကလညး္
“ဟုတ္တယ္ေက်ာ္စိုးနင္ေက်ာင္းမထြက္ပါနဲ႕”ဟုေျပာျပန္သည္။
သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္တစ္ကုိယ္ေကာင္းမဆန္သင့္။အိမ္မွာကလူမမာမိခင္ၾကီးရွိသည္။
ေနာက္ျပီးေတာ့
“ေယာက်ၤားဆိုတာသူမ်ားအကူအညီမပါပဲနဲ႕ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္နိုင္ရတယ္ကြ“ ဟုအျမဲေျပာေသာအေဖ့စကားသည္
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လမ္းျပၾကယ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း
“ဦးတို႕ႏြယ္တို႕ရဲ့ေစတနာကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းထြက္ဖို႕ဆံုုုးျဖတ္ျပီးပါျပီ“
ဟုသာယဥ္ေက်းစြာျငင္းပယ္ရပါသည္။ဒီေတာ့လည္းေအးျမတ္ႏြယ္က
“ေက်ာ္စိုးနင္သိပ္မာနၾကီးတယ္“တဲ့။
“မာနၾကီးတာမဟုတ္ပါဘူးေအးျမတ္ႏြယ္ရယ္......ငါ့ဘ၀ကိုငါပဲသိပါတယ္ဟာ“ဟု
စိတ္ထဲမွျပန္ေျပာမိသည္။အေမကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ျပီး
“ငါ့သားေတာ့ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕လယ္ထဲဆင္းေနရျပီ“ ဟုစိတ္မေကာင္းစြာေျပာတတ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ေယာက်ၤားပါအေမရယ္....အေဖသင္ေပးထားတဲ့လက္သမားပညာလည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတာပဲ
အေမသာက်န္းမာလာေအာင္ဂရုစိုက္ပါ“
အဓိကကေတာ့အေမက်န္းမာလာရန္သာျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ကေယာက်ၤားေလး ဘယ္လိုေနေနျဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္.......ေအးျမတ္ႏြယ္ဆယ္တန္းေျဖျပီးေသာနွစ္တြင္ကၽြန္ေတာ့အေမဆံုးပါသည္။
တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ကၽြန္ေတာ့္မွာေျဖဆည္မရနိုင္ပါ။
အေဖဆံုးစဥ္ကအေမရွိ.၍ေျဖဆည္ရနိုင္ေသာ္လညး္အေမပါမရွိေတာ့ ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ေသာ္လညး္အားငယ္မိတာအမွန္။
ဒီအခ်ိန္မွာေအးျမတ္ႏြယ္ကကၽြန္ေတာ့အတြက္အေဖာ္မြန္ျဖစ္ခဲ့သည္.။
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းသူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အတူေနရခ်ိန္ေတြ မ်ားခဲ့ပါသည္။
အားငယ္ေနေသာကၽြန္ ေတာ့ကုိအားေပးစကားေတြေျပာခဲ့သည္။ဒီအတြက္ေအးျမတ္ႏြယ္ကိုေက်းဇူးတင္ရပါသည္။
“ေယာက်ၤားဆိုတာသူမ်ားအကူအညီမပါပဲနဲ႕ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္နိုင္ရတယ္ကြ“ ဟုအျမဲေျပာေသာအေဖ့စကားသည္
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လမ္းျပၾကယ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း
