ကမၻာေပၚမွာ အၾကာဆံုး စစ္ပြဲကို ခင္ဗ်ား သိလား။ အင္းး။
က်ဳပ္ေမးလို႕သာ ေမးရတာပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေၾသာ္...ခင္ဗ်ားက သိတယ္လား။
ဆိုစမ္းပါဦး ဒါဆို။ ဘာဗ်၊ ခရူးဆိတ္ စစ္ပြဲ ဟုတ္လား။ က်ဴပ္ကေတာ့ ဗဟုသုတ နည္းတယ္ပဲ ေျပာေျပာ
မၾကားဖူးဘူးဗ်။ေၾသာ္......အင္းအင္း..။ခရစ္ယာန္နဲ႕ အစၥလာမ္နဲဲ႕ ျဖစ္တဲ့ ဘာသာေရး စစ္ပြဲလား။
လုပ္စမ္းပါဦး ။ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ၾကာျပီလဲဆုိတာကို က်ဳပ္ သိပ္စိတ္၀င္စားတယ္။
နွစ္ေပါင္းေလးရာ ေက်ာ္ျပီ ဟုတ္လား။ဟားဟား....။ ခင္ဗ်ားက သိပ္ရယ္စရာ ေျပာတဲ့သူပဲဗ်။
ဟားဟား...။ က်ဳပ္သိပ္သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ဘာတဲ့ နွစ္ေပါင္းေလးရာ တဲ့လားဗ်ာ။
ဒီမွာ ခင္ဗ်ား မေသမျခင္း မွတ္ထားဗ်။ ကမၻာေပၚမွာ အၾကာဆံုး စစ္ပြဲက က်ဳပ္ ဦးေဆာင္ျပီး
တိုက္ေနတဲ့ စစ္ပြဲဗ်။ဘာလဲ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကုိ ေရာမက သူရဲေကာင္း စစ္သည္ တဦးလို႕ ထင္ေနလို႕လား။မဟုတ္ဘူးဗ်။ က်ဳပ္ အေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ား မသိလို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ ခင္ဗ်ား သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားမွာ ကိုယ္ခ်င္း စာတရား နည္းပါးေနတယ္။ခင္ဗ်ား က်ဳပ္တို႕ကို ေမ့ထားတယ္။ ခင္ဗ်ား သိေအာင္ ေျပာျပမယ္။ေလာကမွာ တိုက္ပြဲေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း
ဒါေတြ ရွိပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက သတိမမူလို႕ပါ။ က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ား စိတ္၀င္စား ေနျပီမို႕လား။
က်ဳပ္ေျပာတဲ့ တိုက္ပြဲကိုလည္း ခင္ဗ်ား သိခ်င္ေနျပီမို႕လား။။ဒီလိုေလဗ်ာ။။။။။။
*............................*
က်ဳပ္စိတ္ေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ မရေတာ့ဘုူး ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေဒါသ ထြက္ေနျပီ ။
ေနညိုရင္ ေလျပိဳတတ္တဲ့ အမူးသမား တစ္ေယာက္လိုပဲ။ ဒီအခ်ိန္ ေရာက္ရင္ က်ဳပ္ ေတာ္ေတာ့္ကို
ေဒါသ ထြက္လာတတ္တယ္။အထူးသျဖင့္ အျဖဴေရာင္။ အဲ့ဒီ အျဖဴေရာင္ျမင္ရင္ ပိုဆိုးတယ္။
အဲ့ဒီအေရာင္ကို ေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြ မီး၀င္း၀င္း ေတာက္ေကာင္း ေတာက္ေနလိမ့္မယ္။
အခုလည္း က်ဳပ္ ျမင္ေနရျပန္ျပီ ။ ပန္း..........။ အျဖဴေရာင္ အဆင္းရွိတဲ့ အဲ့ဒီပန္း.....။
ဒီပန္းကေတာ့ အဆိုးဆံုးပဲ...။ ဘယ္လုိမွ ထိန္းခ်ဳပ္ မရတဲ့ အဆံုး က်ဳပ္ အနီးမွာ ရွိတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ လက္နက္ကို
ယူလုိက္တယ္။။
“တပ္မွဴးၾကီး တပ္မွဴးၾကီး ”
