သစၥာတရား

က်ဳပ္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေျမြေပြးတို႕ ၊အနာၾကီးေရာဂါတို႕ ၊ ဒါမွမဟုတ္ တေယာသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးတို႕
ေတြ႕ရ ၾကားရတိုင္း ..က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က က်ဳပ္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ငတင့္ၾကီးကို
ေျပးျမင္ေနမိေတာ့တာပါပဲ….။ၾကာေတာ့လည္း ၾကာခဲ့ပါျပီ…၊ ဒါေပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြက
ျပန္စဥ္းစားလိုက္တုိင္း ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ရွင္းလင္း ျပက္သားေနဆဲပါပဲ……။။



************************************

သူ႕အရပ္က ခပ္ပုပု ၊ မရိတ္ မသင္တာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ပါးသိုင္းေမႊးေတြက သူ႕မ်က္နွာကို အက်ည္းတန္ေစတယ္လို႕ က်ဳပ္ထင္တယ္..၊ ေနာက္ျပီး ရွည္လြန္းတဲ့ သူ႕ဆံပင္ေတြကလည္း
အက်ည္းတန္ေနတဲ့ မ်က္နွာတစ္ခုလံုးကို ဖံုးအုပ္ေနတယ္..၊ ပုဆိုးတိုတို ၊ ဖာရာ ခ်ဳပ္ရာဗရပြ အက်ၤ ီ
သူ႕ပံုစံက မသိရင္ အရူးတစ္ေယာက္လိုလို ဘာလိုလို..၊ ေျပာရဦးမယ္….သူက မင္းသားဗ်..၊
ဟာဗ်ာ ။ ေနတိုးတို႕ ေျပတီဦးတို႕လို မင္းသားေတာ့ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ် ။ သူ႕ရုပ္နဲ႕ ဒီလုိမင္းသားလုပ္လို႕ ျဖစ္မွမျဖစ္တာ ။
အဲ ..။ လူၾကမ္းမင္းသားလည္း ဟုတ္ဘူးဗ် ။ ၾကားဖူးတယ္မို႕လား ။စကားပံုေလးေလ ။ ေသာက္ေသာက္စားစား လူမင္းသားဆိုတာေလ ။ သူက အဲ့လုိမင္းသားဗ် ။သူ႕ကို က်ဳပ္တို႕ကေတာ့ ငတင့္လို႕ ေခၚၾကတယ္..၊ အဲ့…..က်ဳပ္ကလည္း သူ႕လိုပဲ မင္းသားဆိုေတာ့ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီဇာတ္လမ္းက
မင္းသားနွစ္လက္ ဆိုတာလိုေပါ့ဗ်ာ…၊ ငတင့္နဲ႕ က်ဳပ္က ငယ္ေပါင္းေတြဗ်…၊ ဒီေကာင္က ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ဆင္းရဲတယ္..၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေလးတန္းေအာင္ျပီး သူ႕ကို သူ႕အေမက ေက်ာင္းထုတ္ခဲ့တာေပါ့…..၊ ေနာက္ေတာ့ ဒီေကာင္ လယ္ထဲမွာပဲ ၾကီးရေတာ့တာပါပဲ..၊