“ဦးတို႕ႏြယ္တို႕ရဲ့ေစတနာကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းထြက္ဖို႕ဆံုုုးျဖတ္ျပီးပါျပီ“
ဟုသာယဥ္ေက်းစြာျငင္းပယ္ရပါသည္။ဒီေတာ့လည္းေအးျမတ္ႏြယ္က
“ေက်ာ္စိုးနင္သိပ္မာနၾကီးတယ္“တဲ့။
“မာနၾကီးတာမဟုတ္ပါဘူးေအးျမတ္ႏြယ္ရယ္......ငါ့ဘ၀ကိုငါပဲသိပါတယ္ဟာ“ဟု
စိတ္ထဲမွျပန္ေျပာမိသည္။အေမကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ျပီး
“ငါ့သားေတာ့ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕လယ္ထဲဆင္းေနရျပီ“ ဟုစိတ္မေကာင္းစြာေျပာတတ္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ေယာက်ၤားပါအေမရယ္....အေဖသင္ေပးထားတဲ့လက္သမားပညာလည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတာပဲ
အေမသာက်န္းမာလာေအာင္ဂရုစိုက္ပါ“
အဓိကကေတာ့အေမက်န္းမာလာရန္သာျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္ကေယာက်ၤားေလး ဘယ္လိုေနေနျဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္.......ေအးျမတ္ႏြယ္ဆယ္တန္းေျဖျပီးေသာနွစ္တြင္ကၽြန္ေတာ့အေမဆံုးပါသည္။
တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ကၽြန္ေတာ့္မွာေျဖဆည္မရနိုင္ပါ။
အေဖဆံုးစဥ္ကအေမရွိ.၍ေျဖဆည္ရနိုင္ေသာ္လညး္အေမပါမရွိေတာ့ ေယာက်ၤားေလးျဖစ္ေသာ္လညး္အားငယ္မိတာအမွန္။
ဒီအခ်ိန္မွာေအးျမတ္ႏြယ္ကကၽြန္ေတာ့အတြက္အေဖာ္မြန္ျဖစ္ခဲ့သည္.။
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းသူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္အတူေနရခ်ိန္ေတြ မ်ားခဲ့ပါသည္။
အားငယ္ေနေသာကၽြန္ ေတာ့ကုိအားေပးစကားေတြေျပာခဲ့သည္။ဒီအတြက္ေအးျမတ္ႏြယ္ကိုေက်းဇူးတင္ရပါသည္။
(၃)
“နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္ဟာ“
ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕၊၀င္း၀ါေသာအသားအေရနဲ႕၊သနပ္ခါးကိုမႈန္မႈန္ေလးလူးထားတတ္ေသာ ေအးျမတ္ႏြယ္၏အလွသည္
မဟာဆန္သည္။န၀ေဒးကရွင္ေနွာင္းကုိရွင္မဟာရ႒သာရက၀ဏၰပဘာကိုနတ္ရွင္ေနာင္က ဓာတုကလ်ာကို”လူတြင္မက နတ္တမွ်”ဟုေရွးစာဆိုတို႕သည္ဖြဲ႕ဆိုၾကသည္။သူတု႕ိကိုအားက်၍ကၽြန္ေတာ္လညး္ ေအးျမတ္ႏြယ္၏အလွကို
”ေခ်ာေခ်ာလွလွ ယဥ္စစနဲ႕
ပန္းၾကြကနုတ္ လွ်မ္းပရုပ္သြင္
က်မ္းထုပ္တင္ေလာက္ လွဂုဏ္ေျမာက္သည့္
ထက္ေအာက္ပတ္၀န္း ေလးကၽြန္းတစ္ကုိယ္
တျမင့္မိုရ္သို႕ “ ဟုစပ္ဆိုခဲ့သည္။ဟုတ္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္သည္ေလးကၽြန္းမွာ တစ္ေယာက္ျဖစ္
ပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္လည္းအထက္ပါစကားကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာမိသည္။