က်ဳပ္ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ အနီးမွာ ခစားေနတဲ့ တပ္မွဴးၾကဲီးက အသင့္ ရွိေၾကာင္း
သံေတာ္ဦး တင္တယ္။
“က်ဳပ္ အခုပဲ စစ္တိုက္မယ္ ။ မတရား သိမ္းပိုက္ခံရတဲ့ က်ဳပ္ ေနရာကို က်ဳပ္ျပန္ယူမယ္။
အားလံုးကုိ အဆင့္သင့္ ျပင္ခုိင္းထားလုိက္ ”
က်ဳပ္ စကားဆံုးေတာ့ တပ္မႈးၾကီးက ကပ်ာကသီ ထ ထြက္သြားတယ္။။။ေနာက္ မၾကာပါဘူး။
တပ္သားေတြကုိ ဦးေဆာင္ျပီး က်ဳပ္ စစ္ထြက္ခဲ့တယ္။။။။။။။
ေဟာ.....ျမင္ေနရျပီ....။ က်ဳပ္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာ။ က်ဳပ္ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့ က်ဳပ္စံျမန္းခဲ့တဲ့ ဗိဗၼာန္ေဟာင္း ။
က်ဳပ္ ေဒါသက မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္လာတယ္။
က်ဳပ္လက္ထဲမွာ အသင့္ကုိင္ထားတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ လက္နက္ကို ေ၀ွ႕ယမ္းလိုက္ျပီး က်ဳပ္ ေအာ္လိုက္တယ္။။။။
“တိုက္.....”
က်ဳပ္ ေအာ္သံ အဆံုးတြင္ေတာ့ ေအာ္ဟစ္သံေတြ ၊ မာန္သြင္းသံေတြ နဲ႕ အတူ က်ဳပ္တို႕ တပ္ၾကီးနဲ႕
ရန္သူေတြ အေသ အေက် တိုက္ခိုက္ၾကတယ္ ။ မေက်နပ္ေသာ စိတ္အခံေၾကာင့္ ထင္တယ္။
က်ဳပ္တို႕ တပ္သားေတြ မေၾကာက္မရြံ႕ ေနာက္မတြန္႕ပဲ ရြပ္ရြပ္ ခၽြံခၽြံကို တိုက္ခိုက္ေနတာ။ က်ဳပ္ျဖင့္
တကယ့္ကို အားရ၀မ္းသာမိတယ္။
တိုက္ရင္း ခုိက္ရင္း က်ဳပ္ တိုက္ပြဲ အေျခအေနကို သံုးသပ္လုိက္တယ္။။ မဆိုးဘူး။ က်ဳပ္ဘက္က
အသာစီးရေနတယ္။ေဟာ......က်ဳပ္ ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ တဖက္က ရန္သူေတြ ဆုတ္ခြါေနတယ္။
မွန္းစမ္း..။ဆုတ္ခြါတာ ဘယ္သူေတြလဲ ။ ေၾသာ္....နဂါး ၊ ဂဠဳန္ ၊ ဂုမၻာဏ္ ၊ ယကၡိဳသ္ တို႕ပါလား။
ေဟာ.........ဟိုေလးေယာက္လည္း ပါေသးတယ္.။ မဟာရာဇ္ ေလးေယာက္..။ အဲ့ဒီေလးေယာက္ ။
က်ဳပ္ရဲ႕ စီးေတာ္ယဥ္ကို အဲ့ဒီေလးေယာက္ဘက္ လွည့္လိုက္တယ္ ။ တရွိန္ထိုးပဲ က်ဳပ္ သူတို႕ဆီကို
အျပင္း၀င္လုိက္တယ္။။။
“ဟာ.......”
ဘယ္လိုမွ မထင္ရပါလား။ သူတို႕ဘက္က စစ္ကူေတြ ေရာက္လာတယ္။။
၀ရုဏ ၊ ဣသာန ၊ ပဇာပတိ ၊ အိုးးးးးး သံုးဆယ့္ သံုးေယာက္ေသာ စစ္ေသနာပတိေတြ ဦးေဆာင္ျပီး
စစ္အဂၤ ါ အျပည့္အစံုနဲ႕ “ဒင္း ” ကိုယ္တိုင္ ထြက္လာတာပါလား။ “လာစမ္းကြာ ” လို႕
က်ဳပ္စိတ္ထဲကေန ၾကံဳး၀ါးရင္း က်ဳပ္ရဲ႕ စစ္ဦးကုိ ဒင္းဆီ လွည့္လိုက္ျပီး ဒင္းနဲ႕ က်ဳပ္ၾကားမွာ ကာထားတဲ့
ရန္သူေတြကို အျပင္းပဲ ထုိးေဖာက္ တိုက္ခုိက္ ပစ္လိုက္တယ္ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ...။
ဒင္းရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကုိ ရိပ္ကနဲ က်ဳပ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒင္းက လက္တဖတ္ကို
ေျမွာက္ျပီး လက္နက္ကို ေ၀ွ႕ယမ္းတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။။။
“ဒိန္း......”
