tag:blogger.com,1999:blog-23841494790337972522024-03-13T22:04:00.809-07:00လေရာင္မွ်ားေသာ ေႏြညမ်ားေတြ႕ျမင္ ၾကားသိ ခံစားမိသမွ်ကို စကားလံုးမ်ားအျဖစ္ ဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.comBlogger64125tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-91135894182944045392013-11-30T05:17:00.001-08:002013-11-30T05:17:40.557-08:00ထန္းလက္တဲမိုးတဲ႕ေန႕ေနွာင္းေႏြအခါ ၀ဠာက မိုးေတြ ညိဳ႕လွ်င္ျဖင္႕<br />
<br />
ေပါင္းေဆြသဟာ လာၾက အမိုးေတြ တို႕ျပင္စို႕ရဲ႕<br />
<br />
ဖိုးခင္တို႕တဲရယ္နဲ႕ ႏြားစာျခံ ၊<br />
<br />
(အိုကြယ္..)<br />
<br />
မိုးစင္လို႕ ရႊဲလွ်င္ျဖင္႕ သြားမွာအမွန္။<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
တန္းေဖာ္အျခင္ အစီအရီ ထပ္ပါလို႕<br />
<br />
၀ါးျခမ္း ေလွ်ာ္ပင္ စည္စည္` ခတ္ ´ေလကြယ္႕<br />
<br />
အပီ အညီ ညွပ္ကာ အကြက္ေဖာ္ ထိုးပါလို႕<br />
<br />
မဟီဆီ ညႊတ္ကာ တစ္ကြက္ေက်ာ္မိုးလွ်င္ျဖင္႕<br />
<br />
အရပ္ေက်ာ္ ဟိုးပါလို႕ ဆာယာခ်ိဳအမွန္<br />
<br />
(အလိုကြယ္႕..)<br />
<br />
ဆ႒ေမာ္စိုးသူက မနာလိုျပန္။<br />
<br />
<br />
ထန္းလက္ေရာ္ အသစ္ မိုးအျပိီးမွာေတာ႕<br />
<br />
မွန္းလွ်က္ေနာ္ နွစ္နွစ္ မိုးမစီးေစဖို႕<br />
<br />
ေကာက္ရိုး ၾကီးၾကီး ထူထူ ေခါင္မွာ ထပ္ျပန္ေပါ႕<br />
<br />
ေနာက္တစ္မ်ိဳး အျပီးအစီးမူ ေဘာင္ပမာ ျပႆတန္ ရယ္နဲ႕<br />
<br />
မျပတ္မွန္ေရာင္သ ေလအကာ မွိန္းအုပ္ယိမ္း။<br />
<br />
(ဖိုးခင္ေရ)<br />
<br />
ကၽြတ္မလန္ေအာင္ပ အေသအခ်ာ ထိန္းခ်ဳပ္သိမ္း။<br />
<br />
<br />
ေႏြအခါေလ<br />
<br />
ေရႊညာေျမ အလွတင္႕ တိုးပါလို႕<br />
<br />
ျပည္ရြာမေလ ဘ၀ျမင္႕ ျဖိဳးပါလိမ္႕<br />
<br />
တို႕ရိုးရာ ထန္းလက္တဲမိုး ယဥ္အလွရယ္က<br />
<br />
ျမင္ရတာ ရင္မွာ လန္းကာ ျဖာေ၀လို႕<br />
<br />
ရႊင္ျပစြာ ဘ၀င္မွာ ခ်မ္းကာ သာေပလိမ္႕<br />
<br />
ေရႊညာေျမ ေမာင္းထုစရာ ဓာတ္အလွကိန္းကိုလ<br />
<br />
ေ၀ျဖာေစ ေသာင္းဇမၺဴ႕မွာ ဘ၀ဂ္မွ် ဟိန္းေအာင္ပ<br />
<br />
(အိုကြယ္ )<br />
<br />
ေပါင္းစု၍ထိန္း။<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕....လြမ္းေနာင္။<br />
<br />
၁၈.၅. ၂၀၁၃။ lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-34695712495714070802013-11-30T04:52:00.000-08:002013-11-30T04:52:01.538-08:00ေျမစာျမက္နွင္႕ ခ်ိဳးျဖဴငွက္ ( ၁ )<br />
<br />
သူငယ္ခ်င္း.......<br />
<br />
မင္းလည္းၾကားသိ ၊ ငါၾကားမိခဲ႕<br />
<br />
ၾကားသည္႕စကား၊ ျပန္ေျပာၾကားေသာ္<br />
<br />
ရင္မ်ားလည္တုန္၊ ေဒါဟုန္ ဆတ္ဆတ္<br />
<br />
မျပတ္မသား၊ စိတ္မ်ားလည္းေလ<br />
<br />
ေမာဟေတြဖံုး၊ နွလံုးသားမွာ<br />
<br />
အသားမာ...။<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
( ၂ )<br />
<br />
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္၊ ျပည္႕နွက္ရျခင္း<br />
<br />
အေၾကာင္းရင္းကုိ၊ ျပန္ခင္းေ၀ဖန္<br />
<br />
သံုးသပ္ျပန္ေသာ္၊ ျမန္ျပည္အေရး<br />
<br />
ဘယ္မေအးခဲ႕၊ ေသြးရင္းသားခ်င္း<br />
<br />
ရန္စစ္ခင္းၾက၊ ညီရင္းေနာင္ေတြ<br />
<br />
ေဒါသေ၀လို႕၊ အေသတိုက္ခိုက္<br />
<br />
အမိုက္ျမဴေမွာင္၊ ဥာဏ္ေရာင္ပိတ္ဖံုး<br />
<br />
ေသနတ္ ဗုံးခြဲ၊ ရန္ပြဲလီလီ<br />
<br />
ပစ္ခတ္သည္ေၾကာင္႕၊ ျပည္ရြာပစ္ေျပး<br />
<br />
ကေလးလက္ဆြဲ ၊ အိမ္ကိုခြဲခြါ<br />
<br />
လယ္ယာေသြ႕ေျခာက္၊ သီးနွံေပ်ာက္သုဥ္း<br />
<br />
လူလံုးမေပၚ၊ ရႈေမွ်ာ္ၾကည္႕ေလ<br />
<br />
မီးေငြ႕ ေ၀လို႕ ၊ ေသမင္းတမာန္<br />
<br />
တံခါးသံလည္း ၊ ဖန္ဖန္ၾကားရ<br />
<br />
ေန႕နွင္႕ညေတြ ၊ ျမဴဖံုးေနလို႕<br />
<br />
တေစၧေျခရႈပ္၊ အလုပ္ေတြမ်ား၊<br />
<br />
ျပည္ဖြားတို႕ရဲ႕၊ အမိုက္ဒဏ္။<br />
<br />
<br />
( ၃ )<br />
<br />
အမိုက္ၾကီးဆိုး ၊ ေလာဘ`ဂ်ိဳး´ ကပ္<br />
<br />
စိတ္ဓာတ္ယိုရြဲ ၊ အက်င္႕မြဲလို႕<br />
<br />
ဆိုးဆဲစနစ္ ၊ မ်ိဳးခြဲပစ္ၾက<br />
<br />
အထက္ကမိုး၊ ေအာက္ကစိုးထိတ္<br />
<br />
တန္ခိုးအာဏာ၊ ေဖြရွာလုယက္<br />
<br />
လာဘ္ယူလာဘ္ေပး ၊ အေသြးကေလာက္<br />
<br />
အသားေဖာက္သြား ၊ စိန္ေက်ာက္ေရာင္ရွိန္<br />
<br />
၀င္းေတာက္ထိန္လည္း ၊ ေရာင္မွိန္ စာဂ<br />
<br />
ဓမၼဆိုတာ ၊ အဘယ္ပါလဲ<br />
<br />
ေဖြရွာ ေမာလ် ၊ တ တုိင္း ယားတာ<br />
<br />
တရားပါေလာ ၊ စိတ္ေဇာ ရႈပ္ေထြး<br />
<br />
ေတြေ၀ ေတြးနဲ႕ ၊ ေမွ်ာ္ေငးဇာခ်ဲ႕<br />
<br />
ေသ`မဲ႕´ နိုင္ငံ ၊ ေ၀းခဲ႕ျပန္ေပါ႕<br />
<br />
နက္ျဖန္နံနက္ ၊ ေနျခည္ထြက္လွ်င္<br />
<br />
စိမ္းလွ်က္စိုေသာ၊ အလွေတာကို<br />
<br />
ျမင္ေမာခ်င္မိ ၊ ဆႏၵရွိမို႕<br />
<br />
အမိနိုင္ငံ ၊ ခ်ိဳးျဖဴပ်ံလို႕<br />
<br />
သံသာခ်ိဳေအး ၊ ပန္းတိုင္းေမႊးျပီး<br />
<br />
ျငိမ္းေအးပါေစ ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္<br />
<br />
ေျခာက္ေထြေရာင္ကြန္႕ ျမဴး၀င္႕ေသာ္..။<br />
<br />
ေျမာက္ေလေဆာင္သန္႕ ထူးတင္႕သေနာ္..။<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕.....လြမ္းေနာင္<br />
<br />
ထာ၀ရ ေရႊၾကယ္စဥ္ လူငယ္စာစဥ္။ ၾသဂုတ္။ ၂၀၁၃ lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-9503852470991045762013-11-30T04:48:00.002-08:002013-11-30T04:48:26.791-08:00ေမတၱာမိုးေလး ရြာေစခ်င္တို႕ယာေျမ အလွေတာ<br />
ျမေၾကာတို႕ စိမ္းစိုေပ။<br />
<br />
<br />
ေလယူရာ ႏြဲ႕ကာတိမ္း<br />
ယိမ္းကလို႕ေ၀။<br />
<br />
<br />
သစၥာမိုး ေမွ်ာ္ကာေန၊<br />
ေခါင္နုိင္ေပ ကိုေရႊမိုး။<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
ခါတစ္ေလ အဆင္သင္႕<br />
ေမွ်ာ္လင္႕ရြာနိုး။<br />
<br />
ေမွ်ာ္ရင္းသာ လင္႕ျပန္ရ<br />
စိမ္းညိဳျမ ေကာက္ပင္ပ်ိဳ။<br />
<br />
ေမတၱာဆို ေရခ်ိဳဓာတ္<br />
ကင္းျပတ္သကို။<br />
<br />
တခ်ိဳ႕က ညိဳတိုတို<br />
တခ်ိဳ႕ဆို ပင္နာက်။<br />
<br />
အရြယ္ရယ္ ပ်ိဳငယ္တုန္းမွာ<br />
ဆံုးပါးျပန္ရ။<br />
<br />
<br />
အတိတ္မွာ သာယာေသာ<br />
တို႕လယ္ေတာ ျမပန္းခ်ီ။<br />
<br />
ငါမွငါ ထင္တဲ႕ပိုး၊<br />
ထိုးဖ်က္ေလျပီ။<br />
<br />
စိမ္းျမျမ ေကာက္မဒီ၊<br />
ညိႈးေျခာက္ျပီ ၀ါနီေျပာင္း။<br />
<br />
ယာခင္း၀ယ္ ေဘာင္းလန္ထိုး၊<br />
ဆိုးလိုက္တဲ႕ေပါင္း။<br />
<br />
ေပါင္းသတ္ေဆး ေထြေထြဖ်န္း<br />
မလန္းတဲ႕ တို႕ယာေျမ။<br />
<br />
ယာထြက္ေပ သီးနွံျမ<br />
ရံႈ႕တြပိန္ေန။<br />
<br />
စစ္မီးေငြ႕ တေ၀ေ၀<br />
ခေယာင္းေျမ တံလွ်ပ္ေတာ။<br />
<br />
ေမတၱာဆို ေျမဆီျဖဴးမွ<br />
ထူးတင္႕သာေမာ။<br />
<br />
တို႕ယာေျမ သာေလမွ<br />
တို႕ရြာက အလွစံု။<br />
<br />
စည္ေျဗာသံ တျခိမ္႕ျခိမ္႕<br />
သိမ္႕သိမ္႕ညံဟုန္။<br />
<br />
<br />
ဟိုးအထက္ နဘံဘံု<br />
အမၺဳန္ရွင္ ရင္႕ကာက်ဴး။<br />
<br />
အလွတိုးတေ၀ေ၀<br />
ျမမိုးေတြ ျဖိဳင္ျဖိဳင္ေစြမွ<br />
ေျမကမၻာ အလွကိန္းလို႕<br />
စိမ္းညိဳ႕တင္႕ထူး။<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕...။ လြမ္းေနာင္။<br />
<br />
ကဗ်ာမဂၢဇင္း။ နို၀င္ဘာ။ <br />
<br />
၃၁.၈.၂၀၁၃ ည ၁၁နာရီ ၂၂မိနစ္။lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-91428630083979764112013-11-30T04:46:00.003-08:002013-11-30T04:46:41.552-08:00အႏၶကမၻာစိတ္ဓာတ္ေတြျပာက်<br />
လုပ္ရပ္ကအျပာ။<br />
ဇာတိ္အာဏာ။<br />
<br />
အနတၱ ေျမကမၻာ<br />
ေသမွာပင္တစ္ေန႕။<br />
<br />
ေမာဟလံႈ<br />
ေဒါသဟုန္ ထံုလႊမ္းလို႕<br />
ေသာကရံု ဘံုအနွမ္းမွာ<br />
ေလာကဂုဏ္ အကုန္ခမ္းတယ္။<br />
ေရာ္ႏြမ္းလို႕ေသြ႕။<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕...လြမ္းေနာင္။ lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-31494704881690795152013-11-30T04:45:00.005-08:002013-11-30T04:49:11.680-08:00မိုးကလ်ာမိုးကလူ မိုးျမဴက်<br />
မိုးျဖဴက မိုးေမွာင္<br />
မိုးသူဇာ႕ မိုးေမာင္ရယ္<br />
မိုးအေဆာင္ မိုးထား။<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
မိုးတစ္သက္ မိုးရက္ရွည္<br />
မိုးသက္ေ၀ မိုးေျမတစ္ပါး၊<br />
<br />
မိုးတစ္ေဖ်ာက္ မိုးေအာက္မွာကြယ္<br />
မိုးေသာက္တယ္ မိုးသား။<br />
<br />
မိုးေပါက္ၾကယ္ မိုးမ်ားသမို႕<br />
မိုးတရား မိုးေျခြ၊<br />
<br />
မိုးေရျဖာ မိုးပီသ<br />
မိုးဂီတ မိုးသံကေ၀။<br />
<br />
မိုးအလွ မိုးတစ္ေျမ<br />
မိုးေငြစင္ မိုးျဖန္းလို႕<br />
မိုးပန္းတို႕ မိုးသိမ္႕တုန္<br />
မိုးျခိမ္႕ မိုးဟုန္။<br />
<br />
မိုးအျငိမ္႕ မုိးအမၺဳန္ရယ္<br />
မိုးသံစံု မိုးက်ဴးေတာ႕ေလး...။ <br />
<br />lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-27473741039427845382013-11-30T04:45:00.001-08:002013-11-30T04:45:09.648-08:00ရုပ္ေသးရုပ္ပြဲေတာ္<div class="_5k3v _5k3w clearfix">
<div>
ေျမကမၻာ လင္းေရာင္သုဥ္း<br />
တိမ္ဖံုးလို႕ လမသာ။<br />
လူ႕ဘံုခန္း၀ါ။<br />
<br />
ျငိေလရာ<br />
ကိေလသာ ႏြံအိုင္ေတာ။<br />
<br />
ေဇာ္ကနက္ ေဇာ္ကနီနဲ႕<br />
ဥာဏ္ပလီ ဇာတ္အလႈပ္မွာ<br />
(ကြယ္...)<br />
ၾကိဳးရႈပ္လို႕ေမာ။<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕...... လြမ္းေနာင္။</div>
</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-23045471938747073202013-06-26T11:22:00.001-07:002013-06-26T11:22:17.444-07:00ေႏြ သၾကၤန္ွနွင္႕ ျမဴခိုးေ၀႕ေ၀႕အလြမ္းမ်ား<div class="postbody">
<div class="xg_user_generated">
<span class="font-size-2"><a data-mce-href="http://api.ning.com:80/files/nylQTtPtXb-slDA0aDapgvnrWsuUSuvMPcE5mqFQvJNRwA21tj1nRQ-NruZZf1ZXfAHKVQ9oTOK6LrFfW5vu8aAqN4FSS1xo/1366333927791.jpg" href="http://api.ning.com/files/nylQTtPtXb-slDA0aDapgvnrWsuUSuvMPcE5mqFQvJNRwA21tj1nRQ-NruZZf1ZXfAHKVQ9oTOK6LrFfW5vu8aAqN4FSS1xo/1366333927791.jpg" target="_self"><img class="align-center" data-mce-src="http://api.ning.com:80/files/nylQTtPtXb-slDA0aDapgvnrWsuUSuvMPcE5mqFQvJNRwA21tj1nRQ-NruZZf1ZXfAHKVQ9oTOK6LrFfW5vu8aAqN4FSS1xo/1366333927791.jpg" src="http://api.ning.com:80/files/nylQTtPtXb-slDA0aDapgvnrWsuUSuvMPcE5mqFQvJNRwA21tj1nRQ-NruZZf1ZXfAHKVQ9oTOK6LrFfW5vu8aAqN4FSS1xo/1366333927791.jpg" width="396" /></a></span><br />
<span class="font-size-2">ခ်စ္ေသာေႏြဦးသည္
ေက်ာခိုင္းလုလုျဖင္႕ ကမၻာေျမကို လြမ္းဖြယ္ဖန္ေနသည္။ ဆရာဘုန္းနိုင္က
ျပပြဲခ်ိန္ သီသီခိုးျပီး ေႏြဦးကို ရက္တိုးျမွင္႕ရန္ ေတာင္းပန္သကဲ႕သို႕
ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း ေႏြဦးကို ေတာင္းပန္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ျငား ဤမွ်အထိ
ေလာဘၾကီးရန္ မသင္႕ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ ေလာဘၾကီးေစဦးေတာ႕ ခ်စ္ေသာေႏြဦးသည္
ကၽြန္ေတာ္႕အလိုကိုျဖည္႕၍ ရပ္တန္႕မည္လည္း မဟုတ္။ သူသည္ရာသီ ရထား
ျဖစ္သည္႕အေလ်ာက္ ဘူတာရံုမွ ဆက္လက္ထြက္ခြါေပမည္။ ေႏြဦး လြန္လုစ
ျဖစ္ေသာ္လည္း ပင္ယံ၀ယ္ ပိေတာက္တို႕ မ၀င္းေသး။ ေႏြဦးနွင္႕ ပိေတာက္သည္ သဟဇာတ
ျဖစ္ဟန္မတူ။ မိုးတစ္ျပိဳက္ နွစ္ျပိဳက္က်သည္႕ ေႏြလယ္ေလာက္မွ ပိေတာက္တို႕
လဲ႕၀င္းသင္းရီတတ္သည္။`တစ္နွစ္တြင္ ဒီတစ္လေပပ၊ တစ္လတြင္ တစ္ရက္တည္းရယ္နဲ႕´
ဟု ဦးေၾကာ႕က ဆိုသည္။ သို႕ေသာ္ ယခုအခါတြင္ ပိေတာက္သည္ ခါတစ္ရံ တစ္လတြင္
နွစ္ရက္ေလာက္ ပြင္႕ခ်င္ ပြင္႕သည္။ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ပိေတာက္ေတြ သစၥာမရွိေတာ႕ဟု
ဆိုတတ္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ျငား ထိုပိေတာက္တို႕ ပြင္႕ျပီဆိုလွ်င္ျဖင္႕
လုလင္ပ်ိဳတို႕က အျမတ္တနိုး အခက္ခ်ိဳး၍ ခ်စ္သူ ေကသာဦးမွာ ဆင္ျမန္းေပးၾကသည္။
လံုမပ်ိဳတို႕ကလည္း တစ္နွစ္တြင္ တစ္ရက္ကေလး ပြင္႕ရသည္ပန္းဟု နွစ္သက္စြာ
အျမတ္တနိုး ပန္ဆင္တတ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္႕တြင္ ထိုသို႕ေသာ
အခြင္႕အေရးမ်ိဳး မရွိခဲ႕ပါ။ မရွိခဲ႕ျခင္း အေၾကာင္းကို
ကၽြန္ေတာ္ဖြင္႕ဆိုပါရေစဦး။</span><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2">မွတ္မွတ္ရရ
ဘံုဘ၀မွာ ၾကံဳရသည္႕ သူမကို ပထမဆံုးနွင္႕ ေနာက္ဆံုး `ခ်စ္တယ္´ ဟု
ေျပာစဥ္က ေဆာင္းမကုန္တတ္ေသး။ သို႕ေသာ္ျငား သူမကို ကၽြန္ေတာ္စေတြ႕သည္ကေတာ႕
ေႏြလယ္မွာပင္ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သၾကၤန္မတိုင္မီ ကၽြန္ေတာ္က အမိျမန္မာျပည္ကို
ျပန္ေရာက္သည္။ ၾကားထဲတြင္ ျဖစ္ေပၚေသာ္ ပဋိပကၡမ်ားနွင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕
မျပည္႕စံုမႈမ်ားေၾကာင္႕ေပေလာ မသိ။ သူမဆီမွ ကၽြန္ေတာ္႕ကို
တုန္႕ျပန္ေသာအေျဖမွာ ကၽြန္ေတာ္႕ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ပန္းတိုင္း က်ိဳးသည္႕
အေျဖသာတည္း။ သို႕ေသာ္ျငား ပရဟိတ ကိစၥတခ်ိဳ႕အတြက္ ရန္ကုန္တြင္ ရက္အနည္းငယ္
ေသာင္တင္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတာ႕ သူမနွင္႕အတူ သၾကၤန္အတြင္း ရိပ္သာ၀င္ရန္
ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဇာတိေျမ ေမြးရပ္ရြာေလးသို႕ ျပန္ခ်င္ေဇာၾကီးေနသည္က
တစ္ေၾကာင္း သူမနွင္႕ နီးေနလွ်င္ ပိုျပီးခံစားရမွာ စုိးရိမ္သည္က
တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္႕ သူမစကားကို နားမေထာင္နုိင္ခဲ႕ပါ။ ရန္ကုန္မွ
အလြမ္းေတြကိုသာ တနင္႕တပိုး ထုတ္ပိုးျပီး ဇာတ္ိရြာေလးသို႕
ကၽြန္ေတာ္ျပန္ခဲ႕သည္။ သၾကၤန္းအတြင္း ထိန္ေ၀ေနေသာ ပိေတာက္ပန္းမ်ားကို
ၾကည္႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ သူမကို နင္႕နင္႕သည္းသည္း လြမ္းမိသည္။အလြမ္းကို
ေျဖေဖ်ာက္ရန္အတြက္မူ ကၽြန္ေတာ္ မတတ္စြမ္းခဲ႕။ ေႏြေနအပူနွင္႕ ရင္အပူအတြက္
လည္ေခ်ာင္းထဲသို႕ ပူေလာင္ျပင္းရွေစသည္႕ ေဆးခါးရည္တခ်ိဳကို ေလာင္းခ်ရင္း
ကၽြန္ေတာ္ဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္ညာျပီး ကုခဲ႕သည္။ အမွန္မွာ ထိုလုပ္ရပ္သည္
စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ႕ညံ႕သူတို႕ လုပ္ရပ္ဟု တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ ယူဆခဲ႕သည္။
ယခုအခ်ိန္မွာေတာ႕ ထုိယူဆခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ လ်စ္လ်ဴရႈမိေလျပီ။ဒါေတြကို သူမ
သိနုိင္မည္မထင္။ ကၽြန္ေတာ္ နိုင္ငံျခားသို႕ ျပန္ထြက္ရန္အတြက္
ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ႕ ေမလေနွာင္းပုိင္း။ သူမ ကၽြန္ေတာ္႕ကို ေသရာပါ ဒဏ္ရာေတြ
ေပးထားသည္႕တိုင္ေစ ကၽြန္ေတာ္သူမကို မုန္းမသြား။ သူမသည္ ေမလကဲ႕သို႕
သန္႕စင္လွပဆဲဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ သို႕ေသာ္ျငား ကၽြန္ေတာ္ေႏြကမၻာတြင္ေတာ႕
`ပိေတာက္လည္းတုန္း လလည္းပုန္း´ သည္႕အျဖစ္မ်ိဳး ပမာျဖစ္သည္ကို သူမ
သိေစလိုသည္။ သူမ၏ ေကသာဦးမွာ တင္႕လွ်မ္းခြင္႕ မရေလေသာ ပိေတာက္ဦးေလးမ်ားသည္
ကၽြန္ေတာ္ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးထဲတြင္ အစီအရီ အိပ္စက္ခြင္႕ရခဲ႕သည္။</span><br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2">အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္
ကၽြန္ေတာ္႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္သည္ဟု သင္တစ္ထစ္ခ် မတြက္ေစခ်င္။သို႕ေသာ္
ထိုအရာမ်ားသည္ ျဖစ္ခဲ႕ျပီးေသာ အပ်က္မ်ား ျဖစ္၏။ ထိုအရာကိုေတာ႕
သင္လက္ခံယံုၾကည္ရမည္။ ကုန္ဆံုးသြားေသာ ေႏြေန႕လယ္ အိပ္မက္မ်ားအတြက္ကိုမူ