ခုေတာ့ သူ႕အေမလည္း မရွိေတာ့ဘုူး..၊ သူ႕အေဖကေတာ့ ဒီေကာင္ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ဆံုးသြားတာဗ်၊
အေမေသကတည္းက ေတေပလာတာ ခုခ်ိန္ထိပဲ…၊ သူ႕မွာ ပုိင္ဆုိင္တာဆိုလို႕ တေယာအိုေလး တစ္လက္ရယ္ ၊ တန္းလ်ား နွစ္ခ်ပ္သာ ရွိျပီး
အိမ္မရွိတဲ့ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း အိမ္၀ိုင္းေလး တစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တာ..။
တစ္ခါတေလေတာ့လည္း မူးလာျပီး သူ႕အိမ္၀ိုင္းေလးထဲမွာ က်ဳပ္တို႕နွစ္ေယာက္ အတူတူ အိပ္ျဖစ္တယ္..၊
ဆုိးေတာ့ ဆိုးဘူးဗ်..။ က်ဳပ္ ကုိယ္ခ်င္း မစာလို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး..၊
အိမ္မရွိတဲ့ အရသာကလည္း တစ္မ်ိဳးေကာင္းေလးဗ်..၊ အိပ္ရင္ ၾကယ္ေရာင္ လေရာင္ အားလံုးကုိ
ျမင္ေနရတယ္ ၊ အဆံုး အစမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကိုၾကည့္ျပီး ၾကယ္ေလးေတြ ေရတြက္ရင္း
အိပ္ရတာ တစ္မ်ိဳး ကဗ်ာဆန္သား.၊ ေျပာရဦးမယ္ ဒီေကာင္က လူကသာ ေပေတျပီး ၾကမ္းသလုိလို
ရွိတာ ၊ စိတ္ကေတာ့ နုရွာသား ၊ ေနာက္ျပီး အနုပညာ မာနလည္း ရွိတယ္လို႕ ေျပာရမယ္ဗ်..၊
ေအာ္……ေမ့လို႕..သူ တေယာ ထုိးတတ္တာ ခင္ဗ်ားကို မေျပာရေသးဘူး….၊ ဒီေကာင္ တေယာထုိးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တယ္ဗ်…၊ လသာညေတြမွာဆို အရက္နည္းနည္းပဲ ေသာက္ျပီး တန္းလ်ာေပၚ ထိုင္ျပီး
သူ တေယာထိုးရင္ က်ဳပ္ျဖင့္ ငိုခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္ေပါက္လာတယ္…၊ ဒါေပမယ့္ ပိုက္ဆံေပးျပီးေတာ့ ထိုးခုိင္းတာတို႕ ဘာတို႕ေတာ့ သြားမလုပ္ေလနဲ႕ဗ်ိဳ႕..ထျပီးေပါက္ကြဲေတာ့တာပဲ…၊ သူ စိတ္ပါရင္ ဘယ္ေနရာေနေန လိုက္ျပီး ဆိုတီးေပးေပမယ့္ သူစိတ္မပါရင္ သိၾကားမင္း လာခိုင္းေတာင္ မလုပ္ဘူး..
ဆိုတဲ့ ေကာင္ဗ်….၊ ေနာက္ျပီး သူ အျမဲေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္း ရွိေသးတယ္…၊