အား.................။က်ဳပ္နားေတြ အူထြက္သြားတယ္။ဟာ........ဟာ........ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ။
က်ဳပ္ရဲ႕ တပ္သားေတြ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ။ အလဲလဲ အကြဲကြဲနဲ႕ ျပန္ဆုတ္ေနၾကပါလား ။
အား.....။က်ဳပ္လည္း မေနနိုင္ေတာ့ဘုူး။ သူတို႕နဲ႕ အတူတူ တပ္ကို ျပန္ဆုတ္ရတယ္။
လိုက္လာတယ္ ။ ဒင္းတို႕တေတြ လိုက္လာေသးတယ္ ။ က်ဳပ္လည္း က်ဳပ္ တပ္ဖြဲ႕ေတြနဲ႕ အတူ
တိုက္ရင္းနဲ႕ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြါခဲ့ရတာေပါ့ ။ ဟုတ္တယ္ ။ က်ဳပ္ တကယ္ကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြါလာတာ။ ဟုတ္တယ္ေလ.။ မနုိင္ေတာ့တာ အတူတူ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြါနုိင္ရင္ အေသအေပ်ာက္ နည္းျပီး ေနာက္တၾကိမ္ အတြက္ ၾကိဳးစားခြင့္ရွိေသးတယ္ေလ။ မဟုတ္ပဲနဲ႕ ဆက္မုိက္ေနရင္ ဆင္ကန္းေတာတိုး သလို ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ။ ဟာ.....။ခုမွ သတိရတယ္ ။ မဟုတ္ေသးဘူး ။ သတိရတာ မဟုတ္ေသးဘူး။ သတိထားမိတာ ။က်ဳပ္တုိ႕ရဲ႕ စည္ေတာ္ က်န္ခဲ့ျပီ ။ပုစြန္႕လက္မနဲ႕ လုပ္ထားတဲ့ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ စည္ေတာ္ က်န္ခဲ့ျပီ..။ က်ဳပ္ ရင္ထဲ နာက်င္မိတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ဒီစည္ ဟာ
က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ ရတနာ တပါးလို႕ တန္ဖုိးထားတဲ့ အရာတခုဗ်.....။အဲ့ဒီ တန္ဖိုး ထားတာေလး ဆံုးရံႈးရေတာ့
က်ဳပ္ တကယ္ ရင္နာမိတာေပါ့ဗ်ာ။
@............................@
မျဖစ္ဘူး ။ က်ဳပ္ သူတို႕ကို တိုက္ကို တိုက္မယ္ ။ မနုိင္ မခ်င္း တိုက္မယ္ ။
ဒီမွာ အၾကံေပး အမတ္ၾကီး ...။ ဆက္ျပီး ေဖ်ာင္းဖ် ကန္႕ကြက္ေနဦးမယ္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္
အေရးယူ ရလိမ့္မယ္..။ ေၾသာ.....ခင္ဗ်ားက ဆက္ျပီး ေျပာဦးမယ္ေပါ့.......။
ေျပာစမ္းဗ်ာ ။ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးေနနဲ႕ ခင္ဗ်ားကုိ ေျပာခြင့္ ျပဳလိုက္မယ္..........။
ေျပာျပီးရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား တာ၀န္သိစြာ ထြက္သြားေတာ့...။
...................................
..............................................................