ကၽြန္ေတာ္မွာ အလြမ္းလက္က်န္တခ်ိဳ႕ ရွိဆဲျဖစ္၏။ သို႕ေသာ္ ထိုအလြမ္းသည္
တမ္းမက္ျခင္း သက္သက္မဟုတ္တာေတာ႕ ေျပာခ်င္ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္႕ ဒိုင္ယာရီ
စာအုပ္ေလးထဲတြင္ သူမကို မေပးျဖစ္ခဲ႕ေသာ နွင္းဆီပန္းေျခာက္နွင္႕
ပိေတာက္ဦးပန္းခက္ေျခာက္ကေလးမ်ား ရွိေနေသးသည္။ ထုိ႕အတူ သူမ လက္ခံမသြားေသာ
အသည္းနွစ္လႊာပံု စာရြက္ေခါက္ကေလးလည္း ရွိေနေသးသည္။ထို သက္မဲ႕အရာေလးမ်ားသည္
ကၽြန္ေတာ္ သူမကို လြမ္းတိုင္း ထုတ္ၾကည္႕ျဖစ္ေသာ အရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္ ညာရာက်ေပမည္။ သို႕ေသာ္ျငား အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ထုတ္ၾကည္႕ျဖစ္သည္ ဆိုျခင္းကိုေတာ႕ ၀န္ခံရေပမည္။</span><br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2">ယခုနွစ္
ေႏြဦးတြင္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ထူးထူးျခားျခား အလြမ္းပိုေနမိျပန္သည္။
အတီးမပါေသာ အဆုိသက္သက္ျဖင္႕ ကိုေစာညိန္း၏ `ေႏြဦး´ နွင္႕
`ခ်စ္ျပံဳးနွင္းဆီ´ သီခ်င္းမ်ားကို ညည္းမိတတ္သည္။ ေငြလသာေသာ
ေႏြညျပာမ်ားေအာက္တြင္ သူမကို လြမ္းရင္း လေရာင္ကို ေရႊဖီမိုးလြတ္နိုင္ျခင္း
ခပ္ထားေသာ အၾကမ္းရည္ျဖင္႕ ျမည္းစမ္းၾကည္႕သည္။ ထိုအလြမ္းသည္ အနည္းငယ္
ခါးသက္သက္နုိင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ `ထင္´ျခင္းသည္
လူ႕သဘာ၀ေပတည္း ဟု ဆိုခဲ႕ဖူးေသာ ဆရာတစ္ေယာက္ကို သတိရမိျပန္သည္။ သို႕ေသာ္
သူမ၏ ရုပ္နာမ္နွစ္ျဖာအလွသည္ ကၽြန္ေတာ္႕ထင္ျခင္းမဟုတ္သည္ကိုေတာ႕
ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို လြမ္းသည္႕အေၾကာင္းမ်ားထဲတြင္ ဘတၳရီ
ကုန္သည္အထိ ဖုန္းေျပာခဲ႕ေသာ ညမ်ား ပါသည္။ ` အစ္ကို´ ဟုေခၚေသာ သူမ
အသံလြင္လြင္ေလး ပါသည္။ဖုန္းေျပာရင္း သူမဆိုျပခဲ႕ေသာ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြ
ပါသည္။ သူမ သိပ္ၾကိဳက္ေသာ ေကာ္ဖီနွင္႕ ကၽြန္ေတာ္ မစားခဲ႕ေသာ ေခ်ာကလက္ေလးေတြ
ပါသည္။ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ မည္မွ် ခ်စ္သည္ဆုိျခင္းကို သူမ သိ မသိ ကၽြန္ေတာ္
မသိပါ။ သို႕ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႕ ေျမနီကုန္း မီးပြိဳင္႕ၾကိီးကေတာ႕
သိေလမည္။ ထို႕အတူ စာအုပ္ၾကား အိပ္စက္ရရွာေသာ ပိေတာက္ပန္းေျခာက္ကေလး သိမည္။
လွည္းတန္းေစ်းနံရံေပၚ ေလ်ာင္းစက္ရရွာေသာ နွင္းဆီဖူးေလးသိမည္။ အတိတ္သည္
ျမဴနွင္းမႈန္ေနသည္႕ ညနွင္႕ တူသည္ဟု ဆိုေသာ္ျငား သူမနွင္႕ ပတ္သတ္ေသာ
အတိတ္တို႕သည္ ယခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ သစ္လြင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။</span><br />
<br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2"> ျမန္မာမွန္လွ်င္
သၾကၤန္ဆိုေသာ စကားကို ၾကားရံုနွင္ ရင္ခုန္တတ္သည္။ ေႏြ၏ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္သည္
သၾကၤန္ဟု ဆိုၾကမည္ဆိုလွ်င္ သူ႕အေပါင္းအေဖာ္ တမာန္ေတာ္ ဥၾသငွက္နွင္႕
ပြင္႕ဖက္လႊာ ေရႊစင္ပိေတာက္ကိုလည္း ေမ႕ထား၍ ရမည္မဟုတ္။ ထို႕အတူ
ရြက္ေၾကြေတာနွင္႕ ရိုးျပတ္လယ္ကြင္းကိုလည္း ပစ္ပယ္၍ ရမည္မဟုတ္။ ပစ္ပယ္၍
မရေသာ ေႏြသရုပ္ေဆာင္မ်ားကို ေျပာေနလွ်င္ ဆံုးမည္မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္
ကၽြန္ေတာ္ယခု ေျပာခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ထိုဇာတ္လိုက္ေက်ာ္မ်ားနွင္႕
ဆက္စပ္ေနနိုင္ပါသည္။ ေႏြသည္ ေျခာက္ေသြ႕သည္ဟု ဆိုတတ္ၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ေတာ႕ မမွန္ပါ။ ေႏြဦးတြင္ နွင္းၾကြင္း၊ လက္ပံပြင္႕နီနွင္႕
ရြက္ေၾကြေတာမ်ားသည္ ေႏြ၏ ပန္းခ်ီကား ျဖစ္၏။ ေႏြလယ္တြင္ ပိေတာက္ပန္းနွင္႕
သၾကၤန္ခန္းသည္ ခ်စ္ေသာေႏြကို တိုက္ခၽြတ္ေပးသကဲ႕သို႕ အေရာင္လြင္ေစသည္။
ေႏြေနွာင္းတြင္မူ ျမရြက္တို႕ၾကားမွာ ပတၱျမားပြင္႕တို႕ ရဲရဲနီနီ
အလွဆင္လိမ္႕ဦးမည္။ ထို႕ေၾကာင္႕ ေႏြသည္ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္မူ ေျခာက္ခမ္းသည္
မဆိုသာခဲ႕။</span><br />
<br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2"> ျပီးခဲ႕သည္႕နွစ္
သၾကၤန္က သူမေျပာသကဲ႕သို႕ ရိပ္သာမ၀င္နုိင္ေသာ္လည္း ျပည္ပေရာက္ခုိက္
တတ္နုိင္သေလာက္ ကုသိုလ္ယူမည္ စိတ္ကူးျပီး သၾကၤန္မ႑ပ္မ်ား စည္းကားရာ အရပ္မွာ
သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင္႕ စုျပီး မုန္႕ဟင္းခါး ေကၽြးၾကသည္။ သူမကို လြမ္းသည္႕
အေၾကာင္းမ်ားနွင္႕ သူမနွင္႕ ေတြ႕ေသာ သၾကၤန္အေၾကာင္းမ်ားကို အလုပ္ထဲတြင္
အျမဲတမ္း ဖြင္႕ဟျဖစ္ေသာ ရင္ဖြင္႕ေဖာ္ တိုင္းျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
သၾကၤန္ဆိုေသာ ေရကစားပြဲေတာ္ကို လာခ်င္သည္ ဆိုသျဖင္႕ ထိုေန႕က ကၽြန္ေတာ္
ဖိတ္ခဲ႕သည္။ သူေရာက္လာေသာ အက်ေန႕တြင္ လွဴဒါန္းေကၽြးၾကသူမ်ား၊
ေရကစားေနသူမ်ား၊ ေခတ္ေပၚ အျမဴးသီခ်င္းျဖင္႕ စင္ေပၚ စင္ေအာက္
ခုန္ေနသူမ်ားကို တိုးေ၀ွ႕ေနသူမ်ား စသည္စသည္တို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ျပသည္။
တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္မူ ဘီယာဗူးခြံမ်ား လိုက္လံေကာက္ေနေသာ သူအခ်ိဳ႕ကို
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ႕သည္။ဗူးခြံမ်ားကား ေတာင္ငယ္ပမာ မို႕မို႕ေမာက္ေမာက္နွင္႕
ရွိေန၏။ ထိုဗူးခြံမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ ေသာက္သည္မ်ားလည္း ပါ၏။
ထို႕အတူ ကရင္း ခုန္ရင္း ေသာက္ၾကသူမ်ားလည္း ပါ၏။ ဗူးခြံမ်ားကိုေတြ႕ေတာ႕ သူက
ကၽြန္ေတာ္႕ကို `မင္းတို႕က ေရကစားပြဲေတာ္လား ဘီယာကစားပြဲေတာ္လား´ ဟု
ေမးသည္။ လက္ထဲမွ ေသာက္လက္စ ဘီယာဗူးေလးအား မသိမသာ ေနာက္သို႕ ၀ွက္ရင္း အင္
အယ္ ညည္းျပီး ဟိုကုတ္ ဒီကုတ္နွင္႕ ကၽြန္ေတာ္ အရူးကြက္ နင္းခဲ႕သည္။ သူ႕ကို
အရူးကြက္နင္းခဲ႕ရေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႕ စိတ္ကိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ အရူးကြက္ နင္း၍
မရခဲ႕ပါ။ ရိုးရာသၾကၤန္၊ ေငြဖလားနွင္႕ ေရကစားေသာ သၾကၤန္၊ သေျပရြက္နွင္႕
ေရပက္ေသာ သၾကၤန္ ၊ အစဥ္အလာနွင္႕ ယဥ္ေက်းမႈသည္ ေလထဲတြင္
ေပ်ာက္လုလု။သၾကၤန္ဟူေသာ အသံုးကို ဆန္းစစ္ၾကည္႕ေတာ႕
သၾကၤႏၱ=ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုသည္႕ အဓိပၸါယ္ထြက္သည္။ သို႕ေသာ္ျငား
ယခုကူးေျပာင္းေနျခင္းမ်ားသည္ နွစ္ေဟာင္းမွ နွစ္သစ္သို႕
ကူးေျပာင္းျခင္းမဟုတ္ပဲ ရိုးရာပြဲမွ သရုပ္ပ်က္ပြဲသို႕ ကူးေျပာင္းျခင္းနွင္႕
တူေနျပီေလာဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။။ထိုေန႕က သူမကို ကၽြန္ေတာ္ မလြမ္းအားပါ။
သူငယ္ခ်င္း၏ အေမးထဲတြင္သာ ေခါင္းစိုက္ေနခဲ႕ပါသည္။</span><br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2">ယခုနွစ္
သၾကၤန္မေရာက္ေသးပါ။ ေရာက္လွ်င္လည္း သူမက ကၽြန္ေတာ္႕ကို ရိပ္သာ၀င္ရန္
တိုက္တြန္းေတာ႕မည္မထင္။ ထို႕ အတူ လူမ်ိဳးျခား သူငယ္ခ်င္းသည္လည္း
သၾကၤန္ပြဲကို လိုက္ၾကည္႕ခ်င္မည္ မထင္ေတာ႕ပါ။ရုိးရာပြဲကုိ
သရုပ္ပ်က္ပြဲအသြင္ျမင္သြားမည္ျဖစ္ေသာသူ႕ခံစားခ်က္မ်ားကိုလည္း
ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္မိသလိုရွိ၏။ထုိအျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္လည္း
ကၽြန္ေတာ္႕ရင္ထဲတြင္ အရွိဳးရာမ်ား ထင္က်န္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ျငား
ပိေတာက္ဦးတို႕ ပြင္႕ေလလွ်င္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ဆြတ္ဆြတ္က်င္က်င္
လြမ္းမိပါဦးမည္။ ထိုအလြမ္းသည္ တမ္းမက္ျခင္း သက္သက္ မဟုတ္သည္ကိုေတာ႕ ထပ္၍
ဆိုပါရေစဦး။ ထိုအလြမ္းနွင္႕အတူ အရိႈးရာ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႕ရင္ထဲတြင္
ယွက္သိုင္းအိမ္ဖြဲ႕ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ယခုနွစ္ ကၽြန္ေတာ္႕ဒိုင္ယာရီ
စာအုပ္ေလးထဲတြင္ ပိေတာက္ တစ္ခက္နွင္႕ အတူ ဘီယာဗူးခြံေလး
တိုးလာပါဦးမည္ေလာ။ေခတ္၏ ရုိက္ခတ္မႈကို အေၾကာင္းျပ၍
ကၽြန္ေတာ္ခရီးဆက္ရမည္ေလာ.။ သႀကၤန္သည္ သႀကၤန္ပီပီ အဓိပၸါယ္ရွိစြာ
ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ႏွစ္သစ္ကုိႀကဳိဆိုပါဦးမည္ေလာ..။
အလြမ္းျမဴမွဳန္ေ၀့က်န္ရစ္ေသာကၽြန္ေတာ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ
အေျဖမ်ားကေ၀၀ါးက်န္ရစ္ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။</span><br />
<br />
<br />
<span class="font-size-2">ဆႏၵမြန္ျဖင္႕....။ လြမ္းေနာင္</span></div>
</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-31983687348056955872013-05-07T22:10:00.002-07:002013-05-09T11:08:02.183-07:00အပြင္႕ခက္တဲ႕ပန္း<div class="postbody">
<div class="xg_user_generated">
<div style="text-align: center;">
` အပြင္႕ခက္တဲ႕ ပန္း ´</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">မဂၤလာပါ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ညင္သာစကား ၾကားရတဲ့ခိုက္</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ရင္မွာလိွဳက္ဖို အို တစ္မ်ိဳးပဲ။</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">မ်က္ႏွာေတြ႕ျမင္</span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ငလွ်င္ခတ္လွဳပ္</span><br />
<span style="color: magenta;">ငုတ္တုတ္လြင့္ေမ်ာ</span><br />
<span style="color: magenta;">အိပ္မက္ေတာေရာက္</span><br />
<span style="color: magenta;">ႏွစ္ေယာက္ကမၻာ</span><br />
<span style="color: magenta;">စိတ္မွာၾကည္ႏူး</span><br />
<span style="color: magenta;">အို ရူးမိလိုက္တာ။</span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
</div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #f3f3f3;">စိတ္ကူးရပ္လင္႕ ဥာဏ္ကိုဖြင္႕လုိ႕</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #f3f3f3;">တြက္ခ်င္႕ဘ၀ ျပန္ေတြးဆေသာ္</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #f3f3f3;">သူကတစ္ေျမ ေမမွာတစ္ျခား</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #f3f3f3;">ေ၀းေနသားမို႕ စိတ္သြားနွင္႕ကိုယ္</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #f3f3f3;">အိုမပါနုိင္ ငိုကာမိႈ္င္လ်</span></span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #f3f3f3;">ေမ႕ဘ၀ကို သူမွ သိပါေလစ။</span></span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
</div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">တိတ္တခိုးႏွင့္</span><br />
<span style="color: magenta;">ျမတ္ႏိုးရင့္ရွည္</span><br />
<span style="color: magenta;">မပီေဝဝါး</span><br />
<span style="color: magenta;">စကားဟဟ</span><br />
<span style="color: magenta;">မေျပာၾကဘူး</span><br />
<span style="color: magenta;">ညႊတ္ႏူးအိေပြ႕</span><br />
<span style="color: magenta;">စိတ္မွာေတြ႕လည္း</span><br />
<span style="color: magenta;">ေမ့မွာမေျပာသာေမာ</span><br />
<span style="color: magenta;">ေရွ႕ကမၻာေရာပါသေလာ</span><br />
<span style="color: magenta;">ေမာေမာနဲ႔ေတြး</span><br />
<span style="color: magenta;">ေအးျမမွဳကင္း</span><br />
<span style="color: magenta;">ေႏွာင္တင္းအပူ</span><br />
<span style="color: magenta;">ေၾသာ္....</span><br />
<span style="color: magenta;">ဘယ္သူမွ်ယူမလဲကြယ္။</span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
</div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ကြယ္.. တို႕ေတြဘ၀</span><br />
<span style="color: blue;">ခက္လြန္းလွခ်ည္ ရင္မွတည္ျဖစ္</span><br />
<span style="color: blue;">ဒီအခ်စ္ကို လွစ္လည္းမသင္႕</span><br />
<span style="color: blue;">ဖြင္႕လည္းမေတာ္ ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္ရ</span><br />
<span style="color: blue;">ဒီဘ၀ကို ဘယ္သူက သိနိုင္မွာလဲေလ။</span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ဒီလိုနဲ႕ပဲ လမ္းလြဲဇာတ္သိမ္း</span><br />
<span style="color: blue;">ၾကမၼာယိမ္းထင္႕ စိမ္းကားသူ၏</span><br />
<span style="color: blue;">တူရူလမ္းခြဲ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ</span><br />
<span style="color: blue;">ကိုယ္ပဲအရံ ေၾကာင္း ကံ မသင္႕</span><br />
<span style="color: blue;">အခြင္႕မသာ မ၀င္႕သာ၍</span> <br />
<span style="color: blue;">သင္႕ရာကပဲ ေနေတာ႕မည္။</span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
</div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ေမာင္နုိင္လင္း</span>+<span style="color: blue;"><span style="background-color: #eeeeee;"> လြမ္းေနာင္။</span></span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><span style="background-color: #eeeeee;">၂၉.၁.၂၀၁၃။</span></span></div>
<div class="_kso fsm direction_ltr" style="text-align: left;">
ဆရာေမာင္နိုင္လင္းနွင္႕
တြဲဖက္ျပီး မိန္းကေလး ခံစားခ်က္ေလး ေရးၾကည္႕တာပါ။ ကဗ်ာအျပီးမွာေတာ႕
ေခါင္းစဥ္ကို ဆရာမ နန္းၾကာျဖဴ-ဘားအံက ေပးပါတယ္။ကဗ်ာဓာတ္ကို
ျပန္လည္နိႈးထေစတဲ႕ ဆရာေမာင္နိုင္လင္းအား ေက်းဇူးတင္လွ်က္။</div>
</div>
</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-22190167110325567212013-05-07T22:09:00.002-07:002013-05-09T11:04:10.286-07:00ေနာက္ဆံုးဆႏၵ<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ေႏြဦးလိပ္ျပာ စိတ္မွာခိုနား</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ရထားတိမ္နီ ေရာင္ျခည္လိွဳင္းထ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ဥၾသကငို ျမဴကၿပိဳဆင္း</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">နွင္းၾကြင္းဖြဲဆဲ ေ၀႕၀ဲရြက္၀ါ</span> <br />
<span style="color: blue;">ေညာင္းျမညွာက်င္ စ်ာန္ယဥ္ရယ္ေျပာင္း</span><br />
<span style="color: blue;">အေဟာင္းအသစ္ ျမပုရစ္ဖူး</span><br />
<span style="color: blue;">ညြန္႕ဦးေ၀စည္ ေႏြမဟီ။</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ရြက္ဝါလြင့္ဝဲ ေႏြထဲရစ္ဆိုင္း</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ခ်စ္မိွဳင္းပိန္းပိတ္ ပိေတာက္ရိပ္ခို</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ေႏွာင္းတိတ္ကိုလြမ္း ႏြမ္းမေျဖသာ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">လြမ္းေနတာလည္း ၾကာပါၿပီ။</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">ၾကာခဲ႕ျပီေကာ ၾကာျပီေကာမို႕</span><br />
<span style="color: blue;">ေမာမေျပျပီ ေစာေဒ၀ီႏြဲ႕</span><br />
<span style="color: blue;">မုန္းမာန္ဖြဲ႕လို႕ လွည္႕စားရက္အား</span><br />
<span style="color: blue;">ကမၻာျခားျပီ လ အား ပစ္ခြါ</span><br />
<span style="color: blue;">ပဒုမၼာ သို႕ ေရွာင္ခြါဖယ္ထြက္</span><br />
<span style="color: blue;">ေႏြရက္ပိေတာက္ ေလထက္ေပ်ာက္သို႕</span><br />
<span style="color: blue;">တစ္ေယာက္ခင္ဖုန္း ဘယ္ဆီပုန္းလို႕</span><br />