“ ဂီတကို ေဖ်ာ္ေျဖမႈသက္သက္အတြက္ ခံစားၾကသူေတြ..ကုိ မုန္းတယ္..၊ အဲ့ဒီထက္ ဂီတကို ခုတံုး
လုပ္ျပီး စီးပြါးေရး လုပ္တာကို ပိုမုန္းတယ္ ..” တဲ့…….။

သူေျပာတဲ့ စကား က်ဳပ္ ေသခ်ာေတာ့ နားမလည္လွပါဘူး..၊ ဒီေကာင္က အဲ့လိုပဲ….တစ္ခါ တစ္ခါ
စကားအဆန္းေတြ ေျပာတတ္တယ္ဗ်..၊ ေၾသာ္…..မိုးရြာတဲ့ အခါလား…..၊ မခက္ပါဘူးဗ်ာ….၊
ဒီေကာင္က မိုးရြာတဲ့ညဆုိ ရြာေျမာက္ဘက္က ေက်ာင္းပ်က္ၾကီးထဲသြားျပီး ဘုရားလိုဏ္ေခါင္းထဲ
အိပ္ေတာ့တာပဲ……..။


***********************************

“ နုနု၀င္း ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္ ..” တဲ့…..။
သတင္းက တစ္ရြာလံုး ပ်ံ႕ေနျပီ..၊ မွန္တာ မမွန္တာေတာ့ ဘယ္သူမွ အေသခ်ာ မေျပာနိုင္ၾကေသးဘူး..၊
နုနု၀င္းဆိုတာက ရြာလူၾကီး သမီးဗ်.. ၊ လွတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ့ကို လွတဲ့ မိန္းကေလး…၊
ရြာက ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေလးေပါ့ဗ်ာ…၊ ရြာထဲက ကာလသားေတြကလည္း သူ႕ကို စိတ္မ၀င္စားတဲ့သူ
မရွိသေလာက္ပဲ…၊ ကာလသားေတြဆိုမွေတာ့.. က်ဳပ္နဲ႕ ငတင့္လည္း ပါတာေပါ့ဗ်..၊
ခု တစ္ရြာလံုးရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေလး ေနမေကာင္းတာဆိုေတာ့ “ ဘာျဖစ္လို႕လဲ..” ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ
ကိုယ္စီနဲ႕ ျဖစ္ေနၾကတယ္…။ ေစာေစာပုိင္းကတည္း သိပ္ေနမေကာင္းဘူး လိုလို အသံေတြ ထြက္ေနတာ.၊
က်ဳပ္တို႕လည္း စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ သူၾကီး အိမ္ဘက္ လွမ္းလာခဲ့တယ္..၊ တစ္ရြာလံုး အခ်စ္ေတာ္ ျဖစ္တာေရာ
သူၾကီးသမီး ျဖစ္တာေရာေၾကာင့္ ထင္တယ္..၊လူမမာ ေမးတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသားဗ်..၊
က်ဳပ္တုိ႕လည္း နုနု၀င္းကို ၀င္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလး အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနပံုပဲဗ်..၊
အနားမွာက ေဆးဆရာၾကီး ဘၾကီးဖိုးေအာင္နဲ႕ နုနု၀င္း အေဖ သူၾကီး ကိုဖိုးေအးပဲ..ရွိတယ္…၊

သူၾကီးကေတာ္ မခင္သန္းကေတာ့ လာေမးတဲ့ သူေတြၾကား အလုပ္မ်ားေနေလရဲ႕…၊

“ ကုိဖိုးေအာင္ သမီးေလးရဲ႕ အေျခအေန ဘယ္လိုရွိလဲ..”

“ မစုိးရိမ္ပါနဲ႕ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး…”