ေအးျမတ္ႏြယ္သည္ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္၍မ်က္လံုးမ်ားကအေ၀းသို႕ ေငးေနသည္။
ေနာက္မွျဖည္းညွင္းစြာေျပာသည္။
”နင့္ကိုလညး္ငါခ်စ္တယ္ေက်ာ္စိုး ဒါကိုေတာ့ငါမညာခ်င္ဘူး ၊ဒါေပမယ့္ငါနင္နဲ႕လက္ထပ္ဖို႕ကေတာ့ျဖစ္နိုင္မယ္မထင္ဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ေအးျမတ္ႏြယ္ကိုၾကည့္မိသည္။ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကထီေပါက္ျပီးလက္မွတ္ေပ်ာက္ သူပမာ။
“ဟုတ္ပါတယ္ေလ......ငါ့လိုလူကုိဘယ္သူကလက္ထပ္ခ်င္မွာလဲ”
ေအးျမတ္ႏြယ္ကၽြန္ေတာ္ကိုစူးကနဲၾကည့္၍
”ငါေျပာတာကအဲ့ဒါမဟုတ္ဘူးေက်ာ္စိုး၊ငါ့ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ကေက်ာင္းဆရာမ တစ္ေယာက္လုပ္ဖို႕ပဲ၊
ငါလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကိုလည္းအာရံုအျပည့္အ၀စိုက္ခ်င္တယ္။သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ ငါ့အလုပ္ပ်က္မွာကိုငါစိုးရိမ္တယ္“
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္လွစြာေသာသူေလးကိုအားက်စြာၾကည့္မိသည္။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ေအးျမတ္ႏြယ္ငါအေတြးမွားသြားလို႕ပါ“
“နင္ကဘာေၾကာင့္ဆရာမျဖစ္ခ်င္ရတာလဲ“
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ေသာအရာကိုေမးမိသည္။ေအးျမတ္ႏြယ္သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍
“ဆရာဆရာမဆိုတာကေလးေတြကိုေတာ္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးရတာေလ။ ဓားကုိထက္ေစတဲ့ဓားေသြးေက်ာက္တို႕လိုပန္းမာလ္ေတြကို
ေ၀ဆာေအာင္ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးတဲ့ဥယ်ာဥ္မွဴးလိုဘ၀မ်ိဳးကုိငါသိပ္ျဖစ္ခ်င္တယ္”
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ့ပါ။ေအးျမတ္ႏြယ္ေရြးခ်ယ္ေသာလမ္းသည္ မြန္ျမတ္ေသာလမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပို၍မေျပာသာပါ။
“အခုဟာကဆရာမျဖစ္ရင္ေပ်ာင္းရေရႊ႕ရနဲ႕အိမ္ေထာင္နဲ႕ဆိုဘယ္လိုမွအဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူးအေျခက်တဲ့တစ္ေန႕ေတာ့ဒုိ႕ေတြလက္ထပ္က်တာေပါ့ေက်ာ္စိုးရယ္”............
တုိးတိုးေလးေျပာလိုက္ေသာေအးျမတ္ႏြယ္စကားသည္ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကိုထိရွေစသည္။ ေအာ္.......ထိရွေစခဲ့ပါသည္။
ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕၊၀င္း၀ါေသာအသားအေရနဲ႕၊သနပ္ခါးကိုမႈန္မႈန္ေလးလူးထားတတ္ေသာ ေအးျမတ္ႏြယ္၏အလွသည္
မဟာဆန္သည္။န၀ေဒးကရွင္ေနွာင္းကုိရွင္မဟာရ႒သာရက၀ဏၰပဘာကိုနတ္ရွင္ေနာင္က ဓာတုကလ်ာကို”လူတြင္မက နတ္တမွ်”ဟုေရွးစာဆိုတို႕သည္ဖြဲ႕ဆိုၾကသည္။သူတု႕ိကိုအားက်၍ကၽြန္ေတာ္လညး္ ေအးျမတ္ႏြယ္၏အလွကို