<span style="color: blue;">မုန္းရက္နိုင္ရွာ မသိပါျပီ။</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ေနပါေတာ့ကြယ္ တကယ္ဆိုလွ်င္</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">တိမ္ေဝဟင္ႏွင့္ ေျမျပင္ဆံုခ်က္</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">အိပ္တစ္မက္ပါ မိွတ္လွ်က္ျမင္ေတြ႕</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ေမ့လည္းမရ ဒီဘဝတြက္ </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">တစ္သက္တာစြဲ တစ္မ်က္ႏွာထဲ </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ဝွက္ကာဖဲေရွာင္မလြယ္</span><br />
<span style="color: magenta;">ခက္တာပဲေမာင္ရယ္</span><br />
<span style="color: magenta;">တြယ္တာစကား နားမွာၾကားရင္း</span><br />
<span style="color: magenta;">ေႏြတလင္းမွာ</span><br />
<span style="color: magenta;">ေၾကြဆင္းလိုက္ရဲ႕သီခ်င္းေတြ</span><br />
<span style="color: magenta;">ေမေရ</span><br />
<span style="color: magenta;">အပ်င္းေျပပါေစေတာ့။</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta;">ေမာင္နုိင္လင္း+ <span style="color: blue;">လြမ္းေနာင္</span></span></div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-29448880778116432892013-04-29T06:39:00.001-07:002013-04-29T06:39:09.319-07:00တင္ဆက္သူမ်ား<div style="text-align: center;">
အမိတိုင္းနိုင္ငံ<br />ေပါက္ကြဲသံေတြ တညံညံ ။<br />မ်က္ရည္ မိုးခ်ဳန္းသံ ။</div>
<div style="text-align: center;">
<br /><br />လယ္ျပင္မွာ ဆင္ ဆိုး<br />က်ားနဲ႕ ေတြ႕ကာ စြယ္နဲ႕ထိုး<br />ပင္ထက္မွာ မုဆိုး။<br /><br />(၂၇-၄-၂၀၁၃ )<br /><br />ဆႏၵမြန္ျဖင္႕...။လြမ္းေနာင္။ </div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-67289487351683242192012-12-06T00:57:00.001-08:002012-12-06T00:57:10.733-08:00ရင္ထဲက ေတာက္ေခါက္သံ<div class="postbody">
<div class="xg_user_generated">
<div style="text-align: center;">
အေတြးစုတ္<br /> ေခြးယုတ္တို႕ ရက္စက္သံ။<br /> <br /> မွန္စြာေဟာင္<br /> သႏၱာေရာင္ လြာနွစ္ခ်ပ္<br /> ဆင္႕ထပ္နီၾကန္။</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<a name='more'></a><br /> တရားမြဲပါဘိ<br />
<div style="text-align: center;">
အသားထဲက ေလာက္သ႑ာန္<br /> ေျခာက္တန္ရြာ တကယ္ေ၀း။<br /> <br /> ေၾကးမ်က္ရည္<br /> ေတြးခက္ပေလ သင္ကေ၀ေၾကာင္႕<br /> ေသြးစက္ေတြ ပင္လယ္ေ၀ခဲ႕<br /> ေလာဘအေမြ မွ်င္မျပတ္ေလေတာ႕<br /> ေမာဟေတြ အစဥ္ထပ္ျပီထင္႕<br /> ရွင္ထြဋ္ညွာ သားတပည္႕ေတြကိုလ<br /> သင္ခြပ္တာ တအားမခ်ိစရာပါပဲ<br /> တရားအသိမွာ အျမင္မြဲပါလို႕<br /> အမွားအဘိဓမၼာ အစဥ္စြဲျပီထင္႕<br /> ရင္ထဲမွာ အသံမဆိတ္နိုင္လို႕<br /> အံၾကိတ္ကာ ဖေနာင္႕ေပါက္ကာေပါ႕<br /> ( ကြယ္) <br /> ေတာက္ေခါက္မိေသး။ <br /> </div>
<div style="text-align: center;">
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕..လြမ္းေနာင္။</div>
</div>
</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-44927014006240630762012-11-30T22:52:00.000-08:002012-12-01T09:43:40.978-08:00မ်က္ရည္ပြင္႕ေတြနဲ႕ ကခုန္တဲ႕ည** ခင္ဗ်ားတို႕ရယ္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ငိုခဲ႕ရတယ္**<br />
လမ္းေလွ်ာက္ေဖာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ပဲ ဒီကဗ်ာကို ဖြင္႕ခ်လိုက္တယ္။<br />
မေန႕ညက အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀မ္းကြဲခဲ႕တယ္။ စိတ္ .ဟုတ္တယ္။<br />
ပါေမာကၡ ဖရြိဳက္ေျပာတဲ႕ အရိုင္းစိတ္ ဗုဒၶေဟာတဲ႕ ၀ိပါတ္စိတ္<br />
စိတ္ေၾကးမံုမွာ စိတ္ဒြိဟျဖစ္ရင္း အရိပ္ေတြေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ႕။<br />
ပယင္းေရာင္ လဲ႕လဲ႕ေတြသာ အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ ျဖစ္သြား<br />
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အိပ္စက္ျခင္း မိတ္ေဆြ ျဖစ္မသြားခဲ႕ဘူး<br />
<a name='more'></a><br />
**အမ်ိဳးအရင္းေတြက သစၥာေဖာက္တတ္တယ္** ဆိုတဲ႕ ေလးျဖဴရဲ႕စကားၾကားတိုင္း<br />
ရင္ထဲမွာ ၀ရုန္းသုန္းကား။ နာက်င္ျခင္းေတြသာ လြန္းတင္ခဲ႕<br />
မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ႕က်စ္တဲ႕ၾကိဳး အပိုး/ အသံစမ္း<br />
ဒီဂီတ နည္းနည္းေတာ႕ ဆန္းမယ္ထင္ရဲ႕<br />
ရွိျခင္း/ မရွိျခင္း ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းေတြက လူးလားေခါက္တုန္႕<br />
ေဂၚကီေျပာတဲ႕ စာရြက္ျဖဴျဖဴေပၚက အ၀ိဥာဏက အရိပ္မည္းမည္းေတြၾကားမွာ...<br />
ကၽြန္ေတာ္.. ခင္ဗ်ားတို႕ ကိုယ္႕အတၱကို အလံထူခဲ႕သူေတြ<br />
အယူအဆေတြ သေဘာတရားေတြ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြၾကား<br />
<i>တစ္ဖက္နားနဲ႕ ျပတ္သားေနလိုက္တာ.. ရင္ထဲမွာ ( ခါး) တယ္</i><i>။</i><br />
အစဟာ ဘယ္မွာ အဆံုးဟာဘယ္ဆီတဲ႕<br />
သံသရာၾကီးနဲ႕ ခ်ီစရာ မလိုခဲ႕ပါဘူး လမ္းခုလတ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျပီးဆံုးခဲ႕ၾက<br />
မ်က္စိတစ္မွိတ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ႕ၾက<br />
ေသခ်ာပါတယ္( တာရာမင္းေ၀ ေျပာသလို) ` ကၽြန္ေတာ္မပါလည္း ဧရာ၀တီဟာ စီးျမဲ စီဆင္းေနပါလိမ္႕မယ္´<br />
<i><b>**</b>ရုိးသားမွဳကိုခုတုံးလုပ္ခံလုိက္ရတဲ့နာက်င္မွဳနဲ႕</i><br />
<i>ရင္မြမြေၾက မ်က္ရည္သြန္းလုိက္တယ္.</i>** ဆိုတဲ႕ ရင္ဖြင္႕ေဖာ္တစ္ဦးရဲ႕ စကားလို<br />
စုန္း ကေ၀ ေႏြအရိုင္း ကၽြန္ေတာ္ဟာ မုန္းတိုင္းထဲက က်စ္စာမိေနတဲ႕ ေကာက္ပင္အို<br />
အေတြးအေခၚေတြ ပ်ိဳျမစ္ေနတယ္ ဆုိခ်င္ဆို<br />
အလိုမတူတဲ႕ လမ္းမထက္ကေန ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေတာ႕ ရပ္စဲခြင္႕ျပဳပါေလ<br />
ညဟာ ညလို သရုပ္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆြံ႕အ ေလာင္ျမိဳက္<br />
မိုးတျဖိဳက္နဲ႕ အတူ မ်က္ရည္ပြင္႕ေတြ ေမ်ာသြား<br />
အဆိပ္သြန္းေလာင္းခံရတဲ႕ ေမတၱာတရားေရ<br />
တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစ<br />
ကမၻာေျမမွာ သစၥာတရား ဆိတ္သုဥ္းေနျပီလား။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ွဆႏၵမြန္ျဖင္႕ လြမ္းေနာင္..။http://lwannnaung.blogspot.com/<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-18911715584060902272012-11-26T06:21:00.002-08:002013-04-29T06:43:11.031-07:00လေရာင္မွ်ားေသာ ေႏြညမ်ားညသည္ ေသြ႕ေျခာက္လြန္းစြာ ကႏၱာရဆန္လွ်က္ ရွိေနသည္။ အဇဋာတစ္ခြင္၀ယ္
တိမ္ညိဳတို႕ မိႈင္းေမွာင္ညစ္ေထြးလွ်က္။ တိမ္ညိဳတို႕ၾကားမွ
အလင္းၾကယ္တခ်ိဳ႕ကား မဟီေျမျပင္ကို
ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည္႕ေနသည္။လူရြယ္တစ္ေယာက္။ အသက္သံုးဆယ္ခန္႕ လူရြယ္တစ္ေယာက္။
လူရြယ္သည္ ေ၀ရီေနေသာ ညအလယ္မွ နွင္းပု၀ါကို ခြါခ်ျပီး နွင္းအမိုးေအာက္မွ
ရုတ္တရက္ တိုးထြက္လာသည္။တစ္လွမ္း၊ နွစ္လွမ္း၊ သံုးလွမ္း၊ သံုးလွမ္း
လွမ္းအျပီးတြင္ လူရြယ္က ေရွ႕သို႕ ဆက္မလွမ္းဘဲ ရပ္လိုက္၏။ ေရွ႕မွာ ျမင္ရေသာ
အရာ၀တၳဳကို ၾကည္႕ျပီး လူရြယ္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖစ္ေနသည္။ အတန္ၾကာမွ
အံ႕ၾသမႈကို မခ်ဳပ္တီးနုိင္ဟန္ျဖင္႕ ေမးခြန္းတစ္ခု တိုးထြက္လာသည္<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
` ခင္ဗ်ား ဘယ္သူလဲ..၀ိဥာဥ္လား.. သရဲလား....နာနာဘာ၀လား´<br />
<br />
<br />
လူရြယ္၏ ေမးသံအဆံုးတြင္ ေရွ႕မွ ရွိေသာ အရာ၀တၳဳက စကားျပန္သည္။သူ၏ စကားသံမွာ တစ္စံုတစ္ခုကို နားက်ည္းဟန္ ရိပ္ရိပ္ပါေန၏။<br />
<br />
` က်ဳပ္ဘယ္သူလဲဆိုေတာ႕ က်ဳပ္နာမည္က ေႏြည..၀ိဥာဏလား အ၀ိဥာဏက လား ဆိုတာေတာ႕ ခင္ဗ်ား ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ၾကည္႕ေပါ႕ ´<br />
<br />
အရာ၀တၳဳ၏ စကားသံ အဆံုးတြင္ လူရြယ္က စိတ္သက္သာရာ ရဟန္ျဖင္႕ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္းမွ ေမးခြန္းတစ္ခု ဆက္ထုတ္သည္။<br />
<br />
` ခင္ဗ်ား ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ´<br />
<br />
လူရြယ္၏ စကားသံ အဆံုးတြင္ ေႏြညဆိုေသာ အရာ၀တၳဳက ဘာကိုသေဘာက်သည္မသိ။
တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္။ အတန္ၾကာမွ သူက ရယ္ျခင္းကို ရပ္ျပီး စကားဆိုသည္။<br />
<br />
` က်ဳပ္ ဒီမွာ လေရာင္မွ်ားေနတာဗ်.. က်ဳပ္တင္မဟုတ္ဘူး ဟိုဘက္မွာ အေဖာ္ေသြးခ်င္းေတြပါ ပါတယ္´<br />
<br />
` ဗ်ာ..ဘာျဖစ္တယ္.. လေရာင္မွ်ားေနတာ ဟုတ္လား ´<br />
<br />
<br />
` ဟုတ္တယ္.. လေရာင္မွ်ားေနတာ....ကိုယ္႕လူ နည္းနည္း နားရႈပ္သြားျပီထင္တယ္ ´<br />
<br />
` နားရႈပ္ရံုတင္မဟုတ္ဘူး နားကို မလည္တာ.. ဘာျဖစ္လို႕ ခင္ဗ်ားက လေရာင္မွ်ားတာလဲ ´<br />
<br />
<br />
` လာဗ်.. ေအးေအးေဆးေဆးထုိင္ ဒါကို က်ဳပ္ ေသခ်ာရွင္းျပမယ္။ ျပီးရင္
ကိုယ္႕လူဆီက တန္ဖိုးရွိတဲ႕ စကားေတြလည္း ၾကားရလိမ္႕မယ္လို႕
က်ဳပ္ေမွ်ာ္လင္႕တယ္ ´<br />
<br />
ေျပာဆိုရင္းမွ အရာ၀တၳဳက သူ၏ အမိုးအကာကို ဖြင္႕ေပးလိုက္သည္။
စဥ္းစားဟန္ျဖင္႕ ခဏဆိုင္းေနျပီးမွ လူရြယ္က ေႏြည၏ အမိုးကာေအာက္သို႕
လွမ္း၀င္လိုက္ေလသည္.။<br />
<br />
<br />
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++<br />
<br />
သူ၏ အရိပ္၀ယ္ လူငယ္၀င္ေရာက္ျပီးသည္နွင္႕ ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳက စကား စ ဆိုသည္။<br />
<br />
`ကိုယ္႕လူ သိမလား မသိဘူး။ “၀နပၸဂုေမၺ ယထ ဖုႆိတေဂၢ၊ ဂိမွာနမာေသ ပထမသၼိ ံ
ဂိေမွ ၊ တထူပမံ ဓမၼ၀ရံ အေဒသယိ ” ဆိုတဲ႕ ရတနသုတ္ေတာ္လာ တရားနဲ႕ အညီ..
က်ဳပ္တို႕ဟာ မ်ိဳးႏြယ္တူေတြထဲမွာ အလွဆံုးဆိုတာ သိသာတယ္´<br />
<br />
လူရြယ္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြား၏။ စိတ္ထဲ၀ယ္ ` ဒီသတၱ၀ါ.. ဘုရားေဟာ
တရားေတာ္ေတြလည္း သိတာပါလား ´ ဟု ေတြးေနဟန္။ေႏြညဆိုေသာ အရာ၀တၳဳကေတာ႕
မသိလိုက္ မသိဘာသာဟန္ျဖင္႕ ဆက္ေျပာသည္။<br />
<br />
` ဒါေပမယ္႕ ဒါက ဟိုတုန္းကျဖစ္ခဲ႕တာ။ အခု က်ဳပ္တို႕ မလွနုိင္ေတာ႕ဘူး။
ကိုယ္႕လူ သိမွာေပါ႕။ က်ဳပ္တို႕ ေႏြညဆိုတာကလည္း မီးကို မ်ိဳထားရတဲ႕ ဘ၀ကိုး။
ဒီေတာ႕ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ က်ဳ႔ပ္တို႕ လွဖို႕ဆိုတာက ေလညင္းလိုမယ္။
လေရာင္လိုမယ္ ´<br />
<br />
` အခု ခင္ဗ်ားတို႕က အဲ႕ဒါေတြ မရလို႕လား´<br />
<br />
လူငယ္၏ စိတ္မရွည္ဟန္ ျဖတ္ေမးျခင္းကို ေႏြညက ျပံဳးျပီးလက္ခံရင္း စကားဆိုသည္။<br />
<br />
<br />
` ကိုယ္႕လူက ေလာရန္ေကာ... ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ပါဦးေလ..။ ေျပာခဲ႕တဲ႕
အထဲမွာ ေလညင္းကိုေတာ႕ က်ဳပ္တုိ႕ရတယ္ဗ်..။အဲ..ဒါေပမယ္႕ လေရာင္ကိုေတာ႕
က်ဳပ္တို႕ မရတာ ၾကာခဲ႕ျပီ.။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႕ကမၻာမွာ လကြယ္တာ
ၾကာခဲ႕ျပီ.´<br />
<br />
<br />
ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳက ေနာက္ဆံုး ` လကြယ္တာ ၾကာခဲ႕ျပီ ´ ဆိုေသာ စကားကို
ခံစားမႈ အျပည္႕နွင္႕ ဆို႕ဆို႕နင္႕နင္႕ ဆိုသည္။ စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာကို
ၾကားလိုက္ရသည္႕အလား လူရြယ္က ဘာစကားမွ ၀င္မစြတ္ပဲ ျငိမ္နားေထာင္ေန၏။<br />
` ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႕လူလည္း ခံစားမိမွာပါ။ က်ဳပ္တို႕က
လကြယ္ညမွာ မေနခ်င္ဘူး။ ကိုယ္႕လူတို႕ လွခ်င္သလို က်ဳပ္တို႕လည္း က်ဳပ္တို႕
ကမၻာကို လွေစခ်င္တယ္။ အထူးသျဖင္႕ က်ဳပ္တို႕ကမၻာမွာ တိမ္ညိဳေတြ
မမိႈင္းေစခ်င္ဘူး။ တိမ္ဆိုး တိမ္ညစ္ေတြ ကင္းစင္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင္႕
က်ဳပ္တို႕ လေရာင္မွ်ားေနၾကတာ ´<br />
<br />
ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳ၏ စကားအဆံုးတြင္ လူရြယ္က ေတြးဆဟန္ျဖင္႕ ျငိမ္ေနျပီးမွ ေမးခြန္းထုတ္သည္။<br />
<br />
` ေနပါဦး က်ဳပ္မရွင္းတာ ေမးပါရေစဦး.။ခင္ဗ်ားက ကုိယ္႕ဘာသာ
ေႏြညလို႕ေျပာတယ္။ က်ဳပ္ ၾကည္႕ေနတာ။ သစ္ပင္ေတြကလည္း ေ၀လို႕ စိမ္းလို႕ပါလား။
ေနာက္ျပီး.. ဘယ္မွာလဲ ေႏြသရုပ္ ၊ ရြက္၀ါလည္း မရွိ၊ ဥၾသသံလည္း
မၾကားရ..ပိေတာက္ ၊ ငု၀ါ.. ဘာဆိုဘာမွလည္း မေတြ႕ပါလား။ဆိတ္သုဥ္းျခင္း၊
ေၾကြက်ျခင္း၊ ပြင္႕ေ၀ျခင္း ဆိုတဲ႕ ျဖစ္စဥ္ေတြ တစ္ခုမွလည္း မရွိပါလား.´<br />
<br />
လူရြယ္၏ ေမးခြန္းအဆံုးတြင္ ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳက
ျပံဳးသည္။သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ေလး ျပံဳးသည္။ အတန္ၾကာမွ သူက ေအးေဆးသက္သာေသာ
ေလသံျဖင္႕ ေျပာသည္။<br />
<br />
` ကုိယ္႕လူကို လူငယ္ လူရြယ္ဆိုျပီး က်ဳပ္က အျမင္စူးရွေလာက္မယ္ထင္ေနတာ။ က်ဳပ္အျမင္ မွားသြားတယ္ ´<br />
<br />
လူရြယ္က ရွဴးရွဴးရွဲရွဲ ျဖစ္သြားျပီး စကားတုန္႕ျပန္သည္။<br />
<br />
` ဘာဗ်.. ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ေစာ္ကားေနတာလား ´<br />
<br />
ေႏြညကေတာ႕ ျပံဳးျမဲ ျပံဳးလွ်က္ ဆက္ေျပာသည္။<br />
<br />
` ကိုယ္႕လူ သတိထားၾကည္႕စမ္းပါ.။ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ ဘ၀လို႕ တင္စားလိုက္တဲ႕
မီးကို မ်ိဳထားရတဲ႕ညကမၻာမွာ.. သစၥာတရားေတြ ေၾကြက်ေနျပီ။ ေနာက္ ၾကည္႕ဦး..။
ေလာဘေတြ ေဒါသေတြ.ေမာဟပန္းေတြ. အျပိဳင္းအရုိင္းပြင္႕ေ၀ေနလိုက္တာ ရနံ႕
တသင္းသင္းနဲ႕ပဲ။ ကိုယ္႕လူ နားေကာင္းလို႕ ၾကားတတ္မယ္ဆိုရင္
ခံုမင္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ႕ အရုိင္းတို႕ရဲ႕ ေတးသီသံေတြလည္း ၾကားရပါလိမ္႕မယ္။
ဒါဟာ ကိုယ္႕လူေျပာတဲ႕ ဆိတ္သုဥ္းျခင္း၊ ေၾကြက်ျခင္း၊ ပြင္႕ေ၀ျခင္းဆိုတဲ႕
အစိတ္အပိုင္းေတြပဲ မဟုတ္လား´<br />
<br />
စကားသံ အဆံုးတြင္ လူရြယ္ ျငိမ္က်သြားသည္။ အတန္ၾကာသည္အထိ ျငိမ္ေနျပီးမွ စကားျပန္ဆိုသည္။<br />
<br />
` အင္း.. ခင္ဗ်ားေျပာမွ က်ဳပ္ရဲ႕ အသိဥာဏ္ေတြ လင္းလာတယ္။ အ၀ိဇၨာ
ဖုံးလႊမ္းျပီး အေျမွးတက္ေနတဲ႕ က်ဳပ္ဦးေဏွာက္ကို ေဆးေၾကာေပးတဲ႕
ခင္ဗ်ားရဲ႕စကားေတြ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ လေရာင္ကို ခင္ဗ်ား ဘာနဲ႕
မွ်ားေနသလဲ ´<br />
<br />
လူရြယ္၏ စကားအဆံုးတြင္ ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳ၏ အမူအရာ သိသိသာသာ ပ်က္ယြင္းသြားသည္။ ျပီးမွ အထိတ္တလန္႕ဟန္ျဖင္႕ စကားဆိုသည္။<br />
<br />
<br />
` ကိုယ္႕လူေျပာတဲ႕ အခ်က္က က်ဳပ္ အသိဥာဏ္ထဲကို ဆြဲမေခၚလာရဲတဲ႕ ေမးခြန္း
ျဖစ္ေနတယ္။ က်ဳပ္ လေရာင္ကို မွ်ားေနတာၾကာျပီ။ မွ်ားတယ္ဆိုကတည္းက
ကိုယ္႕ဘက္မွာ သူတပ္မက္တဲ႕ အရာတစ္ခု ရင္းရေတာ႕မယ္။ အေယာင္ျပရေတာ႕မယ္။
က်ဳပ္အတန္တန္ စဥ္းစားတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ခ်ိတ္မွာ ဘာကိုတပ္ထားလဲဆိုတာ။
ေရရာတိက်တဲ႕အေျဖ မရခဲ႕ဘူး။ ကိုယ္႕လူေျပာၾကည္႕စမ္းပါ။ က်ဳပ္ လေရာင္ကို
ဘာနဲ႕မွ်ားသင္႕သလဲ ´<br />
<br />
<br />
လူရြယ္က စဥ္းစားဟန္ျဖင္႕ အတန္ၾကာေအာင္ ျငိမ္က်သြားသည္။ ျပီးမွ သူက ဆိုသည္။<br />
<br />
<br />
` အင္း..ဘာနဲ႕ မွ်ားသင္႕သလဲဆိုတာကိုေတာ႕ က်ဳပ္လည္း ေသခ်ာမသိဘူး။
ဒါေပမယ္႕ ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္တစ္ခုေတာ႕ သတိေပးခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားမွ်ားတဲ႕
ခ်ိတ္မွာ ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ား ျပန္မတပ္မိပါေစနဲ႕..လို႕..´<br />
<br />
<br />
လူရြယ္၏ စကားသံ အဆံုးတြင္ ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳၾကီး သိမ္႕ကနဲ
တစ္ခ်က္တုန္သြားသည္။ ထိုအခ်က္သည္ သူမထင္မွတ္ပဲ
ျဖစ္သြားနိုင္သည္႕အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သလို သူလက္မခံရဲေသာ အမွန္တရားလည္း
ျဖစ္နိုင္သည္။<br />
ေငးငိုင္ေငါင္စင္းေနရာမွ ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳက ထစ္ေငါ႕စြာ ေမးခြန္းထုတ္သည္။<br />
<br />
<br />