အင္း..........။က်ဳပ္ စိတ္ေတြ အရမ္း ရႈပ္ေထြးေနတယ္ ။ အၾကံေပး အမတ္ၾကီးေျပာတာက စဥ္းစားသင့္
တဲ့ အခ်က္ပဲ..။ ဟုတ္တယ္......။ သူေျပာသလိုပဲ ။က်ဳပ္ ဒင္းကို တိုက္ေနတာ .အေခါက္ေပါင္း မနည္းေတာ့ဘူး ။ နွစ္ေပါင္းလည္း မေရနိုင္ေတာ့ဘုူး ။တုိက္တိုင္းလည္း က်ဳပ္ ရံႈးျပီး ျပန္ခဲ့ရတာပဲ....။
တိုက္ပြဲမွာ ဒဏ္ရာေတြရ ၊ အနာတရ ေတြျဖစ္တဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ စစ္သည္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ဘူး ။
ဒါေပမယ့္ .....က်ဳပ္လိုခ်င္ေနတဲ့ က်ဳပ္ေနရာ ေဟာင္းက ခုထိျပန္မရေသးဘူး..။က်ဳပ္ စဥ္းစားသင့္ေနျပီ..။
က်ဳပ္ေပးဆပ္ခဲ႕ရတဲ့ က်ဳပ္တပ္သားေတြ႕ရဲ႕ အားေတြ ၊ မာန္ေတြ ၊ ဒဏ္ရာေတြ အနာတရေတြနဲ႕
တပ္သားေတြ .......ဒါေတြက......မရေသးတဲ့ က်ဳပ္လိုခ်င္ေနတဲ့ အရာနဲ႕ လဲဖို႕ တန္ရဲ႕လား.....။
လဲဖို႕လို႕ ဆိုရေအာင္ကလည္း က်ဳပ္လိုခ်င္ေနတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ဗိဗၼာန္ေဟာင္းကုိ ျပန္ရဖို႕ေရာ ေသခ်ာရဲ႕လား..။ရလာတယ္ ထားဦး..။ ဒင္းကေရာ ဒီတိုင္း ျငိမ္ေနမလား....။ ျပန္တိုက္ခိုက္ မလာနုိင္ဘူးလား......။ ဒီလိုဆိုရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ တပ္သားေတြ ထပ္ျပီး ဒဏ္ရာ အနာတရေတြ ရေနဦးမွာပဲ....။
က်ဳပ္ တကယ္ကို စဥ္းစားသင့္ေနျပီ.........။က်ဳပ္လိုခ်င္တဲ့ အရာတခု အတြက္ ၾကားကေန စေတးခံေနရတဲ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြ.။ အဲ့ဒီ ဘ၀ေတြကို က်ဳပ္ အလွည့္ေပးသင့္ျပီလို႕ ထင္တယ္..........။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ဳပ္ အခုေနတဲ့ ေနရာက
အရင္ေလာက္ မေတာက္ပ ေပမယ့္....အရင္ထက္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္း နိုင္ပါတယ္.....။
ဟုတ္တယ္.....ျငိမ္းခ်မ္းနိုင္ပါလိမ့္မယ္...........။
.....................နိဂံုး....................................
အဲ့ဒါပဲဗ်......ဒါဆို...က်ဳပ္ေျပာတဲ့ အၾကာဆံုး စစ္ပြဲကို ခင္ဗ်ား သိလိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္...။
ိအဲ့.......ဟုတ္တယ္ဗ်....။ ခင္ဗ်ား ေျပာတဲ့ စစ္ပြဲပဲ.......။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားက မေ၀းဖူးပဲ....။
သိတဲ့ အတိုင္းပဲေလ.....။ဒင္းနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ကလည္း မေတာ္ခ်င္ေပမယ့္. မလိမၼာတဲ့ သမီးေၾကာင့္
ေတာ္ေနရတဲ့ အမ်ိဳးေတြ မဟုတ္လား......။ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားလည္း မိုးခ်ိန္းသံေတြ မၾကားရေလာက္ေတာ့ဘုူး ထင္ပါတယ္ ။
ေၾသာ္..........က်ဳပ္နာမည္လား...........။ေအးဗ်ာ.......မွတ္ထားေပါ့.....။
အၾကာဆံုး စစ္ပြဲကို ဦးေဆာင္တုိက္ခိုက္တဲ့ စစ္ေသနာပတိၾကီး က်ဳပ္ရဲ႕နာမည္က ေ၀ပစိတၱိ တဲ့ဗ်ာ....။
ၾကိဳးစားပါဦးမည္.။
မွတ္ခ်က္။ စစ္သူၾကီး နာမည္မ်ားကို ကိုဟယ္ရီရဲ႕ ဒီဘေလာ့ေလးကေန ကိုးကားတင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။။
ဆႏၵမြန္ျဖင့္......လြမ္းေနာင္....။
No comments:
Post a Comment
ကြန္မန္႕တစ္ခုဟာ စာေရးသူအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါ။ အျမင္ကို ပြင္႕ပြင္႕လင္းလင္း ေျပာသြားေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။