”ေခ်ာေခ်ာလွလွ ယဥ္စစနဲ႕
ပန္းၾကြကနုတ္ လွ်မ္းပရုပ္သြင္
က်မ္းထုပ္တင္ေလာက္ လွဂုဏ္ေျမာက္သည့္
ထက္ေအာက္ပတ္၀န္း ေလးကၽြန္းတစ္ကုိယ္
တျမင့္မိုရ္သို႕ “ ဟုစပ္ဆိုခဲ့သည္။ဟုတ္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္သည္ေလးကၽြန္းမွာ တစ္ေယာက္ျဖစ္
ပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္လည္းအထက္ပါစကားကိုကၽြန္ေတာ္ေျပာမိသည္။
ေအးျမတ္ႏြယ္သည္ကၽြန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္၍မ်က္လံုးမ်ားကအေ၀းသို႕ ေငးေနသည္။
ေနာက္မွျဖည္းညွင္းစြာေျပာသည္။
”နင့္ကိုလညး္ငါခ်စ္တယ္ေက်ာ္စိုး ဒါကိုေတာ့ငါမညာခ်င္ဘူး ၊ဒါေပမယ့္ငါနင္နဲ႕လက္ထပ္ဖို႕ကေတာ့ျဖစ္နိုင္မယ္မထင္ဘူး”
ကၽြန္ေတာ္ေအးျမတ္ႏြယ္ကိုၾကည့္မိသည္။ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္ကထီေပါက္ျပီးလက္မွတ္ေပ်ာက္ သူပမာ။
“ဟုတ္ပါတယ္ေလ......ငါ့လိုလူကုိဘယ္သူကလက္ထပ္ခ်င္မွာလဲ”
ေအးျမတ္ႏြယ္ကၽြန္ေတာ္ကိုစူးကနဲၾကည့္၍
”ငါေျပာတာကအဲ့ဒါမဟုတ္ဘူးေက်ာ္စိုး၊ငါ့ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ကေက်ာင္းဆရာမ တစ္ေယာက္လုပ္ဖို႕ပဲ၊
ငါလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကိုလည္းအာရံုအျပည့္အ၀စိုက္ခ်င္တယ္။သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ ငါ့အလုပ္ပ်က္မွာကိုငါစိုးရိမ္တယ္“
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္လွစြာေသာသူေလးကိုအားက်စြာၾကည့္မိသည္။
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ေအးျမတ္ႏြယ္ငါအေတြးမွားသြားလို႕ပါ“
“နင္ကဘာေၾကာင့္ဆရာမျဖစ္ခ်င္ရတာလဲ“
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ေသာအရာကိုေမးမိသည္။ေအးျမတ္ႏြယ္သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍
“ဆရာဆရာမဆိုတာကေလးေတြကိုေတာ္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးရတာေလ။ ဓားကုိထက္ေစတဲ့ဓားေသြးေက်ာက္တို႕လိုပန္းမာလ္ေတြကို
ေ၀ဆာေအာင္ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးတဲ့ဥယ်ာဥ္မွဴးလိုဘ၀မ်ိဳးကုိငါသိပ္ျဖစ္ခ်င္တယ္”
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ့ပါ။ေအးျမတ္ႏြယ္ေရြးခ်ယ္ေသာလမ္းသည္ မြန္ျမတ္ေသာလမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပို၍မေျပာသာပါ။
“အခုဟာကဆရာမျဖစ္ရင္ေပ်ာင္းရေရႊ႕ရနဲ႕အိမ္ေထာင္နဲ႕ဆိုဘယ္လိုမွအဆင္ေျပမွာ မဟုတ္ဘူးအေျခက်တဲ့တစ္ေန႕ေတာ့ဒုိ႕ေတြလက္ထပ္က်တာေပါ့ေက်ာ္စိုးရယ္”............