`..ဒါ..ဒါ..ဒါဆို..က်ဳပ္ ..က်ဳပ္.. ဘာလုပ္သင္႕ သလဲ..´<br />
<br />
<br />
ယခုတစ္ခါတြင္ လူရြယ္၏ ဟန္က အလြန္ပင္ တည္ျငိမ္ေနသည္။ သူက ေခါင္းကို တစ္ဆက္ဆက္ ညိတ္ေနေရးမွ ဆိုသည္။<br />
<br />
<br />
` ဒီလိုရွိတယ္ဗ်ာ.။ ခင္ဗ်ားကုိယ္ ခင္ဗ်ား ခ်ိတ္မွာ ျပန္တပ္မိသြားတဲ႕
အျဖစ္မ်ိဳးလည္း မျဖစ္ရေအာင္ လေရာင္ကိုလည္း မွ်ားမိနိင္ေအာင္
အခ်က္သံုးခ်က္ကို ခင္ဗ်ားတို႕ လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရလိမ္႕မယ္´<br />
<br />
လူရြယ္က သူ႕စကားကို ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳၾကီး စိတ္၀င္စားမႈ ရွိမရွိ
တစ္ခ်က္ အကဲခတ္သေယာင္ မ်က္လံုးကို လွန္ၾကည္႕သည္။ ျပီးမွ သူက ဆက္ေျပာသည္။<br />
<br />
နံပါတ္တစ္အခ်က္အေနနဲ႕ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္က ရိုးသားဖို႕လိုမယ္´<br />
<br />
`ဟုတ္ျပီ.. ဆက္ေျပာပါဦး.´<br />
<br />
` နံပါတ္နွစ္အခ်က္အေနနဲ႕ ခင္ဗ်ားအပါအ၀င္ ခင္ဗ်ားရဲ႕
ရင္ေသြးေဖာ္ေတြဟာလည္း မွန္ကန္တဲ႕လမ္းေၾကာင္းမွာ စည္းစည္းလံုးလံုး
ညီညီညြတ္ညြတ္ ရွိေနရမယ္။ ဒါမွလည္း ခင္ဗ်ားတို႕ လေရာင္ကို
မ်ားလို႕မိတဲ႕အခါမွာ အဲ႕ဒီအလင္းနဲ႕ အလွတရားကို ေသခ်ာေပါက္
ထိန္းသိန္းနိုင္မွာ။ ခင္ဗ်ားေျပာပံုအရဆို ခင္ဗ်ားတို႕ တစ္ခ်ိန္က ဒါကို
ပိုင္ဆိုင္ခဲ႕ဖူးသားပဲ ။ ဒါကို ျပန္ျပီး သင္ခန္းစာ ယူၾကည္႕ေပါ႕ ´<br />
<br />
ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳက ေတြးေတာဟန္ ျငိမ္ေနျပီးမွ ေမးခြန္းကို ဆက္ထုတ္သည္။<br />
<br />
` အင္း... ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ကေရာ.. ဘာလဲ ´<br />
<br />
နံပါတ္သံုး အေနနဲ႕.ခ်ိတ္မွာ ေသခ်ာတဲ႕ အရာတစ္ခုခု ခင္ဗ်ား တပ္ၾကည္႕။
အဲ႕ဒီဟာက ခင္ဗ်ားေျပာသလို သူတပ္မက္တာလည္း ျဖစ္ရမယ္။ ခင္ဗ်ားကိုလည္း
မထိခို္က္ေအာင္ ကာကြယ္နုိင္ရမယ္´<br />
<br />
<br />
` ဟုတ္တယ္ေလ.. က်ဳပ္ေမးတာက.. အဲ႕ဒီ မွ်ားစာက ဘာလဲလို႕..´<br />
<br />
` ခင္ဗ်ားခ်ိတ္မွာ တပ္ရမယ္႕ မွ်ားစာဟာ ဘာလဲလို႕ေတာ႕ က်ဳပ္လည္း
ေသခ်ာမေျပာတတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႕ က်ဳပ္အျမင္အရ. ခင္ဗ်ားရဲ႕ မွ်ားခ်ိတ္မွာ
အရာတစ္ခုကို ေတြ႕မိလိုက္တယ္။ ဒါကို တပ္ျပီး မွ်ားရင္ ခင္ဗ်ား လေရာင္ကို
မွ်ားလို႕ မိနိုင္မယ္လို႕ က်ဳပ္ေတာ႕ ယူဆမိတယ္´<br />
<br />
`ဒါဆိုတာက ဘာလဲ..´<br />
<br />
လူရြယ္က တည္ျငိမ္စြာ တစ္လံုးခ်င္း ေျပာသည္။<br />
<br />
` ဒါဆိုတာက..ပညာ ပဲ..´<br />
<br />
` ဘာရယ္.. ပညာ.. ဟုတ္လား´<br />
<br />
` ဟုတ္တယ္ ။ ပညာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ခင္ဗ်ားထင္ထားသလို သိမႈ တတ္မႈဆိုတဲ႕
ပညာေတြတင္မဟုတ္ဘူး။ ပညာရဲ႕သေဘာက နယ္ရိႈင္းက်ယ္ျပန္႕တယ္၊ ဒီ႕ထက္ အလြန္တရာ
က်ယ္ေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ား ဒါကို ခ်ိတ္မွာ တပ္ျပီး လေရာင္ကို မွ်ားၾကည္႕.။
ေသခ်ာေပါက္ ရနုိင္မယ္လို႕ အာမ မခံနိုင္ေပမယ္႕ ရနိုင္ဖို႕ရာ လမ္းေတာ႕
မ်ားမယ္ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုသေဘာရလဲ..´<br />
<br />
စကားသံအဆံုးတြင္ ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳ ၀မ္းသာအားရဟန္နွင္႕ ေျပာသည္။<br />
<br />
` အား.......ဟုတ္ျပီဗ်ိဳ႕.။ ကိုယ္႕လူေျပာတာ.. သဘာ၀က်တယ္။ တကယ္လို႕သာ
အဲ႕ဒီလေရာင္ကိုသာ ဖမ္းမိနိုင္ရင္ တိမ္ဆိုးတိမ္ညစ္ေတြ ကင္းစင္သြားမယ္။
ဒါဆိုရင္ က်ဳပ္တို႕ကမၻာေျမမွာ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြ စည္ပင္ေ၀ျဖာလာလိမ္႕မယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ အပူကို မ်ိဳသိပ္ထားရတဲ႕ ကမၻာဟာ သာယာ
ေအးခ်မ္းျပီေပါ႕..ဟုတ္ျပီဗ်ိဳ႕။ ကိုယ္႕လူေျပာတာ သဘာ၀က်တယ္ ´<br />
<br />
<br />
` ကဲ.. ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား လေရာင္ကို ဆက္မွ်ားဗ်ာ..။ကၽြန္ေတာ္ေတာ႕ ခရီးဆက္လိုက္ဦးမယ္ ´<br />
<br />
<br />
` ေကာင္းပါျပီဗ်ာ..။ က်ဳပ္ေၾကာင္႕ ကုိယ္႕လူ အ၀ိဇၹာအေျမွးတက္ေနတဲ႕
အသိဥာဏ္ေတြလင္းလက္ခဲ႕တယ္လို႕ ဆိုခဲ႕သလို.၊ ကိုယ္႕လူေၾကာင္႕လည္း
က်ဳပ္တို႕ကမၻာ သာယာျခင္းရဲ႕ အစကို ဆြဲကိုင္နုိင္တာ။ ဒီအတြက္
ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ ´<br />
<br />
<br />
` ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ.. ဒါဆို က်ဳပ္သြားေတာ႕မယ္ ´<br />
<br />
<br />
ေႏြညအမည္ခံ အရာ၀တၳဳက သူ႕အမိုးကို ဖြင္႕ေပးလုိက္သည္နွင္႕ လူရြယ္က
တိုးထြက္လာသည္.။ျပီးေနာက္ လူရြယ္က ေကာင္းကင္ကို တစ္ခ်က္ေမာ႕ၾကည္႕ေနသည္.။
သူအမိုးေအာက္ မ၀င္ခင္က ေခ်ာင္းၾကည္႕ေနေသာ ၾကယ္စင္တခ်ိဳ႕သည္ ေပၚေပၚတင္တင္
ရုပ္လံုးျပလာတာကို ေတြရသည္.။ တိမ္ညိဳတို႕ေနရာတြင္ ျမဴမင္းလြင္မ်ားက
အစားထိုးျပီး ကင္းလွည္႕ေနသေယာင္။ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ၀ါးတစ္ရိုက္ခန္႕
အေရာက္တြင္ သူ႕ေနာက္ပါးမွ.. ရႊင္လန္းစြာ ထြက္ေပၚလာေသာ သီခ်င္းသံကို
လူရြယ္ ၾကားလိုက္ရ၏။<br />
<br />
<br />
ေရႊ ေငြ ရတနာမိုးxxxx သြန္ျဖိဳးရြာေတာ႕မည္xxxxxx
ရြာလိမ္႕မည္..ရြာလိမ္႕မည္.x x x ခုေကာင္းစြာပ အရာရာညီ..xx x x ဆုေတာင္း
ပံ ပတၳနာခ်ီ.. ပတၳနာညီ ပတၳနာခ်ီ.. မမွိန္ပါသည္ အရွိန္၀ါညီ..ဣႏၵာျပည္လို
စည္ပင္လိမ္႕ဦး...........မည္။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
မေရးဖူးတဲ႕ ပံုစံတစ္ခုပါ။ ေသခ်ာေ၀ဖန္ေပးေစလိုပါေၾကာင္း.။<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕.....။လြမ္းေနာင္http://lwannnaung.blogspot.com/lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-13037770643125830262012-11-23T08:01:00.000-08:002012-11-23T08:01:02.505-08:00ဟိုကၠဴကဗ်ာ` အိပ္မက္ေတြ ေၾကြတဲ႕ည ´<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /> အလင္းမႈန္ပ်ပ်<br /> ဆိတ္ဖလူးနံ႕ သင္းျမျမ<br /> ဆႏၵေတြ ေျမခ။</div>
<div style="text-align: left;">
<a name='more'></a> </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
` မိုးေျခြေလညင္း´ </div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
လြမ္းေမြ႕ဖြယ္ရိုးျပတ္<br />
တိမ္ေငြ႕ခိုးတို႕ ပ်ားပန္းခပ္<br />
ေလညင္းတဖ်တ္ဖ်တ္။<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕.။ လြမ္းေနာင္။ <br />
</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-59250618160967634852012-11-23T07:53:00.002-08:002012-11-23T07:54:07.298-08:00ေခတ္ဆိုးဆႏၵကင္းလည္း<br />
အေမွာင္ထဲမွာ<br />
အျမဲေလွ်ာက္ေနရဦးမည္။<br />
<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕ ..။ လြမ္းေနာင္။ lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-75824174013234896032012-11-20T10:05:00.003-08:002012-11-20T10:05:22.200-08:00လေရာင္မွ်ားေသာ ေႏြညမ်ား<div class="mbl notesBlogText clearfix" style="text-align: center;">
<div>
ခ်စ္ျခင္း အသေခ်ၤ။<br />
အလြမ္းေ၀ ေႏြညမ်ား<br />
ျမဴက ရစ္ေခြ။<br />
<br />
လေရာင္က ပုန္း(ကိန္း) ေန၊<br />
ကႏၱာေႏြ တစ္ကိုယ္တည္း။<br />
<br />
အဇဋာနယ္တစ္ခြင္<br />
ၾကယ္တာရာရယ္ သဘင္စံုျပီမို႕<br />
ပုဏၰမိ ံ စန္းယုန္လရယ္က<br />
၀သုန္ေျမ လႊမ္းျခံဳသပါလို႕<br />
ဘ၀မွာ အလွေ၀ေအာင္ပ<br />
တစ္ကိုယ္ရည္ ေႏြစခန္းမွာ.<br />
( စႏၵာရယ္ )<br />
ထြန္းပါ႕အျမဲ။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕...လြမ္းေနာင္။</div>
</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-10071016359892264902012-11-17T12:39:00.001-08:002012-11-18T06:17:06.139-08:00သခၤ ါရကို မ်ိဳခ်ေနရေသာ ေန႕စြဲမ်ားခုတေလာ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ ပိုးတစ္မ်ိဳးထေနတယ္။ တျခားဟုတ္ရိုးလားဗ်ာ။
အိမ္ေရွ႕က အသစ္စက္စက္ အုတ္တိုက္ေလးကို ၾကည္႕ျပီး အိမ္အသစ္ ေဆာက္ခ်င္တဲ႕
ပိုးေပါ႕။ဟိုတုန္းက က်ဳပ္အိမ္ကို စုတ္တယ္ ခ်ာတယ္.ေျပာၾကတုန္းက က်ဳပ္
သိပ္အေရးလုပ္ခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္က ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေလာကဓံကိုပဲ ဖက္တြယ္ျပီး
ေနခဲ႕တာ။ ဒီတုန္းကလည္း အိမ္ေရွ႕မွာက အခုရွိေနတဲ႕ တိုက္သစ္ေလး မရွိေသးဘူး။
ေျမကြက္လပ္ၾကီးပဲ ရွိတာ။ ျပီးခဲ႕တဲ႕ နွစ္လ ေလာက္ကမွ အုတ္ေတြ သဲေတြ လာခ် ။
ျမက္ရိုင္းေတြ ရွင္းျပီး လုပ္သြားလုိက္တာ အခုလို တိုက္ေလး ျဖစ္လာတာပဲ။
အခုေတာ႕ ေရွ႕က တိုက္သစ္ေလးကို ၾကည္႕ျပီး က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ ကလိ ကလိ ျဖစ္ေနတယ္။
ျဖစ္ဆို က်ဳပ္မွာကလည္း လံုေလာက္တဲ႕ အေၾကာင္းက ရွိေနတာကိုး။ <br />
<a name='more'></a> ဟိုတုန္းက
က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ႕ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနေန ဘာအေရးလဲ။ အခုက က်ဳပ္နဲ႕
မျမစိန္နဲ႕က ေရွ႕တစ္ပတ္ဆို မဂၤလာေဆာင္ေတာ႕မွာေလ.။. မျမစိန္ဆိုလို႕
ေျပာရဦးမယ္။ သူက အရင္တုန္းက ပဲျပဳတ္ေရာင္းျပီး သူ႕အေမၾကီးကို
လုပ္ေကၽြးေနတာ။ သူတို႕ သားအမိက ဒီဇာတိေတြ မဟုတ္ဘူး။ ျပီးခဲ႕တဲ႕
တစ္နွစ္ေလာက္မွ ဒီကိုေျပာင္းလာတာ။ ဒါေပမယ္႕ အိုးပိုင္ အိမ္ပိုင္ေတာ႕
မရွိရွာဘူး။ သူမ်ားအိမ္ကို လေပးနဲ႕ ငွားေနၾကတာ။ မနက္မနက္ မျမစိန္ရဲ႕ `
ေဟာဒီက ပဲျပဳတ္ ´ ဆိုတဲ႕ အသံက က်ဳပ္အတြက္ေတာ႕ နိႈးစက္ေပါ႕။ တကယ္က
သူ႕အသံမၾကားခင္ကတည္းက က်ဳပ္က နိုးေနျပီးသားပါ။ ဒါေပမယ္႕ က်ဳပ္က
အိပ္ယာထဲမွာပဲ မွိန္းေနတယ္။ လံုး၀ မထဘူး။ မျမစိန္ရဲ႕ ` ေဟာဒီက ပဲျပဳတ္ ´
ဆိုတဲ႕ အသံၾကားမွ က်ဳပ္က ဇလံုေလး ဆြဲျပီး အိမ္ေပါက္ကို အေျပးထြက္ေစာင္႕တာ။
ျပီးရင္ က်ဳပ္ဆီက ဇလံုေလးကို ယူျပီး ပဲျပဳတ္ ထည္႕ေပးေနတဲ႕ မျမစိန္ရဲ႕
မနက္ခင္း အလွကို က်ဳပ္က တ၀ၾကီး ရႈစားတာေပါ႕.။သူ ထြက္သြားတာ
က်ဳပ္မ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္မွ အိမ္ထဲ၀င္၊ သြားတိုက္ မ်က္နွာသစ္ျပီး
ညက်န္ထမင္းၾကမ္းနဲ႕ မျမစိန္ရဲ႕ ပဲျပဳတ္ကို သမျပီး ေလြးတာ။ ဒါ က်ဳပ္ရဲ႕
မနက္ခင္းသံစဥ္။ မျမစိန္က အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ျပီသာ ေျပာတာ မသိတဲ႕သူဆိုရင္
အလြန္ဆံုးမွန္းမွ ၂၇ပဲ။ အဲ႕ေလာက္ထိ သူက နုပ်ိဳတာ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း
မျမစိန္ကို ၾကိဳက္တဲ႕ကာလသားေတြ မရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ရွိၾကတယ္။ ဒီထဲကမွ က်ဳပ္က
ကံထူးသူေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ မျမစိန္က က်ဳပ္အခ်စ္ကို လက္ခံတုန္႕ျပန္ျပီးေတာ႕
ေျပာတယ္။<br />
<br />
<br />
` ကိုဘေသာင္းရယ္..အိမ္ေလးကို ျပန္ျပင္ပါဦးေတာ္..၀င္းကလည္း
က်ယ္ရဲ႕သားနဲ႕ အခုလို ပစ္စလက္ခတ္ၾကီး ေနတာ မေကာင္းပါဘူး။ ေရွ႕ကတိုက္ေလးဆို
ၾကည္႕စမ္းပါဦး ။ ဘယ္ေလာက္ေနခ်င္သဖြယ္ ေကာင္းလဲ။ က်ဳပ္က တိုက္နဲ႕ တာနဲ႕
ေနခ်င္လို႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး
ျဖစ္ေစခ်င္လို႕ပါ ´<br />
<br />
<br />
သူ႕ဆီက ဒီလိုစကားဆိုလာတာေၾကာင္႕လည္း က်ဳပ္ ဒီပိုး ထရတာေပါ႕။ အလုပ္ကို
ဆတိုး ၾကိဳးစားတယ္။ က်ဳပ္အလုပ္က ျမင္းလွည္းေမာင္းတာေလ..။
က်ဳပ္ကိုယ္ပိုင္ေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားျမင္းလွည္းပါ။ က်ဳပ္က
အငွားနဲ႕ေမာင္းတာ။ မနက္ခင္း အိမ္ကေန ထြက္ျပီး ညေနမွ ၊ တစ္ခါ တစ္ခါ
ညေမွာင္မွသာ ျပန္ေရာက္တာ။ ဒီေတာ႕ မျမစိန္ေလးကို က်ဳပ္ စိတ္မခ်နုိင္ဘူး။
ဒီၾကားထဲ သူ႕အေမၾကီး ဆံုးသြားေတာ႕ မျမစိန္ တစ္ေယာက္တည္း ေနတာကို က်ဳပ္
ဘယ္လိုမွ စိတ္မခ်နိုင္ဘူးေလ.။ ဒါေၾကာင္႕ အျမန္ဆံုး မဂၤလာေဆာင္ဖို႕
ေလာရတာေပါ႕.။ ေလာသာ ေလာရတာပါ။ အိမ္ျပင္ဖို႕က အဆင္သင္႕ မျဖစ္ေသးဘူး။
စုထားတဲ႕ ေငြကေလးေတြကလည္း မျမစိန္ အေမၾကီး ေဆးရံုတက္တုန္းက ကူညီလိုက္လို႕
ေျပာင္ခမန္းပဲ။ ဒီေက်းဇူးေတြကို ေထာက္သလား မေျပာတက္ပါဘူး။ မျမစိန္က
အိမ္ျပန္ေဆာက္ဖို႕ ဘာမွမေျပာပဲ က်ဳပ္နဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ဖို႕ သေဘာတူရွာတယ္။
သူမေျပာေပမယ္႕ က်ဳပ္ကေတာ႕ အိမ္ျပင္ေဆာက္ဖို႕ အားခဲတုန္းပဲ ။ ေရွ႕က
တုိက္သစ္ေလးကို အားက်တယ္ေလ။ အုတ္နံရံေလးေတြနဲ႕ သပ္သပ္ရပ္ရပ္
ခိုင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ ..။ ဘယ္ေလာက္ ေနခ်င္စရာေကာင္းလဲ။<br />
<br />
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥<br />
<br />
ရွင္လိင္ျပန္တဲ႕ ေန႕ မဂၤလာေဆာင္တဲ႕ေန႕ ၊ ေထာင္က လြတ္တဲ႕ေန႕ဆိုျပီး
အေပ်ာ္ဆံုးေန႕ သံုးရက္ရွိတယ္လို႕ ဆိုရိုးစကား ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင္႕မို႕လား
မသိဘူး။ ဒီေန႕ က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတယ္။ ေပ်ာ္ဆို ဒီေန႕က က်ဳပ္
မဂၤလာေဆာင္တဲ႕ေန႕ေလ။ ဘုရားစူးရေစ႕ဗ်ာ။ ဟိုတုန္းက ပပ၀တီတို႕ ဥမၼာဒႏၱီတို႕
ဘယ္ေလာက္လွလဲ ဆိုတာေတာ႕ က်ဳပ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ဒီေန႕ မျမစိန္ရဲ႕ အလွနဲ႕
ယွဥ္လိုက္ရင္. သူတို႕က မသာနိုင္ဘူးလို႕ က်ဳပ္ေတာ႕ ထင္တယ္။ တကယ္လွတဲ႕ အလွ။
က်ဳပ္က စာမဖြဲ႕တတ္လို႕သာရယ္။ စာသာ ဖြဲ႕တတ္ရင္ ဟိုတုန္းက နာမည္ၾကီး
ရတုဆရာေတြလို.. ဖြဲ႕ျပလိုက္ခ်င္တာ။ ကိုယ္႕မိန္းမမို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
အဟုတ္ လွတာ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာၾကတယ္။<br />
<br />
<br />
` ကိုဘေသာင္းရာ ကိုယ္ထင္ရင္ ကုတင္ ေရႊနန္းပါတဲ႕ ´<br />
<br />
<br />
သူတို႕ ဘယ္လိုေျပာေျပာ က်ဳပ္က နားမ၀င္ပါဘူး။ သိသားပဲ ။သူတို႕ မနာလို
လို႕ေျပာတယ္ဆိုတာ။ သူတို႕မွ မျမစိန္ကို မရေတာ႕တာကိုး။ က်ဳပ္တို႕ လင္မယား
နွစ္ေယာက္ကေတာ႕ ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ.. ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ က်ဳပ္နဲ႕ ရျပီးေတာ႕
မျမစိန္ကို ပဲျပဳတ္ မေရာင္းခိုင္းေတာ႕ဘူး။ မျမစိန္ ေပးတဲ႕ အၾကံအတိုင္း
က်ဳပ္မွာ စုထားတဲ႕ ေငြေလးနဲ႕ မျမစိန္ကို အိမ္ဆိုင္ေလး ေထာင္ေပးလိုက္တယ္။
၀င္ေငြ မဆိုးပါဘူး။ ဒီဆိုင္က ရတဲ႕ ၀င္ေငြေလးနဲ႕.. က်ဳပ္တို႕..
လင္မယားနွစ္ေယာက္ စားေလာက္ရံုတင္ မဟုတ္ပဲ အပိုေငြ စုနိုင္အာင္ထိ
ေရာင္းေကာင္းခဲ႕တယ္။ဒါေပမယ္႕ ကံၾကမၼာ ဆိုတာၾကီးက က်ဳပ္ကို မ်က္နွာသာ
မေပးခဲ႕ဘူး။ က်ဳပ္နဲ႕ ညားျပီး တစ္နွစ္ခြဲေလာက္မွာ က်ဳပ္ဘ၀ထဲကေန မျမစိန္ကို
ဆြဲထုတ္သြားခဲ႕တယ္။ ျဖစ္ပံုက မျမစိန္ ကိုယ္၀န္ရွိျပိီး.. ကေလးေမြးရာမွာ
မီးဖြားခန္းထဲက ကေလးေရာ လူၾကီးပါ ဆံုးသြားခဲ႕တယ္။ က်ဳပ္ျဖင္႕
အရူးမီး၀ိုင္းေပါ႕။<br />
<br />
` ကိုဘေသာင္း ေရွ႕ေလွ်ာက္ ရွင္ ကေလးအေဖ ျဖစ္ေတာ႕မွာေနာ္.. အရင္လို အေပါင္းအသင္းတြနဲ႕ ေလတာေတြ ေလွ်ာ႕ေတာ႕´<br />
<br />
<br />
ကိုယ္၀န္ ရစက ေျပာတဲ႕ မျမစိန္ရဲ႕ စကားေတြကိုလည္း က်ဳပ္နားထဲမွာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ ပဲ႕တင္ေနတယယ္။ စားစား သြားသြား မျမစိန္ပံုရိပ္ေတြကသာ က်ဳပ္ကို
လႊမ္းမိုးေနတယ္။ရပ္ကြက္ထဲက ဘုရားဒကာၾကီး ဦးေအာင္ေမာင္းကေတာ႕
ဆိုရွာပါတယ္။<br />
<br />
<br />
` ဘေသာင္းေရ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရတဲ႕..ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ မတည္ျမဲဘူး..တစ္ေန႕..ပ်က္ရမယ္႕ အရာေတြၾကီးပဲ..´<br />
<br />
<br />
သူက ဘုရားဒကာပီပီ တရားျပ ေကာင္းတာ က်ဳပ္သိပါတယ္။ဒါေပမယ္႕ သူ
ဘယ္လိုတရားျပျပ က်ဳပ္ေတာ႕ တရား မရနိုင္ပါဘူး။ ေအးခ်မ္းတဲ႕ မိသားစု ဘ၀ေလး
ရေတာ႕မယ္ဆိုျပီး က်ဳပ္ျဖင္႕ ေပ်ာ္ေနရတာ.. အခုေတာ႕ အားလံုးက သဲထဲ
ေရသြန္..။က်ဳပ္ .ဘယ္လိုလုပ္ တရား ရနိုင္မွာလဲ..။<br />
<br />
<br />
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥<br />
<br />
` ၀ုန္း..၀ုန္း..´<br />
<br />
အသံေတြ..