သူၾကီးရဲ႕ အေမးကို ေျဖတဲ့ ဘၾကီးဖိုးေအာင္ရဲ႕ အေျဖကို ၾကားလိုက္ရေတာ့မွ ရြာသူ ရြာသားေတြလည္း
သက္ျပင္း ကုိယ္စီခ်နိုင္ေတာ့တယ္..။ဟုတ္တယ္ေလ ။ နုနု၀င္းရဲ႕အေျခအေနက သူေျပာသေလာက္ မကဘူးဆိုေတာ့ က်ဳပ္သိတာေပါ့။
သိဆို က်ဳပ္ကလည္း တိုင္းရင္းေဆးကို မေတာက္တေခါက္ေတာ့ ေလ့လာဖူးတာကိုးဗ် ။ ဒါနဲ႕ က်ဳပ္လည္း ငတင့္ကို ေခၚျပီး ရြာလူၾကီးနဲ႕ ဘၾကီးဖိုးေအာင္ သြားတဲ့ဘက္ လိုက္သြားတယ္ ။
“ နုနု၀င္း ျဖစ္ေနတာ အနာၾကီးေရာဂါဗ် ၊ ရြာသူ ရြာသားေတြကိုလည္း ကိုဖိုးေအးတို႕က သိေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး.. ။ ၾကာၾကာလည္း ဖုံးထားလို႕ရမွာမဟုတ္ဘူးဗ် ”
ၾကားလုိက္ရတဲ့ စကားက က်ဳပ္အထင္ကို ေထာက္ခံေပးလိုက္တာပဲ ။က်ဳပ္နဲ႕ ငတင့္လည္း ဘၾကီးဖိုးေအာင္တို႕ေနာက္ကေန ေခ်ာင္းနားေထာင္တယ္ ။
နည္းနည္းအလွမ္းေ၀းေတာ့ အကုန္ေတာ့ မၾကားရဘူးဗ် ။ ရြာလူၾကီးကို ေျပာတဲ့ ဘၾကီးဖုိးေအာင္ရဲ႕
စကားထဲမွာ ေဆးဆိုတာလည္းပါတယ္ ။ ေျမြေပြးဆိုတာလည္း ပါတယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႕ထြက္သြားတယ္ဗ် ။ က်ဳပ္နဲ႕ ငတင့္လည္း အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္ ။ လူကသာ အိမ္ျပန္တာ စိတ္ကေတာ့ ဘၾကီးဖိုးေအာင္ေျပာတဲ့ စကားအစ အနေတြကို ဆက္စပ္ၾကည့္မိတယ္ ။
ေနာက္မွ က်ဳပ္ေခါင္းထဲ ေပၚလာတာက အနာၾကီး ေရာဂါသည္ေတြ အတြက္ ေဆးျမီးတို တစ္ခုကို သတိရမိတယ္ ။ ဟုတ္တယ္ဗ် ။ ေျမြေပြးဆိုတာ အနာၾကီးေရာဂါသည္ေတြအတြက္ အေတာ္ေကာင္းတဲ့ ေဆးလုိ႕ ၾကားဖူးတယ္ဗ် ။ ေျမြေပြးကို ဟင္းခ်က္ျပီး အေငြ႕ခံ ၊ အသားစားရင္ ေပ်ာက္တယ္လို႕ ၾကားဖူးတယ္ ။ဘၾကီးဖိုးေအာင္ ဒါကိုပဲ ဆိုလိုတာလို႕ က်ဳပ္ထင္တယ္ ။
ငတင့္ကို ဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ငတင့္က ေတြေတြၾကီး စဥ္းစားေနတယ္ ။ အဲ့ဒီေန႕က အရက္ေသာက္ဖို႕ သြားေခၚေတာ့ ၾကားသားမိုးၾကိဳးဗ်ာ ။ မေသာက္ေတာ့ဘုူးတဲ့ဗ် ။

က်ဳပ္အရက္ေသာက္ေခၚတိုင္း ဒီေကာင္ တစ္ခါမွ ျငင္းဖူးတာ မဟုတ္ဘူး ။ ခုမေသာက္ေတာ့ဘူး
ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ျဖင့္ ေနာက္ေနတာလားလို႕ကို ထင္မိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ဗ် ။ ဒီေကာင္ အရက္၀ိုင္းကို လံုး၀ မလာဘူး ။ သူမလာေတာ့ က်ဳပ္လည္း တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့
ေသာက္ရတာ ပ်င္းလာတယ္ဗ် ။ ဒါနဲ႕ က်ဳပ္လည္း နည္းနည္းပဲေသာက္ျပီး ငတင့္အိမ္ဘက္
လွမ္းခဲ့လိုက္တယ္ ။ ဒီေကာင္ ခြက္ပုန္းမ်ားကစ္ေနမလားဆိုျပီး က်ဳပ္လည္း အေမွာင္ကို ကြယ္ျပီး
ေခ်ာင္းေတာ့.. လားလား…..။ ဆရာသမားက တန္လ်ားၾကီးေပၚ ထိုင္ေနတယ္ဗ် ။ သူ႕ပံုစံၾကည့္ရတာ
တစ္ခုခုကုိေတြးေနတယ္လို႕ က်ဳပ္ထင္မိတယ္ ။ က်ဳပ္လည္း အသာပဲ လွမ္း၀င္လိုက္တယ္
ေနာက္ျပီး တန္းလ်ားေပၚ ေမွာက္ျပီး အိပ္လိုက္တာ ေပ်ာ္သြားတယ္ ။