တုိးတိုးေလးေျပာလိုက္ေသာေအးျမတ္ႏြယ္စကားသည္ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကိုထိရွေစသည္။ ေအာ္.......ထိရွေစခဲ့ပါသည္။
(၄)
အသစ္မေရးနိုင္ေသးလို႕အေဟာင္းေလးတစ္ခုကိုျပန္တင္လုိက္တာပါဗ်ာ။။
ေအးျမတ္ႏြယ္ဘြဲ႕ရျပီးတစ္နွစ္အၾကာတြင္သူမျဖစ္ခ်င္ေသာဆရာမျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာခ်စ္သူမ်က္နွာကုိၾကည့္၍
ကၽြန္ေတာ္လညး္ေပ်ာ္ရႊင္မိပါသည္။သူမတာ၀န္က်သည္ကခႏၱီးမွာ။ပထမပါတ္ေျခာက္လ အျဖစ္ေအးျမတ္ႏြယ္ထြက္သြားေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာ၀မ္းနည္း၀မး္သာျဖစ္ရပါသည္။သို႕ေသာ္၀မ္းသာျခငး္ကပိုပါသည္။ သူမ၀ါသနာၾကီးေသာအလုပ္ျဖစ္သလို
သလိုမြန္ျမတ္ေသာအလုပ္
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ယူရပါသည္။
ဒီၾကားထဲမွာေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ဆီကစာသံုးေစာင္လာသည္။သူမအဆင္ေျပသည့္ အေၾကာင္းရယ္၊ကေလးေတြနဲ႕ေနရတာ
ေပ်ာ္ရႊင္ေနေၾကာင္းရယ္အားလံဳးကုိသတိယေၾကာင္းေတြရယ္ကုိသီကံုးကာ ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ေျခာက္လျပည့္၍
ေအးျမတ္ႏြယ္ျပန္လာေတာ့၀မ္းအသာဆံုးသူမွာကၽြန္ေတာ္ကလြဲ၍ဘယ္သူမ်ားျဖစ္နုိင္ပါ့မည္။ ဦးေအာင္လြင္ၾကီးကလညး္
သူ႕သမီးအတြက္ဂုဏ္ယူမဆံုးတျပံဳးျပဳံးျဖစ္ေနသည္။
ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေတြ႕တိုင္းေအးျမတ္ႏြယ္ေျပာသည္က သူ႕ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူကေလးေတြအေၾကာင္း
ပင္။မေမာနို္င္မပန္းနိုင္စြာေျပာေနေသာသူ႕ပံုေလးကုိၾကည့္ျပီးကၽြန္ေတာ့္မွာမခ်င့္မရဲျဖစ္ေနမိ သည္။
တစ္လျပည့္ေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ျပန္သြားသည္။မျပန္ခင္ကၽြန္ေတာ္ကုိလညး္သူ႕ဆီစာ ေရးရန္အၾကိမ္ၾကိမ္မွာသည္။
သို႕ေသာ္္္္္္္ကားးးးးးးးးးးးတကယ္တမ္းေတာ့ျဖစ္မလာခဲ့ပါ။
ခႏၱီးေရာက္ျပီးတစ္ပါတ္အၾကာမွာေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ဖ်ားေနသည္ဟုခႏၱီးမွဖုနး္ဆက္သည္။
ဖ်ားတာကရုိးရုိးဖ်ားတာမဟုတ္၊ငွက္ဖ်ားျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြပူလာသည္။ ဦးေအာင္လြင္နဲ႕သူမယားေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္
ရွိရာသို႕လိုက္သြားသည္။လိုက္မသြားနို္င္သူကၽြန္ေတာ့္မွာသာဗ်ာမ်ားေနရသည္။ ေအးျမတ္ႏြယ္ေနေကာင္းေစေၾကာင္း
ဘုရားမွာဆုေတာင္းရတာလဲအေမာပင္။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းမျပည့္ပါ။ ဦးေအာင္လြင္တို႕ထြက္သြာားျပီး၂ရက္
အၾကာမွာဖုန္းလာသည္။“ေအးျမတ္ႏြယ္ဆံဳးျပီ“တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ကမၻာၾကီးခ်ာခ်ာလည္သြားျပီထင္မိသည္။ ဒီသတင္းအမွန္မဟုတ္ပါေစနဲ႕ဟု
မျဖစ္နိုင္တာကိုဆုေတာင္းမိျပန္သည္။ခ်စ္သည္။ခ်စ္မိေတာ့ခ်စ္သူစိတ္ခ်မ္းသာေစရန္သာ အဓိကျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ကံဇာတ္ဆရာကိုပဲအျပစ္တင္ရမွာေလလားမသိေတာ့ေပ။ လြမ္းရန္ဖန္လာေလျပီေကာ။......