အသံေတြ..က်ဳပ္နားနားမွာ ေဖာက္ခြဲလိုက္သလို က်ယ္လြန္းတဲ႕
အသံေတြ။မုန္တိုင္းလား၊ ေလရိုင္းလား၊ ဥကၠာက်သံမ်ားလား။ ဒါမွ မဟုတ္
ေတာ္လဲသံေလလားလို႕ အာရံုထဲ ေပၚလာတာေတြ က်ဳပ္ေတြးၾကည္႕တယ္။ ျပီးမွ
..ဘာမွလည္း မဆိုင္လွပါဘူးေလလို႕ ေတြးရင္း က်ဳပ္ မ်က္လံုးကို အားယူျပီး
ဖြင္႕ၾကည္႕တယ္။ ညက မျမစိန္အေၾကာင္းေတြ အစဥ္းစားလြန္ျပီး အိပ္တာေနာက္က်လို႕
က်ဳပ္ မ်က္လံုးေတြက မၾကည္မလင္ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း။ နားထဲမွာ အသံေတြက ပိုျပီး
ၾကားေနတဲ႕ အသံေတြက ပိုက်ယ္လာတယ္လို႕ က်ဳပ္ထင္တယ္။ က်ဳပ္တစ္ကိုယ္လံုးလည္း
တစ္စံုတစ္ခုေပၚ တင္ျပီး ကိုင္လႈပ္ခံေနရသလိုလို ကတုန္ကယင္ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။
က်ဳပ္လည္း အျမန္ထျပီး အိမ္ျပင္ထြက္ၾကည္႕လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ ကံေကာင္းတယ္လို႕ပဲ
ေျပာရမယ္။ က်ဳပ္သာ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ အိမ္ထဲကေန ထြက္တာ ေနာက္က်ရင္
က်ဳပ္လည္း မျမစိန္ေနာက္ လိုက္ရမွာ က်ိန္းေသးတယ္။<br />
ျမင္ေနရတဲ႕ က်ဳပ္မ်က္လံုးေတြကို က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ မယံုခ်င္။ အိပ္မက္ပင္
မက္ေနသလားလို႕. က်ဳပ္ေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အိပ္မက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း
က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ သိေနတယ္။အိမ္ထဲကေန ထြက္လာျပီး ဆယ္မိနစ္ေလာက္ပဲ ရွိမယ္။
က်ဳပ္မ်က္စိေအာက္မွာ အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ.. က်ဳပ္ရဲ႕..ၾကယ္ျမင္လျမင္
ေလာကဓံေလး.။ ေနာက္.. က်ဳပ္အိမ္ေရွ႕..ခိုင္ခန္႕ပါတယ္ဆိုတဲ႕
တိုက္သစ္ေလးရဲ႕..ေအးခ်မ္းေမ သီခ်င္း..။ အားလံုးက.. တစ္စဆီ..
တစ္စဆီ.။ဘုရားဒကာၾကီး ေျပာတဲ႕ ` သခၤ ါရ ´ ဆိုတာ ဒါေတြမ်ားလားလို႕
က်ဳပ္ေတြးေနမိတယ္။ ျဖစ္ပံုက ဒီေန႕ မနက္ေစာေစာပဲ တ၀ုန္း၀ုန္း တေ၀ါေ၀ါ
ညာသံေတြနဲ႕ က်ဳပ္တုိ႕ ျမိဳ႕ထဲကို မေကာင္းဆုိး၀ါး ၀င္တာေလ..။ က်ဳပ္
အိမ္ဘက္ကို ေနာက္က်လို႕သာ..။ဒီထက္ ေစာျပီးမ်ား ေရာက္လာရင္.. က်ဳပ္ အတြက္
မေတြးရဲ စရာ။ ေရွ႕က ျမင္ကြင္းကုိ ၾကည္႕ျပီး က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ တနင္႕နင္႕..။<br />
<br />
<br />
` ဘေသာင္း.. ငါတို႕နဲ႕ လိုက္ခဲ႕ဦး ´<br />
<br />
အသံေၾကာင္႕ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ဘုရားဒကာၾကီးနဲ႕ ရပ္ကြက္လူၾကီး။
ကၽြန္ေတာ္ကို လွမ္းေခၚတာက ဘုရားဒကာၾကီး။ က်ဳပ္လည္း မ်က္စိေအာက္က
အနိ႒ာရံုေတြကို ေက်ာခိုင္းျပီး သူ႕ေနာက္က လိုက္ခဲ႕တယ္.။ သူတို႕အမူအရာက
နည္းနည္း အေရးၾကီးတဲ႕ဟန္ေပါက္ေနလို႕လည္း က်ဳပ္ဘာမွ မေမးပဲ သူတို႕ေနာက္ကေန
အသာလိုက္လာတယ္။ သြားေနရင္း သူ ေက်ာင္းဆီကုိ ဦးတည္သြားမွန္း
က်ဳပ္သိလိုက္တယ္။ေက်ာင္းေပါက္၀ ေရာက္ေတာ႕ ..ျမင္ရတဲ႕
က်ဳပ္မ်က္လံုးကိုေတာင္ က်ဳပ္ မယံုခ်င္ေတာ႕ဘူး။ ဘုရား၀င္းထဲက
ေစတီေတြ..စိန္ဖူးေတာ္ေတြ မဲ႕လို႕မဲ႕.. အက္ေၾကာင္းရာေတြ ထင္လို႕ထင္..။
ဘုရား၀င္း မုခ္ဦးကလည္း အလဲလဲ အျပိဳျပိဳ... က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ
နင္႕ကနဲ.။ခံစားမႈေတြက အေရာင္စံု အေသြးစံု ။ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာလည္း
ဖိုတလိႈက္လိႈက္.။ က်ဳပ္ အိမ္ ဆံုးရံႈးတာထက္.. ဘုရား ေက်ာင္းကန္က ေစတီေတြ ၊
မုခ္ေတြ ျပိဳလဲတာကို က်ဳပ္ ပိုျပီး နွေျမာေနမိတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း
အျပစ္တင္လို႕ မရ..။ အျပစ္တင္လို႕ ရရင္ေတာင္ ဒါေတြက အျပစ္တင္ေနရံုနဲ႕
ျပီးမယ္႕ အရာမဟုတ္။ ဒီမေကာင္းဆိုး၀ါးသာ သက္ရွိျဖစ္လို႕ကေတာ႕..
လက္ရံုးျခင္းသာ ယွဥ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕..။ တစ္ေယာက္တည္း..ၾကိတ္မနိုင္ ခဲမရ
ျဖစ္ေနရင္းမွ တစ္ဆက္တည္း က်ဳပ္ေတြးမိတာက....ဒါေတြကို ၾကည္႕ျပီး
ဘုရားဒကာၾကီး ဘယ္လိုေနမလဲ..။<br />
<br />
<br />
`ဘေသာင္းေရ... ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရတဲ႕..ေလာကမွာ ဘယ္အရာမွ
မတည္ျမဲဘူး..တစ္ေန႕..ပ်က္ရမယ္႕ အရာေတြၾကီးပဲ..´ လို႕ .. ေျပာဦးေလမလား..။
အေတြးနဲ႕ ဘုရားဒကာၾကီးဘက္ လွည္႕ၾကည္႕လုိက္ေတာ႕ သူ႕ခမ်ာ
အံတင္းတင္းၾကိတ္ျပီး ျပိဳက်ထားတဲ႕ မုခ္ဦးၾကီးကို ၾကည္႕လို႕..။<br />
<br />
<br />
<br />
ၾကိဳးစားပါဦးမည္..။ ဆႏၵမြန္ျဖင္႕..လြမ္းေနာင္..။ <br />
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-6405606084636670312012-11-14T08:03:00.001-08:002012-11-15T08:57:35.068-08:00သက္မွ်ထပ္တူခ်စ္ေသာ္လည္း<br />
<br />
<span style="color: red;">ယဥ္ၾကည္ခ်ိဳရႊင္၊</span>
ထံုးေနာက္ရွင္နွင္႕ ၊ ေရႊစင္ပံုသြန္း၊ လွရည္ရႊန္းတင္႕၊ေလးကၽြန္းတစ္ကုိယ္၊
တုနိႈင္းဆိုလည္း ၊ ဖက္လိုျပိဳင္ၾက ၊ နုိင္မရမို႕၊ေပ်ာင္းပ် ညြတ္ေထြ၊
လွျမဳေတကို၊ ရေ၀ေခါင္နန္း၊ ေတာ္ထိုက္ပန္းဟု၊ ပ်ံ႕မႊန္းဆိုကာ၊ ခြန္းဆင္႕ပါ၍၊
ငါးျဖာၾကန္အင္၊ ရႈတုိင္းယဥ္ကို၊ ေန၀င္ခ်ဳပ္စ၊ ဆည္းဆာညတြင္၊
ပ်ပ်ေမွာင္ဖိတ္၊ ေႏြအရိပ္နွင္႕၊ သံုးထိပ္ တုနႈန္း၊ ၊မီ မဆံုးတည္႕၊<span style="color: red;"> ဆံထံုးျမိတ္သြယ္ စို႕တကား။</span><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<span data-mce-style="color: #ffff99;" style="color: #ffff99;"><span style="color: red;">သြင္သည္ ညိဳလြင္</span>၊</span>
လွထိပ္တင္ကုိ၊ ျမင္စဥ္ ခဏ၊
အံ႕ၾသစြတည္႕၊ရင္မွလွ်ံဖိတ္၊ခ်စ္သည္႕စိတ္ေၾကာင္႕၊စက္အိပ္ယာလည္း၊
ေပ်ာ္နိုင္ပဲကို၊ ရစ္၀ဲ ဆင္လာ၊ သူ႕ပံုလႊာေၾကာင္႕၊ စိတ္မွာ ပ်ပ်၊
လန္းရႊင္ရတည္႕၊ သက္မွ် ၾကင္ခ်စ္၊ လြမ္းသည္ျဖစ္မို႕၊ တြယ္ရစ္ ေနွာင္ငင္၊
သံေယာဇဥ္တုိ႕၊ ေျမျပင္ စခန္း၊ ျပည္႕ခမန္းတည္႕၊တစ္၀ွန္း မိုးေျမ၊ ခ်စ္ၾကိဳးရွည္ျပီ၊သက္ေ၀ခ်စ္ဆံုး၊ ညို႕မ်က္လံုးနွင္႕၊<span style="color: red;"> အျပံဳးရိပ္ရယ္ ပ်ိဳ႕တကား ။</span><br />
<br />
<span style="color: red;"><span class="salutation"> </span>ဆင္မည္ဆိုလွ်င္ </span>၊
ေမာင္ရင္ဆိုင္းထမ္း၊ ၾကယ္ကို ပန္းသြင္ ၊ ကံုးသီဆင္လို႕၊ျဖဴစင္၀င္းမြတ္ ၊
လည္တိုင္ထြတ္၀ယ္၊ ယူဆြတ္ကိုယ္ပင္ ၊ ဆင္လိုခ်င္လည္း ၊ ႏြဲ႕ပင္ေရွာင္တိမ္း ၊
မၾကင္စိမ္းထင့္၊ လဲ့ယိမ္းတစ္ခါ ၊ ၾကယ္မာလာကုိ၊ ဆင္ပါလိုဘူး ၊ ေခါင္မွဴး
ႏြဲ႕သန္႕၊ ပ်ံ႕ပ်ံ႕ ေမႊးေမႊး၊ ေဆးေလးျငိမ္တည္၊ ေနာင့္ခ်စ္ၾကည္သက္ ၊ ၾကင္
မဖက္မို႕၊ ေႏြရက္ကၽြမ္း၀င္ ၊ လြမ္းသည့္ရင္၀ယ္၊ ပူပင္ မဆံုး
အေမွာင္ဖံုးသည္..၊ <span style="color: red;"> နွလံုး စိတ္၀ယ္ ညိဳ႕တကား..။</span><br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕..လြမ္းေနာင္lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-72144271798533315152012-11-11T21:17:00.001-08:002012-11-12T07:51:29.090-08:00ၾကယ္ေတြစံုတဲ႕ ေကာင္းကင္<br />
<b><i> မခမ္းမနား ၊ မဆန္းျပားလည္း</i></b><br />
<b><i>စြမ္းအားျပည့္စံု ၊ ေမႊးနံထံုသည္</i></b><br />
<b><i>လက္ဆံုခင္းသည္ ့ ထမင္း၀ိုင္း</i></b> ။<br />
<br />
အြန္လိုင္းေပၚတြင္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ တင္ထားေသာ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္အျပီး
သူမရင္ထဲ သိမ့္သိမ့္ေလး လႈပ္ရွားသြားသည္ ။ ေန႕တစ္ေန႕တာတြင္ သူမအတြက္
အပူေလာင္ဆံုး အခ်ိန္သည္ မနက္ခင္းျဖစ္ျပီး အေအးျမဆံုး အခ်ိန္သည္ ဆည္းဆာရီ
တစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ ။<br />
မနက္ခင္းဆိုလွ်င္ အေဖနဲ႕ အေမတို႕က အိမ္ကေန ထြက္ျပီး ရံုးသို႕ သြားသည္။
တစ္ေန႕လံုး အိမ္ထဲမွာ သူမ တစ္ေယာက္သာ ရွိသည္မို႕ မနက္ခင္းကို သူမ မုန္းသည္ ။
ညေနခင္းကိုေတာ့ခ်စ္သည္ ။ တိမ္အလႊာေတြက ဇာပ၀ါကြန္႕သလို အတြန္႕ အတြန္႕ေတြက
တစ္မ်ိဳး ၊ ဟိုးးးးးအထက္သို႕ ေထာင္တက္ေနသည္က တစ္ဖံု ၊ ငိုရဖန္မ်ား၍ နီရဲ
မို႕အစ္ေနေသာ မ်က္လံုး ပံုစံကဲ့သို႕ ေနမင္းၾကီး ၊ ဆုိင္ရာ ဆိုင္ရာ ဌာေနသို႕
ျပန္ေနေေသာ ငွက္အုပ္မ်ား ။ ဒီျမင္ကြင္းေတြက ဆည္းဆာရဲ႕ အလွေတြပင္ျဖစ္သည္။
ဒီအလွေတြကုိ အနားကြပ္ေပးတာကေတာ့ သူမရဲ႕ မိဘနွစ္ပါး အိမ္အျပန္ခရီးျဖစ္သည္ ။
သူမသည္ မိသားစုကို တြယ္တာသည္ ။ သူမတို႕ မိသားစုမွာ.ကဗ်ာေလးထဲကလုိ
လက္ဆံုခင္းသည့္ ထမင္း၀ိုင္း မျဖစ္တာ အေတာ္ပင္ ၾကာခဲ့ေလျပီ..။<br />
<a name='more'></a><br />
အေတြးကို ေဖ်ာက္ကာ အနားမွ ေကာ္ဖီခြက္ကို ေကာက္ယူျပီး တစ္ငံု ငံုလိုက္ကာ
ေနာက္ထပ္ ၀တၳဳ တပုဒ္ ထပ္ျပီး ဖတ္ရန္ လက္မွ ေမာက္စ္ကို လႈပ္ရွားျပီး
ရွာၾကည့္သည္ ။အမွန္ေတာ့ ဒီကြန္ပ်ဴတာေလးက သူမအတြက္ သက္မဲ႕ အေဖာ္မြန္တစ္ခုသာ
ျဖစ္သည္ ။<br />
<br />
“ သမီးေရ...ညနက္တဲ့ ထိေအာင္ မေနနဲ႕ေနာ္ ”<br />
<br />
“ ဟုတ္ကဲ့ အေမ ”<br />
<br />
ေနာက္ကို လွည့္မၾကည့္ပဲ အေမ့ကုိ ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း ေရွ႕မွ
ကြန္ပ်ဴတာကိုသာ သဲသဲမဲမဲ ၾကည့္ေနမိသည္ ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း သူမ
၀မ္းနည္းမိသည္ ။ သူမအတြက္ အေဖာ္က သက္မဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေလး တစ္ခုျဖစ္ေနျခင္းက
ကံဇာတ္ဆရာ၏ ၾကံဖန္က်ီစယ္မႈေပေလာ မသိ ။အေမနွင္႕ အေဖက ၀န္ထမ္းေတြမို႕
မနက္ပိုင္းကေန ညေနထိ အိမ္မွာေနသည္ဟု မရွိေပ ။ အမွန္ေတာ့ သူမမွာ
အစ္ကိုသံုးေယာက္ ရွိပါသည္ ။<br />
သူမတို႕ ေမာင္နွမမွာ သူမက အငယ္ဆံုး ။ ေယာက်္ားေလးေတြၾကားမွာ
တစ္ဦးတည္းေသာမိန္းကေလးမို႕ သူမက မိန္းမ မဆန္လွပါ ။ဆံပင္ခပ္တိုတိုနဲ႕
မ်က္မွန္အျမဲတပ္ထားတဲ့ သူမက မသိရင္ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္လိုလုိ ။
အစ္ကိုေတြကေတာ့ အိမ္ေထာင္က်ျပီးကတည္းက တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္
အိမ္ခြဲသြားခဲ့သည္ ။ အိမ္က စီးပြါးေရးက အဆင္ေျပသည္မို႕ သူမကို အျပင္အလုပ္
ထြက္မလုပ္ခိုင္းပါ ။ အိမ္မွာပင္ ေနခိုင္းသည္ ။ တြက္ၾကည့္လွ်င္ ယခု သူမ
အသက္ပင္ ၂၄ နွစ္ျပည့္ျပီးသြားျပီ ။<br />
<br />
အသက္ငယ္ငယ္နဲ႕ အလုပ္လုပ္သည့္ သူေတြ အေၾကာင္းကို ၾကားရ သိရတိုင္း သူမကို
သူမ အားငယ္မိသည္ ။ သူမက အျမဲတမ္း အလုပ္လုပ္ခ်င္ခဲ့သည္ ။ သို႕ေသာ္...အေဖနဲ႕
အေမကလည္း သူမကို ဘယ္လိုမွ အလုပ္ထြက္မလုပ္ခိုင္း ။ အငယ္ဆံုးကလည္း ျဖစ္ျပန္
သမီးမိန္းကေလးလည္း ျဖစ္ျပန္ေတာ့ အခ်စ္ပိုတာကို နားလည္ေပမယ့္ ဒီအရြယ္ထိ
အလုပ္မလုပ္ခုိင္းတာကိုေတာ့ သူမအလိုမက်ပါ ။အိမ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရေသာ
ဘ၀ကို သူမျငီးေငြ႕လွျပီ ။ ပူဆာလြန္းမက ပူဆာေတာ့ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနရတာ
မပ်င္းေအာင္ ဆိုျပီး ကြန္ျပဴတာ တစ္လံုး ၀ယ္ေပးသည္ ။ အင္တာနက္ ခ်ိတ္ေပးသည္ ။
ေက်ာင္းျပီးခါစက သင္တန္းတက္ဖူးသျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ သူမက သိပ္မစိမ္းလွပါ ။
ကြန္ပ်ဴတာေလး ေရာက္လာျပီးေတာ့ သူမ ခါတိုင္းထက္ေတာ့ ေနရတာ
ေပ်ာ္ေမြ႕လာပါသည္ ။<br />
အင္တာနက္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး သူမ ၀ါသနာပါေသာ စာမ်ားကို အျပင္သြားစရာ မလိုပဲ
ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာတင္ ရွာဖတ္နိုင္သည္မို႕ သူမ ေပ်ာ္ရပါသည္ ။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း
သူမ ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းမိသည္ ။သူမ က်င္လည္ရာ အသိုက္အ၀န္းသည္
လူ႕ေလာကၾကီးနွင့္ ကမၻာတစ္ဖက္ ျခားေနသလားဟုသံသယျဖစ္မိသည္ ။ လူ႕ဘ၀
လူ႕ေလာကၾကီးတြင္ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ပဲ အိမ္မွာေနျပီး စည္းစိမ္ ခံစားေနရေသာ
သူမသည္ လူပို တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီေလာ။ ထိုသို႕ေနရျခင္းသည္ ျပီးျပည့္စံုေသာ
လူ႕ခ်မ္းသာေပေလာ ဟု…. သူမ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေတြးမိသည္ ။<br />
စိတ္ေက်နပ္ေလာက္စရာ အေျဖေတာ့ တစ္ခါမွ မေတြ႕ ။ ေခါင္းေတြ ေနာက္လာတာသာ အဖက္တင္သည္ ။<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
<br />
သူမေရာက္ေနသည္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး တစ္ဆိုင္တြင္ ျဖစ္သည္ ။ အိမ္မွာေနရတာ
ျငီးေငြ႕လြန္းသျဖင့္ ဒီေန႕ ပန္းဆိုးတန္းသို႕ သြားကာ သူမ လိုခ်င္ေသာ
စာအုပ္အခ်ိဳ႕ ၀ယ္လာခဲ့သည္။ ျပီးေတာ့ အေဖနွင္႕ အေမ သိပ္ၾကိဳက္ေသာ
ကိတ္မ်ားနွင္႕ တိုတိုထြာထြာ မုန္႕မ်ား ၀ယ္ကာ ဒီဆိုင္ေလးကို
ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဆိုင္ေလးက အေျခခံလူတန္းစားေတြ ေနထုိင္ရာျဖစ္သည့္
ရပ္ကြက္ကေလးမွ ဆိုင္ေလးျဖစ္သည္ ။ဒီဆိုင္ေလးက သူမရဲ႕ ေက်ာင္းေနဖက္
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေအးခိုင္တို႕လင္မယား ဖြင့္ထားေသာ ဆုိင္ေလးျဖစ္သည္။<br />
<br />
“ ဟဲ့ ေဌးေဌး နင္လည္း ေက်ာင္းျပီးကတည္းက ေပ်ာက္ေနလိုက္တာ ခုမွပဲ ေပၚလာေတာ့တယ္ ”<br />
<br />
“ ေအာင္မယ္ နင္ကေရာ ငါ့ဆီ ဘယ္နွစ္ေခါက္ လာဖူးလို႕လဲ ”<br />
<br />
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စကားကို ျပန္လည္ ေခ်ပရင္း လက္ဖက္ရည္တစ္က်ိဳက္
ေကာက္ေမာ့လိုက္သည္ ။မေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီမို႕ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္
ေျပာစရာမ်ားက မကုန္နိုင္ခဲ့ ။<br />
<br />
“ စကားေျပာေကာင္းေနလိုက္တာ ငါးနာရီေတာင္ ထိုးျပီးျပီ ။ ေအးခုိင္ ငါျပန္ေတာ့မယ္ ”<br />
<br />
လက္မွ နာရီကို ၾကည့္ရင္း ေအးခုိင္ကို နႈတ္ဆက္ကာ ျပန္ဖို႕ နႈတ္အဆက္တြင္
သူမျမင္ကြင္းထဲကိုပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕က တိုး၀င္လာသည္ ။ၾကည့္ရတာက ဘယ္လိုမွ
ကဗ်ာမဆန္ပါ ။ လူလည္း မဆန္ပါ ။ ၁၁နွစ္အရြယ္ ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္နွင့္ ၇
နွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ ခပ္ၾကီးၾကီး ေကာင္ေလးေတြက ၀ုိင္းဖြဲ႕
အနိုင္က်င့္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္ ။ သူမ ထိုင္ရာမွ ထလုိက္ျပီး
ထိုကေလးေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားလုိက္သည္ ။<br />
