ေကြးေသာလက္ မဆန္႕မီ၀ယ္

ညကေမွာင္လာျပီဆိုေပမယ့္ နွစ္ေပမီးေခ်ာင္းေလးေတြ ထြန္းထားလို႕ အလင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု ထုိင္ေနၾကာေသာ သူေတြကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာမဆံုူးေသး။တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း “ေတာက္” တစ္ေခါက္ေခါက္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ယူက်ံဳးမရဟန္။ေခ်ာင္ခပ္က်က်မွာ ၀ုိင္းဖြဲ႕ထိုင္ေနတဲ့ ဖဲသမားအုပ္စုကေတာ့ ယခုခ်ိန္မွာ ဒီအေၾကာင္းကို သူတို႕လက္ထဲက ဖဲတစ္ခ်က္ေလာက္ စိတ္၀င္စားေတာ့မည္ မထင္။ျပီးဆံုးသြားျပီ ဆိုေပမယ့္ ဂယက္ေလးကေတာ့ က်န္ခဲ့ျမဲပဲေလ။ (၁) ွတြံေတးသိန္းတန္နဲ႕ ေမဆြိ တို႕ရဲ႕ “ေဆြျပမ်ိဳးျပ သြားၾကမယ္” သီခ်င္းသံက ေလလိႈင္းအကူ အညီနဲ႕ ရြာထဲကို ပ်႕ံနွံ႕ေနတယ္။သတို႕သား သတို႕သမီး နွစ္ေယာက္လုံုးရဲ႕ မ်က္နွာမွာ အျပံဳးေတြေ၀လုိ႕။ဧည့္ခံပြဲကို လာၾကတဲ့ ပရိတ္သက္လည္း “ဟီး” ထေနတာပဲ။ရြာခံလူေတြ ကေတာ့ ဧည့္သည္မ်ားကုိ ဧည့္၀တ္ေက်ဖို႕အတြက္ ေျပးဟယ္ လႊားဟယ္ ျဖစ္ေနသည္။ သတို႕သားနာမည္ကရဲလင္းတဲ့။အရပ္က မနိမ့္မျမင့္။ေနေလာင္ထားလို႕ အသားေရာင္ကေတာ့ အေတာ္ညိုေနျပီ။ေတာမွာ ၾကီးျပင္းလာသူမို႕ ရုပ္က ၾကမ္းေပမယ့္ ခန္႕ခန္႕ညားညားေတာ့ ရွိတယ္။လူကလား။ လူကေတာ့ လူေျဖာင့္စိတ္တုိလို႕ ဆုိရမည့္အထဲမွာပါတယ္။ အဲ .......ဒါေပမယ့္ ရဲလင္းတို႕က ဘယ္သူကိုမွေတာ့ ရန္မစတတ္ပါဘူး။ ရပ္ေရးရြာေရးလား။လာခဲ့။ရဲလင္းတို႕က ထိပ္ဆံုးကပဲ။သာေရး နာေရးမွာလညး္ ရဲလင္းတို႕က ေရာက္ျပီးသားပဲ။ကာလသားေခါင္းေဆာင္ ကိုလွဦးရဲ႕ လက္စြဲလို႕ေတာင္ ေျပာလို႕ရတယ္။ရြာထဲမွာ တစ္ခုခုဆိုရင္ ကိုလွဦးနဲ႕ သူ႕ကို ေခၚျပီး ခိုင္းတယ္။ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးတယ္။ ခု သူ႕မဂၤလာေဆာင္ ဆိုေတာ့ စည္တာ သိပ္ေတာ့မဆန္းပါဘူး။ သတို႕သမီးလား ။ သတို႕သမီးနာမည္က ျမနွင္းဦးတဲ့ ။ သိပ္လွတာ။ ဆံပင္ကဆိုအရွည္ၾကီးပဲ ။ မ်က္ေတာင္ကလညး္ အဖ်ားေကာ့ျပီး ရွည္ေနတာ။ဟိုသီခ်င္းထဲကလိုေျပာရရင္ “ေရွးဘုရင္ေတြမ်ား အထင္အရွား ရွိရင္ သဲျဖဴေငြ ရာဇမတ္ေတြနဲ႕ သတ္မွတ္ကာရယ္ “ေတာ္” ေကာက္လိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္” လို႕ ေျပာရမယ့္ပံု။ယဥ္လညး္ယဥ္တယ္။ေမြးခ်င္းသံုူးေယာက္ရွိတယ္။ သူကအၾကီးဆံုး။သူ႕ေအာက္က ညီအစ္မနွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေက်ာင္းတတ္ ေနတယ္။တကၠသုိလ္ေရာက္ျပီဆိုလားပဲ။ က်န္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အိမ္မွာပဲ ၀ိုင္းလုပ္၀ိုင္းစားေပ့ါ။သူ႕အေဖၾကီးကေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ အျမဲတမ္းလိုလုိ ဆုိသလို မူးေနတာက မ်ားတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ျမနွင္းဦးက အေတာ္ ခ်ဴခ်ာတယ္။ ေဗဒင္ေမး နတ္ကေတာ္ေမးလုပ္ေတာ့ သိုက္ကလာတာလိုလုိ ဘာလိုလုိနဲ႕လညး္ ေျပာၾကတယ္။သဲ့သဲ့ ၾကားမိတာကေတာ့ သိုက္ၾကိဳးေတြ ဘာေတြေတာင္ ျဖတ္ထားရတယ္ဆုိလားပဲ။သူတို႕နွစ္ေယာက္က ငယ္ခ်စ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရဲလင္းက အရင္က ရည္ရြယ္ထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ျမနွင္းဦးတို႕နဲ႕ အိမ္နားနီးတယ္။လြင္မာတဲ့။လြင္မာ့ မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး ။သူ႕အေမနဲ႕ေနတယ္။ လြင္မာနဲ႕ ရဲလင္းလား။ရဲလင္းကသာ ရည္ရြယ္ထားတာပါ လြင္မာကေတာ့ ရဲလင္းကို “ေၾကာင္လွ်ာပင္ ထိပ္ဖူး စိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ဘူးဆိုတဲ့ ပံုမ်ိဳး။ပီးခဲ့တဲ့နွစ္က လြင္မာ မဂၤလာေဆာင္ျပီးေတာ့ မၾကာဘူး။သူ႕အေမၾကီးက စိတ္ ဂေယာင္ ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ျပီး ရူးသလုိလုိ ဘာလုိလုိ ျဖစ္သြားတယ္။လူကေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေပမယ့္ ပါးစပ္ကေတာ့ တစ္ေနကုန္ တရစပ္ ေျပာေနေတာ့တာ။ဘာရယ္လညး္မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕စိတ္ထဲေပၚလာတာ ေျပာတာပါပဲ။ခုေနာက္ပိုင္း ရြာထဲက ကေလးေတြကေတာ့ သူ႕ကို စုန္းမၾကီး လို႕ေျပာေနၾကတယ္။ကေလးေတြေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာပါ ။အျဖဴတစ္၀က္ေရာေနျပီျဖစ္တဲ့ ဆံပင္ကို အျမဲ ဖားလ်ားခ်ထားျပီး လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါ ေတာင္ေ၀ွးေလးကလညး္ ပါလာေတာ့ မသိတဲ့သူအဖို႕ေတာ့ ဇာတ္ကားေတြထဲက စုန္းမၾကီးလိုလိုပါပဲ။ အဲ ။တိုက္ဆိုင္တာပဲလား တမင္လားေတာ့မသိဘူး။ လြင္မာ့ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႕ ညေနပိုင္းမွာ ရဲလင္းရဲ႕အစ္ကို၀မ္းကြဲေတာ္တဲ့ ကိုျမင့္ေနာင္က မူးျပီး လြင္မာ့အမ်ိဳးသားကုိ ဓားၾကိမ္းၾကိမ္းဖူးတယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ လြင္မာ့အမ်ိဳးသားက သူ႕ဆီကယူသြားတဲ့ ပဲ အေၾကြးကို ေန႕ေရႊ႕ ညေရႊ႕လုပ္ျပီး ခုထိ မေပးလို႕တဲ့။အဲ့ဒီေန႕ကဆို လြင္မာတစ္ေယာက္ ရွက္လို႕တဲ့။ ငို္လုိက္တာ ျမင္ရသူေတြေတာင္ သနားမိတယ္။ လြင္မာ့အေမၾကဲီးဆို ေဒါသထြက္လြန္းလို႕ ဆက္ဆက္ကိုတုန္ေရာပဲ။ “ေအး နင္တို႕ မိသားစုေတြလညး္ ခုလို မဂၤလာရက္မွာ အရွက္ တကြဲျဖစ္ပါေစ။ ရွင္ကြဲမကြဲ ေသကြဲ ကြဲပါေစ” ဆိုျပီး က်ိန္စာတိုက္တယ္ ရဲလင္းလား ။ရဲလင္းကေတာ့ ဘာမွမခံစားရသလိုပဲ။ လြင္မာတို႕မဂၤလာေဆာင္ကို အစအဆံုး အျပံဳးမပ်က္ ကူလုပ္ေပးခဲ့တာ။မူးေနတဲ့ သူ႕အစ္က ကိုျမင့္ေနာင္ကိုေတာင္ သူပဲဆြဲထုတ္သြားတာ။ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရဲလင္းကခုိင္းလုိ႕ ကိုျမင့္ေနာင္က ၾကိမ္းတယ္လို႕ ေျပာလားေျပာရဲ႕။ေနာက္ေတာ့လည္းျပီးသြားတာပါပဲ။ “ဟဲ့ ငါ့အလုပ္ ငါလုပ္တယ္။ဘယ္သူ႕မွ မေနွာက္ယွက္ဘူး ၊ေလာကပါလ နတ္မင္းၾကီး ဆင္းတားေတာင္ ငါသြားမွာပဲ၊ ဖယ္စမ္း” စူးစူး၀ါး၀ါးအသံေၾကာင့္ မဂၤလာေဆာင္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ “ဘာျဖစ္တာလဲ” ဆုိေသာ ပံုစံျဖင့္ အသံထြက္ေပၚလာရာကုိ လွမ္းၾကည့္ေနၾကတယ္။လားလား။ဘယ္သူမွတ္တယ္။ လြင္မာ့အေမဗ်ာ။ ေတာင္ေ၀ွးၾကီး တစ္ေဒါက္ေဒါက္နဲ႕ ပါးစပ္ကလညး္ ဘာေတြေျပာလာမွန္း မသိဘူး ။ မဂၤလာေဆာင္လာတဲ့ ပရိတ္သက္ေတြၾကား တိုး၀င္လာတယ္။ “ဟင္” သတို႕သမီး ျမနွင္းဦး ရဲ႕မ်က္နွာ သိသိသာသာ ရံႈ႕မဲ့သြားတယ္။ရဲလင္းလညး္ ေခတၱေတာ့ ေၾကာင္သြားပံုရတယ္။ အတန္ၾကာမွ . “ဟာ....ဘြားျမ လာလာ ဒီမွာ ဧည့္သည္ေတြမ်ားေနလို႕ ခဏေနမွ လာကန္ေတာ့မယ္ဆုိျပီး ၾကာေနတာ” ရဲလင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို လြင္မာ့ အေမကို လက္တစ္ဖက္ကေန ဆြဲေခၚလုိက္တယ္။ အဘြားၾကီး ပါးစပ္ပိတ္သြားတယ္။ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႕ ရဲလင္းေခၚရာေနာက္ ပါသြားတယ္။ “လာ.....ျမနွင္းဦး အဘြားကုိ ကန္ေတာ့ရေအာင္” ရဲလင္းရဲ႕ အေခၚစကားကို ျမနွင္းဦးက “အင္း ” မလုပ္၊ “အဲ”မလႈပ္။ အေတာ္ေလး ၾကာေတာ့မွ မလာခ်င့္ လာခ်င္ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ လာရွာတယ္။ “ဟဲ့ သတို႕သမီးက ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ မ်က္နွာမဲေနတာလဲ ၊ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ေနမွေပါ့” အဘြားၾကီးက သူ႕သမီးမ်ား ထင္ေနလား မသိဘူး။ျမနွင္းဦးကုိ ဆံုးမေနေလရဲ႕။ လူၾကားထဲလညး္ ျဖစ္ျပန္ လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ စိတ္ရင္းေလးကလည္း ရွိျပန္ ဆိုေတာ့  တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ ျမနွင္းဦးရဲ႕ မ်က္နွာေလးဟာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ရဲလင္းနဲ႕အတူ အဘြားၾကီးကို ရိုရိုေသေသပဲ ကန္ေတာ့ရွာပါတယ္။ “ဒီလင္ ဒီမယား အိုေအာင္ မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစကြယ္၊သက္ဆံုးတိုင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အျပစ္မျမင္ပဲ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႕ သားေတြ သမီးေတြ ေျမးေတြ ရတဲ့အထိ  ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနရပါေစကြယ္” ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။အဘြားၾကီးက ဆုေတြဘာေတြေတာင္ တသီၾကီးေပးလို႕။ အားလံုးကေတာင္ အံ့ၾသယူရတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ။ဒီ အဘြားၾကီး ဒီလုိ စကားေကာင္းမေျပာတာ နွစ္ေတာင္ျပည့္ျပီးေပါ့။ ခုက်မွ  ဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိဘူး။ေလေပးကုိေျဖာင့္လို႕။ ညေနပိုင္း မဂၤလာပြဲ ျပီးသြားေတာ့လညး္ ဒါေတြကို အားလံုးက အမွတ္တမဲ့ပဲ သေဘာထားလုိက္ပါေတာ့တယ္။ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ အမွတ္တမဲ့က ေနာက္တစ္ေန႕ ေန႕လည္ခင္းမွာ အမွတ္တရ ျဖစ္လာခဲ့တယ္ေလ။ ျဖစ္ပံုက ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ ျမနွင္းဦး တစ္ေယာက္ ခါတိုင္းလိုပဲ ယာထဲသြားတယ္။ ဆယ္နာရီ သာသာ ေလာက္က်ေတာ့ ရြာထဲမွာ သတင္းတစ္ခု ပ်ံ႕လာတယ္။ ျမနွင္းဦး ဆံုးျပီတဲ့။ သတင္းက မွန္တယ္။ျမန္တယ္။ေတာမီး ေလာင္တာ ျမန္တယ္ဆုိတာ ဘာဟုတ္တာမွတ္လို႕။ ခုဟာက ေတာ္ေတာ္ကိုျမန္တာ။ၾကားရတဲ့ သူေတြကေတာ့ စုတ္တသက္သက္။မေန႕ကမွ မဂၤလာေဆာင္တာ။ ဒီေန႕ေသတယ္ဆိုေတာ့ “ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ” ဆိုတဲ့ အေမးေတြကလညး္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လွည့္ေမးေနၾကတယ္။ဘာဒဏ္ရာမွလညး္ မေတြ႕ေတာ့ အားလံုးကေတာ့ စဥ္းစားရခက္ေနတယ္။ တစ္ခ်ိုဳ႕အစြဲအလန္းၾကီးသူေတြကေတာ့ ဥစၥာေစာင့္ မို႕ သိုက္က ျပန္ေခၚသြားတယ္။ငယ္ငယ္တုန္းက သုိက္ၾကိဳးျဖတ္တာ မေအာင္လို႕ လို႕ေျပာလားေျပာရဲ႕။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဘြားျမၾကီးက စုန္းတတ္လို႕ လြင္မာ့ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ခု လက္စားျပန္ေခ်တာလို႕ ေျပာလားေျပာရဲ႕။ဘယ္သူေတြ ဘာပဲ ေျပာေျပာပါ။ ျမနွင္းဦးကေတာ့ ေသသြားခဲ့ပါျပီ။ရြာအျပင္မွာ ေသတဲ့အေလာင္းဆုိေတာ့ ရြာရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ရြာထဲကို ယူလုိ႕မရဘူး။ ေသသြားေပမယ့္ ျမနွင္းဦး အလွက ပ်က္မသြားေသးဘူး။ရဲလင္းကေတာ့ ျမနွင္းဦး အေလာင္းကို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကီး စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ငိုလညး္မငိုဘူး။မ်က္နွာတစ္ခုလံုးကေတာ့ ရဲေနတယ္။ ျမနွင္းဦး အေလာင္း ေျမခ်တဲ့ေန႕က်ေတာ့ လူေတြေတာ္ေတာ္စည္တယ္။ မဂၤလာေဆာင္တညး္က မျပန္ေသးတဲ့ ရပ္ေ၀းဧည့္သည္ တစ္ခ်ိဳ႕လညး္ပါတယ္ေလ။ဒီထဲက ေသတာက ထူးထူးဆန္းဆန္းဆိုေတာ့ လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္တာေပါ့။ ဟိုနားက အုပ္စုကလညး္ ပြစိ ပြစိ။ဒီနားက အုပ္စုကလညး္ ပြစိ ပြစိနဲ႕ ဒီအေၾကာင္းကိုပဲ ေျပာေနၾကတာ။ဘုန္ၾကီးတရားနာျပီးေတာ့ အေလာင္းေျမခ်ဖို႕ လုပ္ၾကတယ္။ ရိႈက္သံ တစ္ခ်ိဳ႕ ဟိုေနရာ ဒီေနရာကေန လြင့္စင္ထြက္လာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ေတာက္” ခပ္ျပင္းျပင္း ခက္လိုက္တဲ့ ေတာက္ေခါက္သံ လာရာမွာေတာ့ ရဲလင္းတစ္ေယာက္ အံတင္းတင္းၾကိတ္ေနတယ္။  အတန္ၾကာမွ လက္သီးကုိတင္းတင္း ဆုတ္ရင္း မခ်ိတင္ကဲ အသံၾကီးနဲ႕ အ၀တ္ျဖဴ ဖံုးထားေသာ ျမနွင္း အေလာင္းကုိၾကည့္ရင္း “ေတာက္ကြာ ၊ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲ ျမနွင္းရာ ။ က်န္းက်န္းမာမာၾကီးကေန ဒီလုိျဖစ္ရတယ္လို႕။ က်ဳပ္မိန္းမ ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ။။။။။။။” အသံၾသၾသၾကီးနဲ႕ ေအာ္ရင္း ငုိလုိက္တဲ့ လက္လက္ဆက္ဆက္ မုဆိုးဖို ရဲလင္းရဲ႕ ငိုသံေၾကာင့္ ၾကားရသူေတြမွာ မွာ မထိန္းနုိင္ၾကေတာ့ပဲ  သုသာန္တစ္ခုလံုးမွာ ငိုသံေတြ ပြက္ေလာရုိက္သြားေတာ့တယ္။ ဘာမွ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္တဲ့သူေတြေတာင္ ရင္ဆို႕ကုန္ၾကတယ္။ ...............................    ညကေမွာင္လာျပီဆိုေပမယ့္ နွစ္ေပမီးေခ်ာင္းေလးေတြ ထြန္းထားလို႕ အလင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု ထုိင္ေနၾကာေသာ သူေတြကေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာမဆံုူးေသး။တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း “ေတာက္” တစ္ေခါက္ေခါက္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ယူက်ံဳးမရဟန္။ေခ်ာင္ခပ္က်က်မွာ ၀ုိင္းဖြဲ႕ထိုင္ေနတဲ့ ဖဲသမားအုပ္စုကေတာ့ ယခုခ်ိန္မွာ ဒီအေၾကာင္းကို သူတို႕လက္ထဲက ဖဲတစ္ခ်က္ေလာက္ စိတ္၀င္စားေတာ့မည္ မထင္။ျပီးဆံုးသြားျပီ ဆိုေပမယ့္ ဂယက္ေလးကေတာ့ က်န္ခဲ့ျမဲပဲေလ။ ဆႏၵမြန္ျဖင့္...........။လြမ္းေနာင္။