ေအာ္...........လြမ္းရန္ဖန္လာေလျပီေကာ................။
ကၽြန္ေတာ္လညး္ေပ်ာ္ရႊင္မိပါသည္။သူမတာ၀န္က်သည္ကခႏၱီးမွာ။ပထမပါတ္ေျခာက္လ အျဖစ္ေအးျမတ္ႏြယ္ထြက္သြားေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာ၀မ္းနည္း၀မး္သာျဖစ္ရပါသည္။သို႕ေသာ္၀မ္းသာျခငး္ကပိုပါသည္။ သူမ၀ါသနာၾကီးေသာအလုပ္ျဖစ္သလို
သလိုမြန္ျမတ္ေသာအလုပ္
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းကၽြန္ေတာ္ဂုဏ္ယူရပါသည္။
ဒီၾကားထဲမွာေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ဆီကစာသံုးေစာင္လာသည္။သူမအဆင္ေျပသည့္ အေၾကာင္းရယ္၊ကေလးေတြနဲ႕ေနရတာ
ေပ်ာ္ရႊင္ေနေၾကာင္းရယ္အားလံဳးကုိသတိယေၾကာင္းေတြရယ္ကုိသီကံုးကာ ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ေျခာက္လျပည့္၍
ေအးျမတ္ႏြယ္ျပန္လာေတာ့၀မ္းအသာဆံုးသူမွာကၽြန္ေတာ္ကလြဲ၍ဘယ္သူမ်ားျဖစ္နုိင္ပါ့မည္။ ဦးေအာင္လြင္ၾကီးကလညး္
သူ႕သမီးအတြက္ဂုဏ္ယူမဆံုးတျပံဳးျပဳံးျဖစ္ေနသည္။
ေနာက္ရက္မ်ားမွာေတာ့ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေတြ႕တိုင္းေအးျမတ္ႏြယ္ေျပာသည္က သူ႕ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူကေလးေတြအေၾကာင္း
ပင္။မေမာနို္င္မပန္းနိုင္စြာေျပာေနေသာသူ႕ပံုေလးကုိၾကည့္ျပီးကၽြန္ေတာ့္မွာမခ်င့္မရဲျဖစ္ေနမိ သည္။
တစ္လျပည့္ေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ျပန္သြားသည္။မျပန္ခင္ကၽြန္ေတာ္ကုိလညး္သူ႕ဆီစာ ေရးရန္အၾကိမ္ၾကိမ္မွာသည္။
သို႕ေသာ္္္္္္္ကားးးးးးးးးးးးတကယ္တမ္းေတာ့ျဖစ္မလာခဲ့ပါ။
ခႏၱီးေရာက္ျပီးတစ္ပါတ္အၾကာမွာေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္ဖ်ားေနသည္ဟုခႏၱီးမွဖုနး္ဆက္သည္။
ဖ်ားတာကရုိးရုိးဖ်ားတာမဟုတ္၊ငွက္ဖ်ားျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြပူလာသည္။ ဦးေအာင္လြင္နဲ႕သူမယားေတာ့ေအးျမတ္ႏြယ္
ရွိရာသို႕လိုက္သြားသည္။လိုက္မသြားနို္င္သူကၽြန္ေတာ့္မွာသာဗ်ာမ်ားေနရသည္။ ေအးျမတ္ႏြယ္ေနေကာင္းေစေၾကာင္း
ဘုရားမွာဆုေတာင္းရတာလဲအေမာပင္။သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းမျပည့္ပါ။ ဦးေအာင္လြင္တို႕ထြက္သြာားျပီး၂ရက္
အၾကာမွာဖုန္းလာသည္။“ေအးျမတ္ႏြယ္ဆံဳးျပီ“တဲ့။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ကမၻာၾကီးခ်ာခ်ာလည္သြားျပီထင္မိသည္။ ဒီသတင္းအမွန္မဟုတ္ပါေစနဲ႕ဟု
မျဖစ္နိုင္တာကိုဆုေတာင္းမိျပန္သည္။ခ်စ္သည္။ခ်စ္မိေတာ့ခ်စ္သူစိတ္ခ်မ္းသာေစရန္သာ အဓိကျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္ကံဇာတ္ဆရာကိုပဲအျပစ္တင္ရမွာေလလားမသိေတာ့ေပ။ လြမ္းရန္ဖန္လာေလျပီေကာ။......