အိပ္လို႕ေကာင္းေနဆဲမွာပဲ တစံုတစ္ေယာက္က က်ဳပ္ကို လႈပ္နႈိးလုိက္သလို ခံစားရတယ္ ။
အိပ္မက္လိုလုိပဲ ။
“ စိုးၾကီး စိုးၾကီး
အိပ္မက္မဟုတ္တာ ေသခ်ာသြားျပီ ။က်ဳပ္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ငတင့္ ။

“ စိုးၾကီး လာကြာ ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့ ။ေရာ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္းလည္း ယူခဲ့ ”

က်ဳပ္ကို အတင္းနိႈးျပီး ေျပာရင္း သူကိုယ္တုိင္လည္း ဓားတစ္ေခ်ာင္း ၊ ပုဆိုးကြင္း တစ္ထည္၊
လြယ္အိတ္တစ္လံုးနဲ႕ ေရွ႕ကေနထြက္သြားတယ္ ။ က်ဳပ္လည္း ေရာေယာင္ျပီး လုိက္လာတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္ေတာ့ ေရာင္နီသန္းလု သန္းခ်င္ ။

“ ငတင့္ ဘယ္ကိုလဲကြ ၊ ေစာေစာစီးစီး ”

ငတင့္က “ အသာေန ” ဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ လက္ဟန္ျပသည္ ။
က်ဳပ္လည္း ဘာမသိ ညာမသိနဲ႕ လုိက္လာရတာေပါ့ ။ ရြာအျပင္ဘက္ေရာက္မွ ေျပာတယ္ ။
ေျမြေပြး လုိက္ဖမ္းမလို႕တဲ့ ။သူ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို က်ဳပ္သေဘာေပါက္သြားတယ္ ။
ေနာက္ျပီး ငတင့္ကိုလည္း က်ဳပ္ အံ့ၾသတယ္ဗ်ာ..၊ ဒီေကာင္က ေျမြဆို..က်ိဳင္းေျမြေတာင္ ကိုင္ရဲတဲ့ေကာင္
မဟုတ္ဘူးဗ်…၊ က်ဳပ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း က်န္တာေတြသာ မေၾကာက္တာ ။ ေျမြကိုေတာ့ နည္းနည္းလန္႕တယ္ဗ် ။

ဒါေပမယ့္ နုနု၀င္း အတြက္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕႔ပဲ ငတင့္နဲ႕ က်ဳပ္ ေျမြေပြးရွာ ထြက္ခဲ့တယ္ ။
ခက္ေတာ့ခက္တယ္ဗ် ။ မေတြ႕ခ်င္တဲ့ အခါဆို ေတြ႕ေပမယ့္ ေတြ႕ခ်င္လုိ႕ရွာတဲ့သူအတြက္က်
ရွာေလ ေ၀းေလ ဆုိတာလုိပဲ ။ တစ္မနက္လံုး ရွာခဲ့တာ ေျမြနဲ႕ တူတာဆုိလို႕ ကင္းလိပ္ေရွာေတာင္
မေတြ႕ဘူး ။ ဒါနဲ႕ ေန႕လည္ မြန္းလြဲေလာက္မွာေတာ့ ဗိုက္ကလည္း ဆာလာတာမို႕ က်ဳပ္တို႕နွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ဖို႕ပဲ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္ ။

“ ဟာ ငတင့္ ၾကည့္စမ္း ဟိုဟာ ဘာၾကီးလဲ ”
“ ဟာ ….အဲ့ဒါ ေျမြေပြးက ေျမြေပြး ”