<br />
“ ေဟ့ ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ ”<br />
<br />
သူမကို ျမင္ေတာ့ ကေလးေတြ ထြက္ေျပးကုန္သည္ ။ လဲေနေသာ ေကာင္ေလးနွင့္ ေကာင္မေလးကုိ ဆြဲထူေပးရင္း<br />
<br />
“ ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ ေမာင္ေလး ၊ ညီမေလးေရာ ဘာျဖစ္သြားလဲ ”<br />
<br />
“ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မမ ၊ ေက်းဇူးပါဗ်ာ ”<br />
<br />
“ ဘယ္လုိျဖစ္လို႕ သူတို႕က မင္းတို႕ကို ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ ”<br />
<br />
သူမ၏ အေမးကို ေကာင္ေလးက ညိႈးငယ္စြာ ျပန္ေျဖရွာသည္ ။<br />
<br />
“ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္နွမက ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ကပါ ၊ ဒီဘက္ကို ပလပ္စတစ္ေတြ
လုိက္ေကာက္ရင္း ေရာက္လာတာပါ ။ အဲ့ဒါကို သူတို႕ေတြက ဒီရပ္ကြက္ကို
လာလို႕ဆိုျပီး ၀ုိင္း ထိုးၾကတာ ”<br />
<br />
ေကာင္ေလးစကားဆံုးမွ သူမ သတိထားမိသည္ ။ ေဘးမွာ ပီနန္အိတ္ ခပ္ၾကီးၾကီး နွစ္လံုးနွင့္ သံခၽြန္တပ္ထားေသာ တုတ္တံေလးမ်ား ရွိသည္ ။<br />
<br />
“ ကဲ ကဲ လာၾက ”<br />
<br />
သူမ ေကာင္မေလးကို ဆြဲေခၚရင္း လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထဲ ျပန္၀င္လာခဲ့သည္
။ေကာင္ေလးကေတာ့ ေနာက္ကေန အိတ္္ၾကီးကို မနိုင့္တနိုင္ သယ္ကာ လိုက္လာသည္။
ဒီကေလးေတြကို ျမင္ကတည္းက သူမ စိတ္ထဲ ေလးစားမိသည္ ။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕
မ္ိသားစု စား၀တ္ေနေရးကို က်ားေထာက္ေပးေနရေသာ ကေလးေတြ ။ တကယ္တမ္း ဆိုလွ်င္
သူတို႕အရြယ္သည္ ေက်ာင္းေနရမည့္ အရြယ္ေတြ ျဖစ္သည္ ။<br />
ဥစၥာေခါင္ပါးေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ သူတို႕ေလးေတြသည္
မပြင့္ခင္ေခၽြခ်ခံလုိက္ရသည့္ ပန္းဖူးေလးေတြနွယ္္။ အမွန္ေတာ႕ ဒီလိုကေလးေတြ
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာ ေျမာက္ျမားစြာ ရွိသည္ကို သူမ သိပါ၏ ။ သို႕ေသာ္ျငား
ဒီလို ကေလးေတြကို ေတြ႕ရတိုင္း သူမရင္က နာက်င္သည္ ။မိသားစု ေအးရိပ္က
ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ ျဖစ္ေနေသာ စိတ္အခံေၾကာင့္မို႕လည္း ပိုဆိုးသည္ဟု သူမ
ထင္သည္ ။<br />
<br />
“ လာလာ စားၾက ၊ မင္းတို႕ဗိုက္ဆာေနျပီ မို႕လား ”<br />
<br />
သူမ ၀ယ္လာေသာ ကိတ္မုန္႕မ်ားကုိ ထုတ္ျပီး ကေလးေတြကို ေကၽြးမိသည္
။ေအးခိုင္ကေတာ့ သူမကို အံ႕ၾသဟန္ျဖင္႕ ၾကည့္ေနသည္ ။ဘာမွေတာ့ ၀င္မေျပာ ။
ေကာင္မေလးက ကိတ္မုန္႕မ်ားကိုျမင္ေတာ့ လက္လွမ္းသည္။<br />
<br />
“ ဟဲ့ မိစု အိမ္မွာ အဘြားေစာင့္ေနတယ္ေလ ”<br />
<br />
ေကာင္ေလးက မိစု ဆိုေသာ သူ႕ညီမ၏ လက္ကို ပုတ္ရင္း ေျပာသည္။ မိစုက
လက္ကေလးကို ျပန္ရုတ္ျပီး ဗိုက္ေလးကို မသိမသာ ပြတ္ေနရွာသည္ ။ သူ႕မ်က္နွာက
ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္ေနသည္ ။<br />
<br />
“ စားေလ ညီမေလး ၊ ေမာင္ေလးလည္း စားေလ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ”<br />
<br />
ေကာင္ေလးက မုန္႕ကိုတစ္လွည့္ သူမကုိ တစ္လွည့္ၾကည့္ျပီး ေျပာသည္ ။<br />
<br />
“ မမေကၽြးတာကို သားတို႕ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ဗိုက္လည္း ဆာေနတာမို႕ စားလည္း
စားခ်င္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္မွာ အဘြားေစာင့္ေနတာမို႕ သားတို႕ အိမ္ကိုပဲ
ျပန္ခ်င္တယ္ ။ ေနာက္ျပီး ..<br />
<br />
ေကာင္ေလးက စကားကို မဆက္ေသးပဲ သူမကို မ၀ံ႕မရဲ ၾကည့္ေနသည္ ။<br />
<br />
“ ဆက္ေျပာေလ ေနာက္ျပီး ဘာျဖစ္လို႕လဲ ”<br />
<br />
“ ေနာက္ျပီး မမ ေကၽြးခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီကိတ္မုန္႕တြကို သားတို႕
အိမ္ကိုယူသြားခ်င္တယ္။ သားေလ ဒီလိုမုန္႕ေတြ အဘြားကို သိပ္ေကၽြးခ်င္တာ..။
အဘြားက သြားသိပ္မေကာင္းဘူး ´<br />
<br />
ေကာင္ေလးက ေျပာျပီး ေခါင္းငံု႕သြားသည္ ။သူမရင္ထဲမွာေတာ႕. နင့္ကနဲပင္။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္ရင္း သူမ ကိတ္မုန္႕ေတြကို ျပန္ထုပ္လုိက္သည္ ။
ေမာင္နွမ နွစ္ေယာက္ကေတာ့ သူမမ်က္နွာကိုသာ အကဲခက္ေနဟန္ ။<br />
<br />
“ ကဲ လာၾက ။ မင္းတို႕အိမ္ကို အစ္မ လိုက္ပို႕ေပးမယ္ ။ ေအးခိုင္ေရ ငါသြားျပီ ”<br />
<br />
ကေလးေတြကို ေခၚရင္း ေအးခိုင္ကိုပါ နႈတ္ဆက္ကာ ကားတစ္စီး ငွားျပီး
ေကာင္ေလးေျပာေသာတစ္ဖက္ရပ္ကြက္က သူတို႕အိမ္ေလးဆီကုိ ေမာင္းခိုင္းလိုက္သည္ ။
ကားသမားက အထုတ္ေတြ ၾကည္႕ျပီး အင္တင္တင္ ျဖစ္ေနေသးသည္။။ မတန္ရာေသာ
ေငြကိုေပးကာမွ သူက မၾကည္သလိုနွင္႕ လိုက္ရွာသည္..။<br />
<br />
“ ေရာက္ျပီ ေရာက္ျပီ ….ေရွ႕က သားတို႕အိမ္ပဲ ”<br />
<br />
အိမ္ဆိုေပမယ့္ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႕ အခန္းတြဲေလးေတြျဖစ္သည္ ။ ေကာင္ေလး
ညႊန္ျပေသာ အခန္းတြဲေလးမွာေတာ့ မွိန္ပ်ပ် မီးအလင္းေရာင္ေလး ရွိသည္
။ကားသံၾကား၍ ထင္သည္ ။ အခန္းေလးေတြမွ ေခါင္းေလးေတြ ထြက္ျပီး စူးစမ္းေသာ
အၾကည့္ေတြနွင့္ ၾကည့္ေနသည္ ။<br />
<br />
“ ဟဲ့ ခ်စ္ညြန္႕တို႕ မိစုတို႕ ဘာျဖစ္လာၾကတာလဲ ”<br />
<br />
ေကာင္ေလးညြန္ျပေသာ အခန္းအတြင္းမွ အဘြားအို တစ္ေယာက္ ထြက္လာျပီး ေမးေသာ အေမးကို မိစုက<br />
<br />
“ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး အဘြား ၊ ဒီမမက သမီးတို႕ကို လုိက္ပို႕တာ ။ မမ အိမ္ထဲ ၀င္ဦးေနာ္ ”<br />
<br />
အရြယ္နွင့္ မမွ်စြာ မိစုက ေျပာရင္း သူမလက္ကိုပါ ဆြဲေခၚရွာသည္ ။
ခ်စ္ညြန္႕ကေတာ့ ပလပ္စတစ္ အိတ္ၾကီးေတြကို ကားေပၚမွ ခ်ျပီး အိမ္ေဘးမွာ
သြားထားသည္ ။ အိမ္ထဲကို လွမ္း၀င္လုိက္သည္နွင္႕ မွိန္ပ်ပ်
အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္က ထမင္း၀ုိင္းတစ္ခု ။ ငပိရည္ တို႕စရာ၊
အရည္ေသာက္တစ္ခြက္ ၊ ခရမ္းသီးခ်က္ တစ္ခြက္နွင့္ ထမင္းပန္းကန္ျပား
သံုးခ်ပ္နွင့္ ထမင္း၀ုိင္းတစ္ခု ။မိစုက သူမကို ေရတစ္ခြက္ လာေပးသည္ ။<br />
<br />
“ ခ်စ္ညြန္႕ ဒီခဏလာဦး ”<br />
<br />
အဘြားအိုက ခ်စ္ညြန္႕ကို ေခၚျပီး တိုးတိုး တိုးတိုးနွင့္ေျပာေနသည္ ။
ခ်စ္ညြန္ေခါင္းျငိမ့္ျပီး အျပင္ဘက္ ထြက္သြားသည္ ။ခဏေနေတာ့ လက္ထဲမွာ
ထမင္းထုတ္ေလးေတြ ဆြဲျပီး ျပန္ေရာက္လာသည္ ။<br />
<br />
“ ကဲ ဒီကတူမၾကီး အဘြားတို႕က ညစာကိုေတာ့ လူမစံုရင္ မစားတတ္ဘူး ။
လူစံုေအာင္ ေစာင့္ျပီးစားၾကတာ ။ ဧည့္သည္လာရင္လည္း ေကၽြးရမွ အဘြားတို႕က
ေက်နပ္တာ ။ ထမင္းက အဘြားတို႕က ေန႕တိုင္း သံုးေယာက္စာပဲ ခ်က္တာမို႕
၀ယ္လိုက္တာ ။ဟင္းကေတာ့ မေကာင္းဘူး..။ စားနုိင္မယ္ဆိုရင္ အဘြားတို႕နဲ႕
တစ္ခါတည္း ၀င္စားလိုက္ပါလား ”<br />
<br />
<br />
ပြင့္လင္းရိုးသားစြာ ေျပာလုိက္ေသာ အဘြားအိုရဲ႕ စကားက သူမရင္ကို
တည့္တည့္မွန္သည္ ။ သူမတို႕ မိသားစု စံုစံုညီညီ ထမင္းမစားျဖစ္တာ
ဘယ္ေလာက္မ်ားပင္ ၾကာခဲ့ျပီလဲ ။အေဖနဲ႕အေမက ရံုးကျပန္လာလွ်င္ေရမုိးခ်ိဳးျပီး
စာရင္း ဇယားေတြနဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ ။သူမကလည္း ညဘက္ဆိုလွ်င္ကြန္ပ်ဴတာေလးနဲ႕
စာေရးဖို႕ပဲ အာရံုေရာက္ေနတတ္သည္ ။အစ္ကိုေတြကလည္း အိမ္ေထာင္က်ျပီး ကတည္းက
တစ္လမွ တစ္ခါေလာက္ပဲ အိမ္ေရာက္သည္ ။<br />
<br />
“ ေရာ့ မမ လက္ေဆး ”<br />
<br />
ဗိုက္က ဆာေနျပီ ျဖစ္သလို သူမအတြက္ တကူးတကလည္း ၀ယ္လာျပီးျပီမို႕
ျငင္းလုိက္ရင္ ဟင္းမေကာင္းသျဖင့္ မစားနုိင္၍ မစားျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု
ထင္သြားမွာလည္း စိုးေသာေၾကာင့္ ခ်စ္ညြန္႕ ထုိးေပးေသာ ေရခြက္ထဲတြင္
လက္နႈိက္ေဆးရင္း သူမ ထမင္း၀ုိင္းကို ၀င္စားျဖစ္သည္ ။ သူမတို႕ အိမ္မွာေလာက္
ဟင္းမစံုေသာ္လည္း လက္စံု စားရ၍ ထင္သည္ ။ စားလို႕ ျမိန္လွသည္ ။<br />
<br />
သူမအေတြးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဂ်ီေတာ့ custom message မွာတင္ထားေသာ စာေလး တစ္ေၾကာင္းကို သြားသတိရသည္ ။<br />
<br />
“ မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းေလာက္ ဘယ္ေကာင္းကင္မွ ၾကယ္မစံုဘူး ” ဟူေသာ စာသားေလးပင္ ျဖစ္သည္။<br />
<br />
ထမင္းစားျပီးေတာ့ ၀ယ္လာေသာ မုန္ေတြနွင့္ အတူ သူမပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံ သံုးေသာင္းထုတ္ျပီး အဘြားအိုအား ကန္ေတာ့ခဲ့သည္ ။<br />
<br />
“ ေအးကြယ္ ခုလို ၾကီးသူကို ရိုေသစြာ ကန္ေတာ့ျခင္း ၊မရွိဆင္းရဲသူကို
ေပးကမ္းျခင္းတို႕ေၾကာင့္ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တိုင္းမွာ မိသားစုနဲ႕အတူ စိတ္၏
ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏ ခ်မ္းသာျခင္းတို႕နဲ႕ အတူ မေၾကာင့္မၾက မေတာင့္မတ တဲ့
ဘ၀ေလးကို အျမဲပိုင္ဆုိင္နုိင္ပါေစကြယ္ ”<br />
<br />
အဘြားအိုရဲ႕ ဆုေပးစကား အဆံုးမွာ သူမရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြ စိုစြတ္လာသည္ ။<br />
<br />
“မိသားစုနဲ႕ အတူတဲ့လား အဘြားရယ္ ”<br />
<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
အိမ္အျပန္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ေတာ့ သူမ အေတြးေတြ မ်ားလာခဲ့သည္ ။ သူမဘ၀သည္
ခ်စ္ညြန္႕တို႕ မိစုတို႕ ေျမးအဘြားေလာက္ပင္ ေပ်ာ္စရာ မရွိ ။အေဖနဲ႕အေမကလည္း
စီးပြါးေရးဘက္ပဲ အာရံုစိုက္ေနၾကသည္။ သူမကို ပစ္ထားသလို ျဖစ္ေနတာကို သတိမွ
ရၾကပါေလစ မသိ ။ အစ္ကိုေတြကလည္း သိပ္ခ်စ္လွပါသည္ ဆိုေသာ သူမကုိ သူတို႕
မိသားစု အေရးေလာက္ အေလးမေပးနိုင္ၾကေတာ့ ။ တစ္ေန႕လာလည္း အိမ္ထဲမွာ ။
တစ္ေန႕လာလည္းအိမ္ထဲမွာနွင့္ ေနရေသာ သူမဘ၀ အတြက္ ဘာကိုပင္ အျပစ္တင္ရမည္နည္း ။<br />
သူမကို ပစ္ထားေသာ အစ္ကုိေတြကိုလား ။သူမကို အလုပ္ထြက္မလုပ္ခိုင္းေသာ
မိဘနွစ္ပါးကိုလား ။ ေတာ္ရံုကိစၥနဲ႕ အျပင္မသြားခ်င္ေသာ သူမကိုယ္ သူမလား ။
အေတြးေတြနွင့္သာ ျခာျခာလည္ေနေတာ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူေရာ စိတ္ေရာ
ပင္ပန္းေနျပီ ။<br />
<br />
“ သမီးေနာက္က်တယ္ေနာ္ ”<br />
<br />
အေမက ဆီးၾကိဳေျပာေတာ့ သူမ အံံ့ၾသရျပန္သည္ ။ သူမ အျပင္သြားျပီး
ျပန္လာသည့္ အခါတိုင္း အေမသည္ ဆီးၾကိဳ နႈတ္ဆက္ျခင္း မရွိပါ ။ ဒီေန႕ေတာ့
ထူးထူးဆန္းဆန္း ဆီးၾကိဳေနသည္မွာ သူမအတြက္ အံ့ၾသစရာပင္ မဟုတ္ပါေလာ ။<br />
<br />
“ ကဲ အ၀တ္အစားလဲျပီး ထမင္းစားခန္းကို လာခဲ့ေနာ္ သမီး ။ အေမတို႕ ေစာင့္ေနမယ္ ”<br />
<br />
အေမတို႕ ။ ဒီစကားေလးကို သူမ သတိထားလုိက္မိသည္ ။ အေမတို႕ဆိုေတာ့
အေမတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ ။ အေဖေရာေပါ့ ။ သူမ အ၀တ္အစား အျမန္လဲျပီး
ထမင္းစားခန္းဆီကုိ လွမ္းလာခဲ့သည္ ။တကယ္ေတာ့ သူမ မဆာပါ ။ သုိ႕ေသာ္
အေမရဲ႕ေျပာစကားေတြက ထူးဆန္းေနသည္ဟု ထင္ေသာေၾကာင့္သာ သူမလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။<br />
<br />
“ ဟင္ ”<br />
<br />
ထမင္းစားခန္းထဲသို႕ ၀င္လုလု သူမေျခလွမ္းမ်ား တန္႕သြားသည္ ။ ထမင္းစားခန္းထဲမွ မ်က္လံုး ဆယ္လံုးက သူမကုိ ၾကည့္ေနၾကသည္ ။<br />
<br />
“ လာေလ သမီး ၊ ဒီေန႕ အေမတို႕ မိသားစု ထမင္းလက္ဆံု စားခ်င္လို႕ သမီး အစ္ကိုေတြကိုပါ<br />
ေခၚလုိက္တာ ။ အေမတို႕ မိသားစုလည္း လက္ဆံုမစားရတာ ၾကာျပီေလ ။
သမီးဖုန္းကို လွမ္းဆက္ဖို႕ စိတ္ကူးေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သမီးကို အံ့ၾသ
၀မ္းသာေစခ်င္လို႕ တမင္မဆက္တာ။ဒီမွာ သမီးအၾကိဳက္ေတြခ်ည္းပဲ ခ်က္ထားတာ ”<br />
<br />
အေမ့စကားဆံုးေတာ့ အေဖကပါ၀င္ျပီး ေထာက္ခံေျပာဆိုသည္ ။<br />
<br />
“ ဟုတ္တယ္ သမီး ။ သမီး ေန႕တိုင္း အိမ္ထဲမွာေနရတာ ျငီးေငြ႕ေနတယ္ဆိုတာ
အေဖတို႕ သတိထားမိပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အေဖတို႕ မိသားစု အတူေနခ်ိန္ေတြ နည္းေနတယ္
ဆိုတာကိုလည္း အေဖသိပါတယ္ ။ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႕ကေန စျပီး ညတိုင္း ညတိုင္း
ညစာကိုေတာ့ အေဖတို႕ အတူတူစားၾကမယ္ေနာ္ ။ သမီးအစ္ကိုေတြလည္း တပတ္ကို
အနည္းဆံုး တစ္ခါေတာ့ လာၾကပါလိမ့္မယ္ ”<br />
<br />
အေဖ့စကားဆံုးေတာ့ အစ္ကိုေတြက သူမကုိ ေခါင္းျငိမ္႕ျပီး ျပံဳးျပသည္ ။သူမ
ထမင္း၀ို္င္းနားသို႕ ေလွ်ာက္သြားျပီး ၾကည့္လုိက္သည္ ။ အားလံုးက
သူမအၾကိဳက္ေတြခ်ည္းျဖစ္သည္ ။ အစ္ကုိသံုးေယာက္နွင့္ အေဖကေတာ့ သူမကို
ျပံဳးျပံဳးၾကီး ၾကည့္ေနသည္ ။<br />
<br />
“ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း သူမတို႕ မိသားစုက ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါလား ” ဟု
စိတ္ထဲမွေတြးေနမိသည္။သူမကို ဂရုမစိုက္ဘူးဟုထင္ေသာ အေဖနဲ႕ အေမ။ သူမကို
အခ်စ္ေပါ့သြားသည္ ဟု ထင္ေသာအစ္ကိုေတြ .၊<br />
သူမ၏ ရင္ထဲတြင္ တစ္ဆုိ႕ဆို႕ ၾကီး ခံစားေနရသည္ ။ဟင္းခြက္ေတြကို တစ္လွည့္
အေဖ ၊ အေမနွင့္ အစ္ကုိေတြကို တစ္လွည့္ ၾကည့္ျပီး သူမ အေမ့ရဲ႕
ရင္ခြင္ထဲကို ေျပး၀င္ျပီး ငိုခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္ ။ ငုိရင္းမွ ကဗ်ာေလးကို
သူမ တိုးတိုး ရြတ္မိသည္ ။<br />
<br />
မခမ္းမနား ၊ မဆန္းျပားလည္း<br />
စြမ္းအားျပည့္စံု ၊ ေမႊြးနံ႕ထံုသည္<br />
လက္ဆံုခင္းသည့္ ထမင္း၀ုိင္း ။<br />
<br />
အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွ ထြက္ကာ ထမင္း၀ိုင္းကို သူမ ၀င္ထိုင္လိုက္ေတာ႕ အားလံုး
မ်က္၀န္းမွာ ၾကည္းနူးမွ အရိပ္ေတြ ယွက္ျဖာေနသည္..။ေသခ်ာပါသည္..။သူမရဲ႕
ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ စံုခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္ ။။။။။။။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ၾကိဳးစားပါဦးမည္.......။<br />
<div style="cursor: pointer; display: inline-block; height: 16px; width: 16px;">
</div>
ဆႏၵမြန္ျဖင့္.....လြမ္းေနာင္....။lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-77608764664063706672012-10-27T12:07:00.002-07:002012-10-27T12:07:19.502-07:00နွင္းဆြတ္ဆြတ္လမ္း ( ၁ )<br />
<br />
နွင္း..က်ေနသည္။ ျဖဴျဖဴဆြတ္ဆြတ္ ဇာပ၀ါ လႊမ္းသိုင္းလို႕ နွင္းမံႈတို႕
ဆိုင္းေနသည္။ လမ္းကေလးေပၚမွာေရာ ၊ ရြက္ေၾကြတခ်ိဳ႕ေပၚမွာေရာ နွင္းက်ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္ေနသည္က အိမ္ေျခ အတန္ထူထပ္ေသာ ရပ္ကြက္ငယ္ေလးအတြင္းမွ
အလင္းဆိုင္ေလး တစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆိုသည္က ကၽြန္ေတာ္နွင္႕
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သက္ေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စားပြဲ၀ုိင္းတြင္
သက္ေအာင္ေသာက္လက္စ ပုလင္းေလးနွင္႕ တေယာတစ္လက္ရွိေနသည္။ မွိန္ပ်ပ်
လမ္းမီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ နွင္းပု၀ါက ထူထူထဲထဲပင္ ျခံဳသထားသည္။ ပတ္၀န္းက်င္
အျမင္အာရံုက အတိတ္ဆန္လြန္းစြာ မႈန္၀ါး၀ါး။ ထို မႈန္၀ါး၀ါးေအာက္၀ယ္
ဆိုင္ရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးမွ လမ္းကေလး။ နွင္းမံႈတို႕ ေ၀႕၀ဲက်ဆင္းေနသည္႕
လမ္းကေလး။လမ္းကေလးကို စိုက္ၾကည္႕ရင္း ကၽြန္ေတာ္႕ရင္မွာ သိသိသာသာ
ခုန္လာသည္။ထိုလမ္းကေလးထဲကို တိုး၀င္သြားမည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က
တက္ခဲ႕ဖူးသည္႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းကေလး ရွိမည္။ ထိုအလယ္တန္းေက်ာင္းကေလးကို
ေက်ာ္၍ ဆက္သြားမည္ဆိုပါလွ်င္..နွင္း...<br />
ခ်စ္ရပါေသာ နွင္း ေနထိုင္သည္႕ အိမ္ၾကီးကုိ ေရာက္ေပမည္။ အတိတ္က
ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ကာ ရင္ထဲတြင္ အစိုင္အခဲတစ္ခုပမာ တည္ေနဆဲ။ သိပ္သည္းလာေသာ
ေ၀ဒနာကို မခံစားနိုင္စြာပင္ သက္ေအာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဖြင္႕မိသည္။
အ၀ိဥာဏက နွင္းပြင္႕ကေလးေတြကေတာ႕ သူတို႕၏ ျဖဴစင္ျခင္းနွင္႕
သူတို႕၏သစၥာရွိမႈကို ျပေနသည္႕အလား ဖြဲဖြဲသည္းသည္း
က်ဆင္းေနဆဲပင္။ရင္ထဲမွာေရာ.. ရင္ထဲမွာလည္း နွင္းရွိေနသည္။ခ်စ္ရပါေသာ
နွင္းရွိေနသည္။<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
( ၂ )<br />
ေျမာက္ေလ ျဖဴးျဖဴး၀ယ္ နွင္းရည္တို႕လိမ္းက်ံထံုဆြတ္ေနသည္႕
မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ နွင္းနွင္႕ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလမ္းကေလးမွာ စေတြ႕ခဲ႕ၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ဒီေနရာမွာေတာ႕မဟုတ္။ ေက်ာင္းအ၀င္တံခါး အနီးမွာ ။
အလယ္တန္း ေက်ာင္းအ၀င္တံခါး အနီးမွာ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကတည္းက နွင္းသည္
ေနာင္အခါ ကၽြန္ေတာ္ အျမတ္တနိုး ျဖစ္ရသည္႕ နတ္ေမွာင္လွေသာ ဆံေကသာကို
ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ႕သည္။၀င္း၀ါေသာ အသားေရာင္၀ယ္ ျမေၾကာကေလးေတြက စိမ္း၍
ေမႊးညွင္းကေလးေတြက ရွိမ္းရွိမ္းျမျမျဖင္႕ တည္ျငိမ္လွေသာ နွင္း၏ အသြင္သည္
ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ရင္၀ယ္ အျမစ္တြယ္ခဲ႕ေလမည္ဆိုတာကုိ ကၽြန္ေတာ္
မသိနိုင္ခဲ႕။<br />
<br />
သိခဲ႕သည္ အခ်ိန္တြင္မူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နွစ္ေယာက္လံုး
ဆယ္တန္းေရာက္ေနေပျပီ။ထိုအခ်ိန္တြင္ နွင္း၏ အလွသည္ ပ်ိဳျမစ္နုနယ္သမွ်
ဣေျႏၵလည္း ၾကီးလွသည္။ နွင္း၏ အလွတြင္ ပြင္႕ပန္းတို႕
ေခါင္းငံု႕ဦးညြတ္ခဲ႕ၾကဖူးသည္။ နွင္း၏ အလွေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္သည္
ေအးျမခဲ႕ဖူးသလို နွင္း၏ ျဖဴစင္ေသာ ေမတၱာလေရာင္ေၾကာင္႕လည္း ကၽြန္ေတာ္႕
အသည္းကမၻာေျမမွာ ကုမုဒ္ၾကာေတြ ေ၀ထံုဆြတ္ပ်ံ႕ခဲ႕ဖူးသည္။နွင္းက လွသည္။
လူတိုင္းသည္ လွတာကို သေဘာက်တတ္ေသာ္လည္း လွသူတိုင္းကိုေတာ႕ ခ်စ္မိမည္မဟုတ္။
ကၽြန္ေတာ္႕ ပတ္၀န္းက်င္၀ယ္ အလွယ္လွယ္ေသာ အေသြးစံုတို႕ျဖင္႕ အလွက်က္သေရ
ေဆာင္သူမ်ား ရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ျငား သူတို႕၏ အလွကို လွသည္ဟူေသာ
သတ္မွတ္ခ်က္ထက္ ပိုျပီး ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေျပာစရာ အထူးမရွိ။ မရွိခဲ႕။
နွင္းအတြက္တြင္မူ ..ေ၀ဘူလွ်ံလန္း။ ေရႊကူဖလ္နန္း ေပၚငယ္မွာ။ ပန္ဆင္ကာ ။
ေရႊေကသာ ျမန္းပါလုိ႕။ သည္ပန္းမွ-ျမတ္ပန္းေတာ္ အထင္နွင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္မွာ
တိတ္တခိုး နွင္းအေပၚ ေမတၱာမိုး ေစြခဲ႕မိသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕လည္း
ရင္မွပြင္႕လန္း ခ်စ္ေသာ ပန္းမကိုဋ္ကို နွင္း ဆင္ထိုက္ေစရန္ ကၽြန္ေတာ္
ခ်စ္ခြင္႕ ပန္ခဲ႕သည္။ ထိုေန႕က လေရာင္ေျပေျပ၀ယ္ နွင္းတို႕ ေ၀ေနေသာ
လမ္းသြယ္ကေလးေဘးမွ ေက်ာင္းအေပါက္၀မွာပင္ ျဖစ္သည္။ေငြ႕ရည္ဆိုင္းသည္႕
နွင္းသင္တိုင္းေအာက္၀ယ္ နွင္းမ်က္နွာ မိႈင္းသြားသည္ကို ကၽြန္ေတာ္
သတိျပဳမိသည္။ ရင္မွာ ထိတ္ထိတ္ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင္႕ နွင္း၏အရိပ္အကဲကို
ၾကည္႕ေနစဥ္မွာပင္ နွင္းဆီက ၾကည္သာေအးျမ ခ်ိဳလွေသာ စကားသံကို ကၽြန္ေတာ္
ၾကားရသည္။<br />
<br />
` တစ္ေန႕မွာ မင္းလြင္ဆီက ဒီစကားမ်ိဳး ၾကားရမယ္ဆိုတာ နွင္းထင္ထားပါတယ္ မင္းလြင္ ´<br />
<br />
နွင္းစကားသံေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္မွာ သိမ္႕သိမ္႕ျငိမ္႕ျငိမ္႕ေလး လႈပ္ရွားသြားသည္။ နွင္းကမူ သူ႕စကားကို ဆက္ေျပာသည္။<br />
<br />
` ဒါေၾကာင္႕လည္း နွင္း မင္းလြင္ကို ခ်စ္လားဆိုတဲ႕ အေျဖကို အၾကိမ္ၾကိမ္
ဆန္းစစ္ၾကည္႕မိတယ္။ စဥ္းစားတိုင္းလည္း နွင္းမွာ အေျဖတစ္ခုပဲ ရတယ္၊
အဲ႕ဒါကေတာ႕ မင္းလြင္ကို နွင္း သံေယာဇဥ္ ရွိတယ္ဆိုတာပါပဲ´<br />
<br />
သံေယာဇဥ္ ရွိတယ္။ ခ်စ္တယ္ မဟုတ္။ မခ်စ္ပါဘူးဟုလည္း မျငင္း။ သံေယာဇဥ္
ရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္နွင္းကို ေလးစားစြာပင္ ၾကည္႕လိုက္မိသည္။ နွင္းသည္ စကားကို
ေသခ်ာေရြးေျပာသြားသည္။ သံေယာဇဥ္ရွိျခင္းသည္ ခ်စ္ျခင္းမဟုတ္နိုင္။ေမာင္နွမ
သံေယာဇဥ္ ျဖစ္နုိင္သလို သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ နွစ္ခု
စလံုးလည္း ျဖစ္နုိင္ပါသည္။<br />
ေမွ်ာ္လင္႕ထားသလို ျဖစ္မလာနိုင္သည္႕အေျခတြင္ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္မွာ
ေ၀ဒနာမိုးေစြေနျပီ။ နွင္းက ကၽြန္ေတာ္႕ကို အကဲခတ္သလို တစ္ခ်က္ၾကည္႕ရင္း
ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးသည္။<br />
<br />
` မင္းလြင္ နွင္းကို စိတ္ပ်က္ စိတ္နာ သြားျပီလား ၊ မုန္းေကာ မုန္းသြားသလား ဟင္ ´<br />
<br />
နာက်င္ေသာ ရင္အစံုနွင္႕ အတူ ကၽြန္ေတာ္ နွင္း၏မ်က္နွာေလးကို
ေငးၾကည္႕မိသည္။ မြတ္မြတ္စင္စင္ လွေသြးတင္သည္႕ နွင္း၏ မ်က္နွာေလးသည္ ပကတိ
ျဖဴစင္မႈကို ေဖာ္ျပေနသည္။ နွင္း၏ စကားသံတြင္လည္း စိုးရိမ္သံ
ရိပ္ရိပ္ပါသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိသည္။<br />
ကုိယ္ခ်စ္ရေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကိုယ္႕ကို မခ်စ္နိုင္သည္ ဆိုသျဖင္႕
ထိုမိန္းကေလးကို ကၽြန္ေတာ္ မုန္းရပါမည္ေလာ။ စိတ္ေကာ နာရပါမည္ေလာ။
မျဖစ္နုိင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ မျဖစ္နိုင္ပါ။ အတတ္နိုင္ဆံုး ျပံဳး၍ နွင္း၏
အေမးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျဖရသည္။<br />
<br />
` နွင္းကို မင္းလြင္ ခ်စ္မိလို႕ ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာခဲ႕တယ္။ နွင္းဆီက
အခ်စ္ကိုေတာင္႕တမိေပမယ္႕ နွင္းက မင္းလြင္ကို ျဖဴစင္တဲ႕ ေမတၱာနဲ႕ သံေယာဇဥ္
ရွိတယ္ဆိုတာကို မင္းလြင္အေနနဲ႕ မုန္းစရာ စိတ္နာစရာလို႕ မျမင္ပါဘူးနွင္း။
နွင္းလို လွတဲ႕ မိန္းကေလးကို ခ်စ္သူ ခင္သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိမွာပဲ ။
ခ်စ္တယ္ေျပာသူေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိမွာပါ။ သူတို႕တိုင္းကို နွင္းက
မခ်စ္နိုင္ဘူးလို႕ ျငင္းလို႕ နွင္းဟာ မတည္ၾကည္သူ တစ္ေယာက္လို႕
ဆိုနိုင္တာမွ မဟုတ္တာ။ နွင္းဟာ မိန္းကေလးပါ။ ကိုယ္႕ကိုယ္
ခ်စ္ခြင္႕ပန္လာသူတစ္ေယာက္ကို ျပန္မခ်စ္နိုင္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုခြင္႕
နွင္းမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္ မုန္းစရာ အျပစ္ဆိုစရာလို႕
မင္းလြင္မျမင္ပါဘူး။ ကဲပါေလ .. ေအးလာျပီ . ထ နွင္းကို လိုက္ပို႕ေပးမယ္ ´<br />
<br />
မ်က္ေတာင္ေကာ႕ၾကီးမ်ားေအာက္မွ သန္႕စင္လွေသာ မ်က္၀န္းအစံုျဖင္႕
ကၽြန္ေတာ္႕ကို ရီေ၀စြာၾကည္႕ရင္း နွင္းသည္ ေနရာမွ ထကာ ဆိတ္ဆိတ္ကေလးပင္
အိမ္ကေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားသည္မို႕ ကၽြန္ေတာ္ နွင္းေဘးမွ ကပ္ေလွ်ာက္ကာ
လိုက္ပို႕ခဲ႕ရသည္။လိုက္ပို႕ခဲ႕ရပါသည္။<br />
<br />
( ၃ )<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္႕ဇာတ္လမ္း ဆံုးခ်ိန္မွာေတာ႕ အလင္းဆိုင္ေလးမွာ လူအေတာ္
နည္းသြားေလျပီ။ နွင္းကမၺလာကေတာ႕ လႊမ္းထားဆဲပင္။ သက္ေအာင္က ေနာက္ဆံုး
လက္က်န္ကို ရွင္းရင္းမွ စကားဆိုသည္။<br />
<br />
` အခု နွင္းက ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မင္းလြင္ ´<br />
<br />
` အင္း..။ ဆယ္တန္းေျဖျပီးေတာ႕ နွင္းက ဆရာ၀န္ဘက္လိုက္တယ္ေလ။ ငါက
အမွတ္မီေပမယ္႕ ျမန္မာစာပဲ ယူခဲ႕တယ္။ အခု နွင္းက မႏၱေလးေဆးရံုၾကီးမွာ
တာ၀န္က်ေနတဲ႕ ဆရာ၀န္မတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေပမယ္႕ သူဘုရားပြဲအမီ
ျပန္လာမယ္ဆိုျပီး ခြင္႕ယူထားတာ မနက္ျဖန္ ျပန္ေရာက္မယ္ၾကားတယ္´<br />
<br />
` ဒီအခ်ိန္မွာ နွင္းကုိေတြ႕ရင္ မင္းရင္ထဲ ဘယ္လို ရွိမလဲ သူငယ္ခ်င္း။ မင္း နွင္းကို မမုန္းဘူးလား ´<br />
<br />
<br />
<br />
သက္ေအာင္၏ အေမးကို ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးရင္း ေျဖလိုက္သည္။<br />
<br />
` မုန္းစရာ မရွိပါဘူး သူငယ္ခ်င္း။ နွင္းက ငါ႕အေပၚ ခ်စ္သူလို
မခ်စ္နိုင္တာဟာ မုန္းစရာမွ မဟုတ္တာေလ။ ငါ နွင္းကို ခ်စ္ေနဆဲ
ခ်စ္ေနျမဲပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ငါ႕အခ်စ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေမာင္နွမလိုမ်ိဳး
ျဖဴျဖဴစင္စင္ေတာ႕ မဟုတ္ဘူး။ အဲ႕ဒီလိုပဲ အေရာင္ေတြ ေပစြန္းတဲ႕
တဏွာခ်စ္လို႕လည္း မဆိုနုိင္ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ နွင္းအေပၚ ငါခ်စ္တဲ႕ အခ်စ္က
အဲ႕ဒီ အလႊာနွစ္ခု ၾကားမွာ တည္ရွိေနတဲ႕ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳး။ ဒါကို
မင္းနားလည္နုိင္မလား´<br />
<br />
` ဘယ္လိုရယ္။ သူငယ္ခ်င္းေမာင္နွမခ်စ္လည္းမဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္သူလို႕ ခ်စ္တာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီအလႊာနွစ္ခုၾကားက ခ်စ္ျခင္းဟုတ္လား ´<br />
<br />
<br />
` အင္း ဟုတ္တယ္။ ေမာင္နွမလို သူငယ္ခ်င္းလို ျဖဴျဖဴစင္စင္ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ္႕ ရလိုမႈေတြနဲ႕ အရွိန္တညီးညီးေတာက္ေလာက္ေနတဲ႕ တဏွာခ်စ္လို႕လည္း
မသတ္မွတ္နိုင္ဘူး။ ဒီနွစ္ခုၾကားက အခ်စ္ပါပဲ ၊ ဒါကို ဘာဆိုတာ အမည္ေတာ႕
ငါမတပ္နိုင္ေသးဘူး ´<br />
<br />
<br />
` မင္းေျပာတာကို ငါနားလည္သလိုလိုလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေသခ်ာေတြးၾကည္႕ေတာ႕လည္း နားမလည္မိဘူး။ ဟုိဒင္း ခံစားသိနဲ႕ေတာ႕ သိေနသလိုပဲ ။ ´<br />
<br />
<br />
ကၽြန္ေတာ္ သက္ေအာင္ပုခံုးကို ပုတ္လိုက္ရင္း ျပံဳးကာ ေျပာလိုက္မိသည္။<br />
<br />
<br />
` အင္း တစ္ေန႕မွာေတာ႕ ဒါကို မင္းနားလည္နိုင္ပါလိမ္႕မယ္ သူငယ္ခ်င္း အခုေတာ႕ တို႕ သီခ်င္းေလး လုပ္ၾကဦးစို႕ရဲ႕ ´<br />
<br />
<br />
သက္ေအာင္က ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ႕ပဲ စည္းကို
ေကာက္ကုိင္လိုက္သည္။ နွင္းမႈန္ေတြက ပိုမိုိသိပ္သည္းစြာ
က်ဆင္းေနဆဲပင္။ကၽြန္ေတာ္က တေယာကို ၾကိဳးညွိရင္း တစ္ညက စပ္ခဲ႕ေသာ
သီခ်င္းကို ညည္းမိသည္။<br />
<br />
<br />
နွင္း.....x x x ဆြတ္ ..x x လမ္း x x x... နွင္း...x x x ဆြတ္ x ဆြတ္ .. x x လမ္း...x x<br />
<br />
ပတ္ဖ်န္းေငြမႈန္ x x x ရဂံုတြင္းအနွံ႕ x x x ၀င္းသန္႕ ေျမ၀သုန္x x x
ေငြယုန္စန္းလx x စန္းလ သီတဂူ x x ေ၀ထံုလွ်မ္းပ x x x လႊလႊ ေငြသဇင္ျဖဴ x
x ပင္ယံသူ၀င္႕x x ေမႊး...တင္႕လို႕ ၾကဴx x x နွင္းျဖဴရိုက္လႊမ္း.x x x
အတိတ္ဆန္လြန္းတဲ႕ x x ဒီလမ္းကမၻာမွာ.x x သူ႕...၀င္႕ျဖာ..x x တလူလူx x x<br />
<br />
<br />
မႈန္ရီျပာ..ရိပ္x x ေဆာင္း.နိမ္ိတ္ တံခြန္ထူ x x x တုန္ရီျဖာစိတ္ x x
ေက်ာင္း အရိပ္၀ယ္ ေတြ႕သူx x x ျပံဳးေသာ ခ်စ္သူ x x x x မမုန္းေသာ ..
မဥၨဴx x x သက္ဆံုးတိုင္ ရြယ္စူး x x x ခ်စ္ပန္းပြင္႕ဖူး x x x
လွစ္က်ဴးမိျပီ.. ေတာ္၀င္..သူ x x x ။<br />
<br />
<br />
ရေ၀နန္းထိုက္တဲ႕x x မကိုဋ္ပန္းေပမို႕ x x ေျခြကာပိုက္လို႕ x x x
ရႈိက္နမ္းခ်င္လည္း ..x x x အခြင္႕ရယ္မသာျပီ x x အပြင္႕ရယ္ မျဖာျပီ..x x
ခ်စ္တာေတြကို x x x အလီေပါင္းေတာ႕ x x အေၾကာင္းရယ္မသင္႕ျပန္ျပီ x x x
အေပါင္းရယ္ x x ေ၀းကြာေလျပီ x x<br />
<br />
ဒါေတြကိုအတည္..x x x သူ....မသိေပမယ္႕ x x x လမ္းကေလး သိသည္..x x x
ပန္းကေလးရွိမည္ x x ေ၀းကြာခဲ႕ရ x x လြမ္းတစ္ည x x x အိပ္မက္တာရွည္...x x<br />
<br />
<br />
သီခ်င္းအဆံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္၀ယ္ ရိပ္ရိပ္ေလး
အလြမ္းဆင္လာသည္။သို႕ေပမယ္႕ ထိုအလြမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဖံုးကြယ္မထားလို။
ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ လြမ္းသည္။ လြမ္းရျခင္းကိုလည္း နွစ္သက္စရာအျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္ျမင္သည္။ အလင္းဆိုင္ေလးကို ေက်ာခိုင္းျပီး လမ္းသြယ္ေလးထဲ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုး၀င္လာခ်ိန္တြင္ ညအေတာ္ နက္ေနေပျပီ။ ဒီလမ္းကေလးသည္
ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္အမွတ္ရစရာ မ်ားစြာ ရွိေသာ လမ္းကေလး ျဖစ္သည္။
ဒီလမ္းကေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕ဖူးသလို ၊
ဆို႕နင္႕ေၾကကြဲျခင္းေတြနဲ႕လည္း ေပါင္းေဖာ္ခဲ႕ဖူးသည္။ ယခုလည္း အလြမ္းကို
အသင္းအဖြဲ႕လုပ္ျပီး ဒီလမ္းကေလးေပၚ ေလွ်ာက္ေနမိျပန္ျပီ။နွင္းပန္းျဖဴတို႕ကား
အဆုပ္လိုက္ အဆုပ္လိုက္ ဖူးပြင္႕ ေၾကြက်ဆဲ။ရင္ထဲမွာလည္း.. အင္း..
