သက္မွ်ထပ္တူခ်စ္ေသာ္လည္း

ယဥ္ၾကည္ခ်ိဳရႊင္၊  ထံုးေနာက္ရွင္နွင္႕ ၊ ေရႊစင္ပံုသြန္း၊ လွရည္ရႊန္းတင္႕၊ေလးကၽြန္းတစ္ကုိယ္၊ တုနိႈင္းဆိုလည္း ၊ ဖက္လိုျပိဳင္ၾက ၊ နုိင္မရမို႕၊ေပ်ာင္းပ် ညြတ္ေထြ၊ လွျမဳေတကို၊ ရေ၀ေခါင္နန္း၊ ေတာ္ထိုက္ပန္းဟု၊ ပ်ံ႕မႊန္းဆိုကာ၊ ခြန္းဆင္႕ပါ၍၊ ငါးျဖာၾကန္အင္၊ ရႈတုိင္းယဥ္ကို၊ ေန၀င္ခ်ဳပ္စ၊ ဆည္းဆာညတြင္၊ ပ်ပ်ေမွာင္ဖိတ္၊ ေႏြအရိပ္နွင္႕၊ သံုးထိပ္ တုနႈန္း၊ ၊မီ မဆံုးတည္႕၊ ဆံထံုးျမိတ္သြယ္ စို႕တကား။


သြင္သည္ ညိဳလြင္၊ လွထိပ္တင္ကုိ၊ ျမင္စဥ္ ခဏ၊ အံ႕ၾသစြတည္႕၊ရင္မွလွ်ံဖိတ္၊ခ်စ္သည္႕စိတ္ေၾကာင္႕၊စက္အိပ္ယာလည္း၊ ေပ်ာ္နိုင္ပဲကို၊      ရစ္၀ဲ ဆင္လာ၊ သူ႕ပံုလႊာေၾကာင္႕၊ စိတ္မွာ ပ်ပ်၊ လန္းရႊင္ရတည္႕၊ သက္မွ် ၾကင္ခ်စ္၊ လြမ္းသည္ျဖစ္မို႕၊ တြယ္ရစ္ ေနွာင္ငင္၊ သံေယာဇဥ္တုိ႕၊ ေျမျပင္ စခန္း၊ ျပည္႕ခမန္းတည္႕၊တစ္၀ွန္း မိုးေျမ၊ ခ်စ္ၾကိဳးရွည္ျပီ၊သက္ေ၀ခ်စ္ဆံုး၊ ညို႕မ်က္လံုးနွင္႕၊ အျပံဳးရိပ္ရယ္ ပ်ိဳ႕တကား ။

 ဆင္မည္ဆိုလွ်င္ ၊ ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္း၊ ၾကယ္ကို ပန္းသြင္ ၊ ကံုးသီဆင္လို႕၊ျဖဴစင္၀င္းမြတ္ ၊ လည္တိုင္ထြတ္၀ယ္၊ ယူဆြတ္ကိုယ္ပင္ ၊ ဆင္လိုခ်င္လည္း ၊ ႏြဲ႕ပင္ေရွာင္တိမ္း ၊ မၾကင္စိမ္းထင့္၊ လဲ့ယိမ္းတစ္ခါ ၊ ၾကယ္မာလာကုိ၊ ဆင္ပါလိုဘူး ၊ ေခါင္မွဴး ႏြဲ႕သန္႕၊ ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေမႊးေမႊး၊   ေဆးေလးျငိမ္တည္၊ ေနာင့္ခ်စ္ၾကည္သက္ ၊ ၾကင္ မဖက္မို႕၊ ေႏြရက္ကၽြမ္း၀င္ ၊ လြမ္းသည့္ရင္၀ယ္၊ ပူပင္ မဆံုး  အေမွာင္ဖံုးသည္..၊           နွလံုး စိတ္၀ယ္ ညိဳ႕တကား..။


ဆႏၵမြန္ျဖင္႕..လြမ္းေနာင္