ေျပာေျပာဆိုဆို ငတင့္က ေျမြေပြးဆီ ေျပးသြားျပီး လက္ထဲက ဓားအေနွာင့္နွင့္ ေခါင္းကို အသားကုန္
ထုရုိက္ခ်လိုက္တယ္..၊
ေျမြရဲ႕ ဗိုက္ၾကီးက ေဖာင္းကားေနတာဗ်…၊ ။ မသိရင္ ဖြတ္ၾကီးလိုလို ဘာလိုလို..၊
ငတင့္က ေျမြေသၾကီးကို ေကာက္ျပီး လြယ္အိတ္ထဲ ထည့္လာတယ္ ။
က်ဳပ္ကေတာ့ နည္းနည္း လန္႕တာမို႕ ကိုင္ကို မကုိင္ဘူး ။ ဒီေကာင့္ကို ဒီတစ္ခါ က်ဳပ္ တကယ္ ခ်ီးက်ဴးတယ္ဗ်ာ..၊ ဟုတ္တယ္ေလ…အခ်စ္အတြက္ ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ သတၱိေကာင္းတဲ့ေကာင္..၊
ေတာက ရြာနဲ႕ နည္းနည္းေ၀းတာမို႕ က်ဳပ္တို႕လည္း သုတ္ေျခတင္ခဲ့တယ္ ။ ဗိုက္ကလည္း ဆာေနျပီေလ ။

“ ေတာက္ ဘယ္က ပုရြက္ဆိတ္က ပါလာတာလဲဟ ။ ကိုက္လိုက္တာ ”
ငတင့္က တစ္လမ္းလံုး ေတာက္တေခါက္ေခါက္ ။ ေျမြဖမ္းတုန္းက ပါလာသလားမသိ ။
တလမ္းလံုး ပုရြတ္ဆိတ္ကိုက္တယ္ပဲ ဆဲေနတယ္…၊
ရြာျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘၾကီးဖုိးေအာင္ အိမ္ကုိ သြားျပီး တိတ္တိတ္ေလးပဲ ဘၾကီးဖိုးေအာင္ကို
ေခၚရတယ္ ။ ေနာက္ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပရတယ္ ။

“ေအးကြာ ။ ငါလည္း တျခားသူေတြလည္း မသိေစခ်င္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနတာ ။
ခုလို မင္းတို႕က ဖမ္းလာတယ္ဆိုေတာ့ အဆင္ေျပတာပါ့ကြာ။ ဘယ္မလဲ မင္းတုိ႕ဖမ္းလာတဲ့ ေျမြေပြး ”
ဘၾကီးေအာင္စကားဆံုးေတာ့ ငတင့္က သူ႕လြယ္အိပ္ထဲက ေျမြေပြးကို ထုတ္တယ္ ။
“ဟင္ ”
က်ဳပ္တို႕ဖမ္းလာတာက ေျမြမၾကီး ျဖစ္ေနတယ္..။ ေျမြရဲ႕ သဘ၀အတုိင္း သူ႕ဗိုက္ၾကီးက ကြဲထြက္ျပီး အထဲက ေျမြေပြး အေပါက္ေလးေတြ……။ က်ဳပ္လန္႕ျပီး ေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္တယ္ ။ ေျမြေပြးအေပါက္ေလးေတြ ရြစိထုိးေနတာပဲ ။
တစ္ေကာင္ ၊ နွစ္ေကာင္ ၊ သံုးေကာင္…..၊ အုိးးးးးးးးးအေကာင္ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ။
ခန္႕မွန္းေျခ ငါးဆယ္ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္ ။ က်ဳပ္ျဖင့္ ၾကက္သီးေတြ ထလုိက္တာဗ်ာ ။မတတ္နိုင္ဘူး ။ ထြက္လာတဲ့ အေကာင္ေပါက္စေလးေတြကို က်ဳပ္တို႕ ၀ိုင္းရုိက္ၾကတယ္ ။

“ ငတင့္ ငတင့္

ေျမြေပြးေပါက္ေလးေတြ ကုန္သေလာက္ရွိခ်ိန္မွာ ငတင့္ ဗုန္းကနဲ လဲက်သြားတယ္ ။
က်ဳပ္တို႕လည္း ငတင့္ကို အဲ့ဒီက်မွ သတိထားမိတယ္ ။ ငတင့္ တကုိယ္လံုး ျပာနွမ္းနွမ္း ျဖစ္ေနတယ္ ။
“ ဘၾကီး ဖုိးေအာင္ က်ဳပ္ လမ္းမွာ ေျမြေပြးေပါက္ေလးေတြ ကိုက္ခံရတယ္ ။ အစက ပုရြတ္ဆိတ္ ကိုက္တာ ထင္တာ ။ က်ဳပ္မရေတာ့ဘူး ။ နုနု၀င္းသာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုေပးပါ ”
ေျပာရင္းပဲ ငတင့္ ဇတ္က်ိဳးက်သြားတယ္ ။