ေအာ္...........လြမ္းရန္ဖန္လာေလျပီေကာ................။
(နိဂံုး)
မျဖစ္နိုင္ေတာ့ေပမယ့္လြမ္းေသာစိတ္ကုိကားးးးးးးးးးးဘယ္လိုမွေျဖေဖ်ာက္လို႕မရေပ။
လက္ထဲမွတေယာက္ုိအသာခ်၍ပတ္၀န္းက်င္ကုိသတိျပဳၾကည့္မိသည္။ေအာ္........... ေငြနွင္းတို႕ကက်ေနဆဲပင္။
ေငြလေရာင္ကလညး္သာေနဆဲပင္။ေဆာင္းညကလညး္လွဆဲပင္။ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာဒဏ္ရာေဟာင္းကုိ
ရင္၀ယ္ပုိက္၍သဘာ၀အလွတရားကိုမခံစားတတ္သေယာင္နွင့္ေငးငုိင္ေနမိပါသည္။
ပန္းေတြကုိျပဳစုသူတစ္ေယာက္ကိုပန္းကေလးေတြကလညး္လြမး္ေနမည္။ပန္းခ်စ္သူက လညး္လြမး္ေနသည္။
ဟုတ္ပါသည္။ဘယ္သူေတြလြမး္ခ်င္လြမး္မလြမ္းခ်င္ေန။ပန္းခ်စ္သူနဲ႕ပန္းကေလးေတြ ကေတာ့သူ႕ကုိလြမ္း၍တမ္းတေနဆဲပင္။
လက္ထဲမွတေယာက္ုိအသာခ်၍ပတ္၀န္းက်င္ကုိသတိျပဳၾကည့္မိသည္။ေအာ္........... ေငြနွင္းတို႕ကက်ေနဆဲပင္။
ေငြလေရာင္ကလညး္သာေနဆဲပင္။ေဆာင္းညကလညး္လွဆဲပင္။ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္သာဒဏ္ရာေဟာင္းကုိ
ရင္၀ယ္ပုိက္၍သဘာ၀အလွတရားကိုမခံစားတတ္သေယာင္နွင့္ေငးငုိင္ေနမိပါသည္။
ပန္းေတြကုိျပဳစုသူတစ္ေယာက္ကိုပန္းကေလးေတြကလညး္လြမး္ေနမည္။ပန္းခ်စ္သူက လညး္လြမး္ေနသည္။
ဟုတ္ပါသည္။ဘယ္သူေတြလြမး္ခ်င္လြမး္မလြမ္းခ်င္ေန။ပန္းခ်စ္သူနဲ႕ပန္းကေလးေတြ ကေတာ့သူ႕ကုိလြမ္း၍တမ္းတေနဆဲပင္။
အသစ္မေရးနိုင္ေသးလို႕အေဟာင္းေလးတစ္ခုကိုျပန္တင္လုိက္တာပါဗ်ာ။။
ဖတ္ျပီးသားဆိုရင္လညး္သည္းခံေပေတာ့ဗ်ိဳ႕.......။။။။။
လြမ္းေနာင္
No comments:
Post a Comment
ကြန္မန္႕တစ္ခုဟာ စာေရးသူအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါ။ အျမင္ကို ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္း ေျပာသြားေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။