“ငတင့္ ……ငတင့္………ငတင့္……. ”

က်ဳပ္ ေအာ္ေခၚေပမယ့္ ငတင့္ကေတာ့ မၾကားနိုင္ေတာ့ဘူး ။ ဘၾကီးဖိုးေအာင္ကေတာ့
အသက္မဲ့ေနတဲ့ ငတင့္ရဲ႕ အေလာင္းကို ေတြေတြၾကီး ၾကည့္ေနတယ္ …..။


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ခုေတာ့ နုနု၀င္း ေရာဂါကင္းရွင္းေနပါျပီ ။
တစ္ရြာလံုးကလည္း နုနု၀င္း္ ေနေကာင္းသြားလို႕ ေပ်ာ္ေနၾကတယ္ ။ ငတင့္ေသတာကို
အေၾကာင္းမသိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေျမြသားစားခ်င္တာ ေသသြားတာ နည္းေသးတယ္လို႕ ေျပာေနၾကတယ္။ က်ဳပ္ရယ္ ၊ရြာလူၾကီးရယ္ ၊ဘၾကီးဖုိးေအာင္ရယ္ကေတာ့ ဒီစကားေတြကိုၾကားရတိုင္း တမလြန္က ငတင့္အတြက္ ၀မ္းနည္းမိပါရဲ႕………….။

“ ဘဘ ထမင္းစားၾကရေအာင္.. တဲ့ ”

က်ဳပ္ေျမး အငယ္ေကာင္ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ က်ဳပ္ အေတြးပ်က္သြားတယ္..၊ ထမင္း၀ုိင္းမွာေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ မိန္းမ
မနွင္းျမက ေစာင့္ေနေလရဲ႕......။ တကယ္ေတာ့ သူၾကီးက သူ႕ရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးရဲ႕ အသက္ကုိ
ကယ္တဲ့သူထဲက တစ္ေယာက္ဆိုျပီး က်ဳပ္ကို နုနု၀င္းနဲ႕ ေပးစားဖို႕ဗ်..။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္သိတယ္ေလ...။
ငတင့္က နုနု၀င္းအတြက္ ေသသြားတာ မဟုတ္လား....။ က်ဳပ္က နုနု၀င္းကုိ ယူလိုက္ရင္....ငတင့္အေပၚ
က်ဳပ္ သစၥာေဖာက္ရာ က်မွာေပါ့.........။ ဒါေၾကာင့္ပဲ..... အိမ္ကမိဘေတြ ေပးစားခ်င္ေနတဲ့ နွင္းျမနဲ႕ အျမန္ဆံုး
က်ဳပ္ လက္ထပ္ခဲ့တာေပါ့.........။ ဒါဟာ ေသဆံုးသူ ငတင့္ အေပၚထားတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ သစၥာတရားပဲေလ..။


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@



က်ဳပ္ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေျမြေပြးတို႕ ၊အနာၾကီးေရာဂါတို႕ ၊ ဒါမွမဟုတ္ တေယာသံႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးတို႕
ေတြ႕ရ ၾကားရတိုင္း ..က်ဳပ္ကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က က်ဳပ္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ငတင့္ၾကီးကို
ေျပးျမင္ေနမိေတာ့တာပါပဲ….။ၾကာေတာ့လည္း ၾကာခဲ့ပါျပီ…၊ ဒါေပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြက
ျပန္စဥ္းစားလိုက္တုိင္း ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ရွင္းလင္း ျပက္သားေနဆဲပါပဲ……။။




ၾကိဳးစားပါဦးမည္….ဆႏၵမြန္ျဖင့္……။

လြမ္းေနာင္……..။