ရင္ထဲမွာလည္း နွင္းက်ေနဆဲပင္။ ညမွလြန္ေျမာက္၍ မိုးေသာက္နံနက္
ေနျခည္ထြက္ေလလွ်င္ နွင္းမႈန္တို႕ ေပ်ာက္ကြယ္ေပလိမ္႕မည္။သို႕ေသာ္ျငား
ရင္ထဲမွာ တည္ရွိေနေသာ နွင္းကေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ ေပ်ာက္ကြယ္မည္မဟုတ္။
ေ၀႕ေ၀႕၀ဲ၀ဲျဖင္႕ ေ၀မႈန္ျပာရီစြာ ရွိေနမည္။ အေတြးနွင္႕ ၾကည္နူးကာ
ေရာင္နီဦးနွင္အတူ ေရာက္လာမည္႕ မနက္ျဖန္ဆီမွ နွင္း၏ မ်က္နွာကို
ၾကိဳတင္မွန္းဆရင္း..........။ လမ္းကေလးကေတာ႕ နွင္းမႈန္တို႕ ေ၀ေနဆဲပင္။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕.......လြမ္းေနာင္။<br />
<br />lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-2798419925169608322012-10-20T00:13:00.001-07:002012-10-20T00:13:29.477-07:00စကားစျမည္ စိုက္ခင္း<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
( ၁ )</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
ရာသီကား ေဆာင္းခိုငွက္တို႕ နႈတ္ဆက္ လက္ျပ၍ ေႏြက ျမဴမင္းလြင္ ဇာပ၀ါကို သင္တိုင္းျခံဳကာစ။ ေရာ္ရြက္တို႕ကား ေ၀၀ဲ႕က်ဆင္း </div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
ေျမသို႕နင္းကာ
ေလအေ၀ွ႕ လမ္းထေလွ်ာက္တတ္ေသာ ေႏြဦးရာသီ။ အညာေႏြက ပူပင္ပူျငားေသာ္လည္း
ျဖဴးျဖဴးဖ်ပ္ဖ်ပ္ တိုက္ခတ္ေဆာ္ေသြးသည္႕ ေလေအးေအးေၾကာင္႕ ေနသာထိုင္သာ
ရွိသည္။ အခ်ိန္က ေနျခည္ခ်ဳပ္စ ဆည္းရီညေန။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနသည္က
မင္းလြင္မိႈင္းမိႈင္း ဆိုင္းဆိုင္းေ၀႕ေ၀႕ ေငြ႕ေငြ႕ျမဴခိုး ထန္းပင္တို႕
ၾကီးစိုးသည္႕ ေတာတန္းတစ္ေနရာမွ လက္စိုက္ခင္းကေလးတစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။
မိုးကို အားျပဳရရွာသည္႕ အညာေျမက ေတာင္သူေတြ အဖို႕ ယခုလို ေႏြရာသီက
အားလပ္ခ်ိန္ အေတာ္ရေသာ ရာသီတစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ျငား
သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းျဖစ္သူက လက္စိုက္ခင္းေလး လုပ္ထားသည္ ဆိုသျဖင္႕
ဒီလက္စိုက္ခင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ လယ္က တစ္ဧကေလာက္ေတာ႕
ရွိမည္ထင္သည္။ ထိုအထဲတြင္ ၊ ဘူး၊ ခရမ္း ၊ သခြါး၊ ဖရဲ၊ ပဲ၊ ခ်ဥ္ေပါင္၊
ရုန္းပတီ၊ ဆလပ္၊ သီးပင္၊ စားပင္ေပါင္း စံုသည္။ စိုက္ခင္းရဲ႕
အလယ္မက်တက်ေလာက္မွာ ေရဘံုဘိုင္တစ္ခုကို ေမာင္းျဖင္႕ ဆြဲလႈပ္နိုင္ရန္
စီမံထားျပီး ေဘးမွ ၀ါးတိုင္ေလးေတြ စိုက္ကာ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း တဲေလး တစ္လံုး
ရွိေနသည္။ စိုက္ခင္းအစြန္ သနပ္ပင္ရိပ္မွာေတာ႕ လူေနတဲေလးတစ္လံုး ထိုးထားသည္။
မဆိုး..။ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းသည္။ ရာသီက ေႏြဦး။ မင္းလြင္နဲ႕ျမဴခိုးတို႕က
နယ္တစ္ခြင္ကို ပါးပါးလ်လ် ေဆးျခယ္ထားသည္။အခ်ိန္က ဆည္းဆာလ်လ်။
ေႏြလြင္ျပင္ကြင္းက်ယ္က်ယ္ အလယ္မွ စိမ္းစိမ္းစိုစို လက္စိုက္ခင္းနွင္႕
တဲေလးတစ္လံုး။ ပန္းခ်ီပင္ ဆန္ေသးေတာ႕သည္။</div>
<a name='more'></a><br />
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
( ၂ )</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
ကၽြန္ေတာ္႕ဘ၀တြင္
စိုက္ခင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ဖူး ၾကံဳဖူးခဲ႕ပါသည္။ ထိုအထဲကမွ
ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ထူးထူးျခားျခားနွင္႕ အမွတ္တရ ျဖစ္စရာ စိုက္ခင္းကေလး
တစ္ခုေတာ႕ ရွိခဲ႕ဖူးသည္။ထိုစိုက္ခင္းကေလးကို လြန္ခဲ႕ေသာ သံုးနွစ္ခန္႕က
ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ စုိက္ခင္းဟု ဆိုေသာ္လည္း စိုက္ခင္းဟု
ထင္နိုင္စရာမရွိေအာင္ ေအးေအးဆိတ္ဆိတ္ ေသြ႕ေျခာက္လြန္းလွသည္။ ေ၀ေ၀စိမ္းစိမ္း
ေလတိမ္းရာ ယိမ္းမည္႕ ျမပင္တို႕မရွိ။ သီးပင္ စားပင္ စုိက္မထား။
သို႕ေသာ္ျငား ေအးျမေသာ မန္းက်ည္းပင္ၾကီးရဲ႕ အရိပ္မွာေတာ႕ အေတာ္
က်ယ္ျပန္႕ေသာ ကြပ္ပ်စ္ကေလးတစ္ခု ရွိသည္။ ထိုမန္က်ည္းပင္ေအာက္ အေရာက္မွာ
မိတ္ေဆြက ` ဒါ စိုက္ခင္းေနရာပဲဗ် ´ ဟု ေျပာသျဖင္႕ တအံ႕တၾသ ျဖစ္ရေသးသည္။
ဒါေလာက္ လင္းရိပ္သင္႕ေနေသာေနရာမွာ ဘယ္သီးပင္စားပင္ကမ်ား
ျဖစ္ထြန္းမွာပါလိမ္႕ ဟုလည္း ေတြးမိသည္။ေနာက္ျပီး သူေခၚလာစဥ္က
စိုက္ခင္းရွိတယ္ဆိုျပီး ေခၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ မစိုက္ရေသးတဲ႕ ေနရာလား။
သို႕တည္းမဟုတ္ ရိပ္သိမ္းျပီးေသာ ေနရာေပလား ဟုမူ ကၽြန္ေတာ္ မေတြးတတ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနစဥ္မွာပင္ ျခံကေလးထဲကုိ လူေလးေယာက္ ၀င္လာသည္။ ထို႕ေနာက္
ေနာက္၀င္လာေသာ လူေလးေယာက္အပါအ၀င္ အိမ္ရွင္မိတ္ေဆြျဖစ္သူနွင္႕ ကၽြန္ေတာ္ပါ
ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚ ၀ိုင္းထိုင္လိုက္သည္။ ျပီးမွ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ မိတ္ေဆြက
စကားဆိုသည္။</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
` ကဲ .စိုက္ခင္းကေလးကို စ စိုက္ၾကရေအာင္ ´</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
ကၽြန္ေတာ္႕မွာ
အံ႕ၾသစိတ္ မေျပေသး။ ဒီထဲေရာက္ေနသူမ်ား အားလံုး စိုက္ခင္းစိုက္မည္႕
ပံုသ႑ာန္ကို မေတြ႕ရ။ သူတို႕ ဘာေတြမ်ား စိုက္ၾကမလဲ ။ သူတို႕လက္ထဲမွ ာ
ဘာပ်ိဳးေစ႕ ပ်ိဳးပင္မွ် မျမင္။ သည္ေနရာကလည္း တမန္းညက္သည္႕ ေျမမဟုတ္။
ေရပံုးမပါ။ ေပါက္တူးမျမင္။ စိုက္မည္ဆိုေသာ သူမ်ားကလည္း မန္းက်ည္းရိပ္မွာ
အက်အန ထုိင္လို႕.။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနဆဲမွာပင္ သူတို႕ေတြ
ကၽြန္ေတာ္႕မ်က္စိျဖင္႕ မျမင္ရေသာ ပ်ိဳးပင္မ်ားကို စတင္စုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္
စပ္မိစပ္ရာ စကားစျမည္ ေျပာၾက၊ တျဖည္းျဖည္း စပ္မိစပ္ရာမွ စကားလမ္းေၾကာင္းက
ပန္းတိုင္တစ္ခုဆီ ဦးတည္သြားသည္။ဒီေတာ႕မွ စိုက္ခင္းကေလးကို ကၽြႏ္ေတာ္
ျမင္လာျပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၀င္ေရာက္စိုက္ပ်ိဳးသည္။ ကိုင္းကၽြန္းမွီ
ကၽြန္းကိုင္းမွီ သေဘာျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္
ေရေလာင္းေပးၾကသည္။အဆိပ္ျဖစ္ေစမည္႕ အညြန္႕အေညွာက္ေတြကို
ကူညီခုတ္ထြင္ရွင္းပစ္သည္။မၾကာခင္မွာပင္ ၀ံ႕၀ံ႕ၾကြားၾကြား
ငြားငြားစင္႕စြင္႕ ရင္ဘတ္ထဲက ပ်ိဳးပင္ေတြ အျပိဳင္းအရုိင္းဖူးပြင္႕သီးေ၀ကာ
ေနျခည္ဖ်ဖ်ေအာက္ အားမာန္ေတာက္လာေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုး ပီတိကုိ
ကုိယ္စီ စားသံုးရင္း အလင္းယဲ႕ယဲ႕မွာ အိမ္ရွင္မိတ္ေဆြက သူ႕ရဲ႕
အသီးအပြင္႕ကို ခူးယူခံစားနိုင္ရန္ လႈပ္ေျခြခ်လိုက္သည္။</div>
<br />
စုိက္ခင္းကေလးပါပဲ ။<br />
အလင္းေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေလးျခယ္သထားတယ္။<br />
တေယာသံ လဲ႕လဲ႕ေလးရွိတယ္။<br />
ဂႏၳ၀င္ေျမာက္တဲ႕ ရင္ခြင္ပ်ိဳး အနုပညာမ်ိဳးေစ႕ ရွိတယ္။<br />
အသံမထြက္ေပမယ္႕ ေမွာ္၀င္ေနတဲ႕ ဂီတေတြ ရွိတယ္။<br />
တခုတ္တရ ျဖစ္မိတဲ႕ အသီးအပြင္႕ေတြရွိတယ္။<br />
ဒါဟာ…..စကားစျမည္စိုက္ခင္း<br />
ေရသြန္းေပးပါ ။<br />
ေပါင္းရွင္းေပးပါ။<br />
အလင္းမမဲ႕ပါေစနဲ႕ ။<br />
အေရွ႕မွာ ေနျခည္လ်လ်<br />
အနုပညာပာာ..<br />
ဘယ္ေတာ႕မွ ပိုးမက်နိုင္တဲ႕စိုက္ခင္း ။<br />
ေဟာ………..ဟိုမွာ……….<br />
ေလညင္းခတ္ေနျပီ ။<br />
<br />
အသံလိႈင္းရဲ႕
တုန္ခါမႈအဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္႕ရင္ထဲတြင္ ေဖာ္မျပနိုင္ေသာ
ၾကည္နူး၀မ္းေျမာက္မႈက စိုးမိုးေနသည္။က်န္ရွိေနေသာ သူမ်ားရဲ႕
မ်က္နွာမွာလည္း အျပံဳးကိုယ္စီ ပြင္႕ဖူးေန၏။ ထိုေန႕က စိုက္ခင္းကေလးကေန
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာေတာ႕ ေနကငုပ္လွ်ိဳး မိုးသားတိမ္ေတာင္ ေရာင္စံုကာလာ
ျခယ္သကာျဖင္႕ ၀ါ၀ါနီနီ ေထြလီဆန္းျပား တိမ္သားတို႕
စုေ၀းေနသည္႕အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အိပ္တန္းပ်ံငွက္တစ္အုပ္။ ဆိတ္ဆိတ္ေသြ႕ေသြ႕
ရပ္၀န္းေဒသက စိုက္ခင္းကေလး။ လြင္႕ေမ်ာတိမ္းမူးဖြယ္ရာ ေကာင္းေသာ
၀န္းက်င္ရိပ္၀ယ္ ကြယ္လြန္သူ ဆရာမၾကီး ` ၾကည္ေအး´ ၏ ကဗ်ာတစ္ပိုင္းက
ရင္တြင္းမွာ ရစ္သီလာသည္မို႕ အသံထြက္ကာ ရြတ္ဆိုမိသည္။<br />
<br />
ေနရစ္ေတာ႕ေနာ္ ၊ ေၾကာ႕ေၾကာ႕ကေလး<br /> ငွက္ေတးသံညင္၊ ေျမေပၚစင္ဖိတ္<br /> ေရျပင္ညံ႕အိ၊ သစ္ႏြယ္ျငိခ်ိန္<br />
စိတ္၏အဆာ ၊ ငတ္ျပတ္ဆာေတာ႕<br />
ျပန္လာလည္ပတ္ပါဦးမည္။<br />
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
( ၃ )</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
လက္စိုက္ခင္းကေလးက
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ႕ ေနလံုးမရွိေတာ႕။ ေကာင္းကင္၀ယ္ ၾကယ္သဘင္
ညီလာက်င္း၍ လမင္းပင္ ရႊန္းတင္႕ေနေလျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ခဲ႕ျပီ။ ျပန္ပင္
ျပန္ခဲ႕ေသာ္ျငား အေတြးအိမ္မွာ သူရွိေနေသးသည္။ စိုက္ခင္းကေလး ရွိေနေသးသည္။
လူျဖစ္လာရသည္႕ဘ၀မွာ လူတိုင္းမဟုတ္ရင္ေတာင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ႕
စိုက္ခင္းကေလးေတြ စိုက္ဖူးလိမ္႕မည္ထင္ပါသည္။ ထိုစိုက္ခင္းသည္
ေအာင္ျမင္တာလည္း ရွိေပမည္။ က်ရံုးတာလည္း ရွိေပမည္။ သို႕ေသာ္ျငား
စိုက္ခင္းျဖစ္လာဖို႕ေတာ႕ ပုိင္ရွင္မ်ားသည္ မ်ားစြာေသာ လံု႕လအားထုတ္မႈကို
ျပဳရေပသည္။ တမန္းညက္ရေပမယ္။ ေျမဆီလႊာေကာင္းေတြ ပံ႕ပိုးေပးရမည္။ လိုအပ္ေသာ
အတိုင္းအတာထိ ေရသြန္းေလာင္းရေပမည္။မလိုအပ္ေသာ ျမက္ပင္ ေပါင္းပင္မ်ားကုိ
သုတ္သင္ရွင္းလင္းရေပမည္။ ပိုးမႊားရန္ကို ကာကြယ္ရေပမည္။ သို႕ေပမယ္႕
သီးပြင္႕လာေသာ အသီးအပြင္႕ကိုမူ ကုိယ္တိုင္ စားသံုးရမည္ မစားသံုးရမည္
မေသခ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စိုက္ခင္းေလးေတြ
စိုက္ခဲ႕ဖူးျပီေလာ။ စိုက္ခဲ႕မည္ ဆိုပါလွ်င္ ထိုစိုက္ခင္းက အသီးအပြင္႕ေတြ
ေ၀ခဲ႕ပါ၏ေလာ။ ထိုအသီးအပြင္႕ေတြကိုေကာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္
စားသံုးခြင္႕ ရွိခဲ႕ပါ၏ေလာ။ ထိုအသီးအပြင္႕ေတြက ကုိယ္႕အတြက္ ၊ တစ္ပါးသူအတြက္
အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစမည္႕ အသီးအပြင္႕ေတြ ျဖစ္ေနမည္ေလာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕
ျပန္လည္သံုးသပ္သင္႕သည္ ထင္ပါသည္။</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
ဆရာလူလန္း အမည္ေပးထားေသာ ` စကားစျမည္ စိုက္ခင္း ´ အား ၀င္ေရာက္ ခံစားျခင္းျဖစ္ပါသည္။</div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕.။လြမ္းေနာင္..။ www.lwannaung.co.cc</div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-20060410843096585372012-10-16T06:45:00.002-07:002012-10-16T06:45:30.117-07:00ဖူးပြင္႕လာေသာ အနုပညာပန္းမ်ား<span style="color: magenta;"><span class="font-size-3">`ေပ်ာ္စရာ ရႊင္စရာ ကမၻာ´</span></span><br />
<span style="color: magenta;"><br /></span>
ဖြင္႔ထားတဲ႔ မ်က္စိမွာ သူငယ္အိမ္ဟာ အေရွ႕မွ အေနာက္ ေတာင္မွ ေျမာက္သုိ႔<br />
<br />
ဘဝဟာအဆံုးကစၿပီး အဆံုးမွာဆံုးဖို႔ စလာတယ္<br />
သစ္ရြက္ေတြေၾကြသြားသလား ရထားဟာပ်ံသြားသလား<br />
ေမးခြန္းမ်ားထဲ နားသူငယ္ ႀကီးေကာင္ဝင္လာသလို<br />
<br />
လြင္ျပင္လိုမ်ိဳး သတ္ကြင္းလိုမ်ိဳး တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကပ္<br />
အခိုးတလူလူ အေငြ႕တလူလူ သူတို႕လူတဲ႕လား ေမေမ<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ ငါတို႔ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အဆင္သင့္ရွိမေနခဲ့ၾက<br />
ဒါေၾကာင့္သာ ကေလးေတြဆီကေမးခြန္းေတြထြက္လာတဲ့အခါ<br />
ငါတို႔တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားၾကရစျမဲ<br />
တံခါးေတြ ဖြင့္ပါ နားေတြ စြင့္ပါ ညဟာ အိပ္မက္ကုိသယ္ေဆာင္လာတုိင္း<br />
မနက္ဖန္ဟာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ တံတုိင္းအထပ္ထပ္ျခားေနဆဲ<br />
မလြဲဘူး မမွားဘူး မွန္လည္းမမွန္ဘူး အဆံမပါတဲ့အိပ္မက္ဟာ<br />
ကမၻာကိုသပ္လွ်ိဳေသြးခြဲဖို႔အခ်ိန္တိုင္းႀကံဆ<br />
လူကလူကိုေမြးသလို ကမၻာက ကမၻာကိုေမြးလို႔မရဘူးဆိုတာ<br />
ခဏဆင္းသြားမိတဲ႕သရဖူအလံႀကီးထဲ<br />
အလင္းေတြကမဲမဲတေစၦတစ္ေကာင္သာသာ<br />
တိမ္ညိဳတစ္ခ်က္အလြင္႕ပင္႕ရိႈက္သံတစ္ခ်က္<br />
သန္းေခါင္ဟာ ညထက္နက္နက္သြားတဲ႔ အခ်ိန္တုိင္း<br />
ကမာၻဟာ အရုိင္းအစုိင္းတုိ႔ရဲ႕ ဗုံသံမွာ ျမဴးခုန္ကလုိ႔။<br />
<br />
<br />
မင္းနဒီခ၊ ေမာင္ႏုိင္လင္း၊ လြမ္းေနာင္၊ အဂၢလင္း၊ လူလန္း<br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;"><br /></span>
<span style="color: magenta;"><br /></span>
<span style="color: magenta;"><br /></span>
<span style="color: magenta;"><br /></span>
<span class="font-size-3" style="color: magenta;">` ျမန္မာ႕အင္အား´</span><br />
<br />
<em>စိမ္းစိမ္းရယ္စို႔စို႔</em><br />
<em>ညိဳ႕ညိဳ႕တဲေဝေဝ</em>။<br />
<br />
<strong>ေရွးယခင္ အတိတ္နန္း</strong><br />
<strong>လန္းတဲ့ဒီေျမ။</strong><br />
<br />
<strong>ျမန္မာျပည္</strong><br />
<strong>ဘယာေသြလို႔ ေဝးေစသား။</strong><br />
<br />
အလင္းမပိတ္ပါနဲ႕<br />
ေမွာင္ရိပ္မွာ မခုိခ်င္သူမို႕<br />
ဟိုအရင္ သခင္စိတ္ရယ္နဲ႕<br />
ျငိဳျငင္စြာ ရင္မထိတ္ေစပဲ<br />
ရိုင္းစိတ္ေတြ ယဥ္ေစေအာင္လို႕<br />
မိႈင္းအရိပ္ေတြ စင္ေစေအာင္လို႕<br />
ယဥ္ေဗြခ်ာ တိမ္ယံစြန္းကုိ<br />
ထြန္းလင္းမဲ႕အား ။<br />
<br />
<br />
<span class="font-size-3" style="color: magenta;">`ေရွ႕သို႕ ´</span><br />
<br />
<em>ယုတ္ယုတ္ကယ္ယြင္းယြင္း</em><br />
<strong>လင္းလင္းမဲ့ေမွာင္ေမွာင္။ </strong><br />
<br />
အသိကို အေမွာင္ဖံုး<br />
ရွံဳးတဲ့လူ႕ေဘာင္။<br />
<br />
<strong>စုျပည္ေထာင္</strong><br />
<strong>ခုညီေနာင္ေတြ စည္းလံုးတဲ႕အား ။</strong><br />
<br />
အတည္ေမးရင္ျဖင္႕ <br />
ညီညြတ္ေရးသာ အဓိကေပမို႕<br />
ရွိသမွ်ေ၀ကာ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းရယ္နဲ႕<br />
အမိအလွေျမရြာ အတိတ္မထိုင္းေအာင္ပ<br />
အရိုင္းေဘာင္ အဆိပ္ဖ်န္းလို႕<br />
သမိုင္းေဆာင္ နိမိတ္နန္းကို<br />
လွမ္းၾကစို႕လား ။<br />
<br />
<em> ( ေရာင္နီမွာ ေမွာင္ရီမသန္းေစဖို႕ ။ </em><br />
<em>ကုိယ္စီသာ တူညီအစြမ္းေတြနဲ႕</em><br />
<em> လွမ္းၾကစို႕လား )</em><br />
<br />
<br />
<em>လူလန္း<strong> ။ ေမာင္နိုင္လင္း(ေကာလင္း) </strong>။</em> လြမ္းေနာင္<br />
<br />
(၁၆. ၁၀. ၁၂ ) အဂၤ ါေန႕ နံနက္ ။<br />
<br />
<br />
မွတ္ခ်က္
။လူစံုရင္ ကဗ်ာစုေရးရတာကိုက ေပ်ာ္စရာတစ္ခုျဖစ္ေနတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ
လူစံုတုန္း ေရးလိုက္တဲ႕ကဗ်ာေလးေတြပါ။` ေရွ႕သို႕´ ကဗ်ာရဲ႕ ေအာက္ဆံုးအပိုဒ္က
ဆရာလူလန္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ နွစ္ေယာက္အတူတူ ေရးလိုက္ရက္မိသား
ျဖစ္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖစ္သြားတာကေတာ႕ ဆရာလူလန္းေရာ
ကၽြန္ေတာ္ပါ အအုပ္ကို လွမ္းၾကစို႕လားနဲ႕ အုပ္ထားမိပါတယ္။ ။<br />
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-40994220325377149092012-10-13T07:09:00.002-07:002012-10-13T07:19:20.804-07:00စာအုပ္မ်ားအား ခံစားျခင္း<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
`ေမာင္႕ဘ၀ ညအလားကြယ္ ´</div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ေမတၱာနွင္းဆြတ္ဖ်န္းလို႕</span> <br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ေအးခ်မ္းတဲ႕ ပန္းဖူးငံု</span><br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">လန္း၀င္႕ေမႊးထံု ။</span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ေမတၱာျခံဳ</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">သစၥာလံုပါတဲ႕ နွစ္ဦးသား ။</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ရွင္းခက္ပါသေလ</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ျငင္းလွ်က္ဗ်ာေပြအပူမိျပန္ေပါ့</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">မခ်ိဟန္တမင္ထိန္းကာ</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">စိမ္းခဲ့တကား။</span></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
` သူငယ္ခ်င္းလို႕ပဲ ဆက္၍ေခၚမည္ခုိင္ ´</div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">အရြယ္ေတာ္သက္ငယ္ဘ၀က</span><br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">စြယ္ေတာ္ရြက္ အလွေလးပါခုိင္ ။</span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<span style="background-color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;" style="color: yellow;">တစ္မ်က္ႏွာႏွစ္လႊာျဖစ္</span></span><br />
<span style="background-color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;" style="color: yellow;">တစ္သက္မွာႏွစ္ခါမခ်စ္ခ်င္ဘူး</span></span><br />
<span style="background-color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;" style="color: yellow;">ကိုယ့္သစၥာတိုင္။</span></span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ရင္ထဲက ေမတၱာဆိုင္</span><br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ဟစ္ကာျပိဳင္ ငုိ္ခ်င္မိ ။</span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">တကယ္မမုန္းပါဘူး</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ဘယ္ထံုးဘယ္လိုစံနဲ႔</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ဘယ္လိုဟန္အမွန္ေျပာရပါ့</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ပိုတည္းသူမို႔</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ေမာင္ငိုဆဲပါဒီတစ္ဘဝလံုးမွာျဖင့္</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">အၿပံဳးလြင့္ျပယ္ေႏြစခန္းမွာ</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ခိုင္ေရ</span></span><br />
<span style="background-color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;" style="color: yellow;">လြမ္းစေတြျပည့္။</span></span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
` ပိေတာက္ပြင္႕ဆဲ လသာဆဲ၀ယ္ ´</div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ဝါေရႊရည္လဲ႔အလင္းနဲ႔</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ရင္တြင္းထိသာခဲ့တယ္။</span></span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">အိပ္မက္ဘံု ပမာေလလား</span> <br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ထင္မွားမွတ္ဖြယ္ ။</span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span>
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ေမာင္မေခၚနဲ႕ေတာ႕ေ၀ရယ္</span></span><br />
<span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ေနာင္သံသရာေၾကာ ရွည္မယ္တအား ။</span></span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">မစိမ္းနုိင္ေသာ္လည္း</span><br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ယိမ္းယုိင္စရာ ေပြအမႈရယ္ေၾကာင္႕</span><br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ေဖယခုပင္ လြမ္းအိပ္မက္ကို</span> <br />
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">ဖ်က္ခဲ႕တကား ။</span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;">လြမ္းေနာင္ ။ <span style="color: blue;"><span data-mce-style="color: #ffff00;">ေမာင္နိုင္လင္း ( ေကာလင္း)</span></span><br /> </span></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div data-mce-style="text-align: center;" style="text-align: center;">
<span style="color: blue;"><br /></span></div>
<div data-mce-style="text-align: left;" style="text-align: left;">
<span data-mce-style="color: #ff00ff;" style="color: magenta;"><span data-mce-style="color: #ffff00;" style="color: yellow;"><span style="color: blue;">တစ္ေန႕က
ဆရာေမာင္နုိင္လင္း ( ေကာလင္း ) နဲ႕ ဂရုခ်က္တစ္ခုမွာ
ကဗ်ာအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း သူက ကိုလြမ္းေရ ဆရာဘုန္းဇာတ္ေလးေတြ လက္တန္းကဗ်ာေလး
စပ္ၾကည္႕ၾကေအာင္ဗ်ာ ဆိုရာကေန ဆရာဘုန္း ၀တၳဳသံုးအုပ္ကို ခံစားမိသေလာက္
လက္တန္းစပ္မိတာေလးေတြပါ ။ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိနိုင္ေပမယ္႕ အမွတ္တရ
ျဖစ္စရာမို႕ ခံစားေပးၾကပါဦးလို႕ ။</span><br /> </span></span></div>
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-41176037832369282202012-10-03T02:13:00.000-07:002012-10-03T02:13:02.311-07:00ေလာင္းကစားသမားမပီ၀ိုးတ၀ါး အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အလင္းက ေလာကကမၻာေျမကို
သိမ္းပုိက္၀ါးမ်ိဳထားသည္။ဟိုနားက နီနီ ဒီနားက ၀ါ၀ါျဖင့္ တိမ္စအခ်ိဳ႕ကား
ညေနဆည္းရီပန္းခ်ီကို အနားကြပ္ အလွခ်ယ္ေပးေနသကဲ့သို႕ ရွိေနသည္။
ပတၱျမားတစ္စကဲ့သို႕ ရဲရဲေတာက္ေနသည့္ အနီေရာင္ မ်က္လံုးၾကီးက ေလွ်ာက်
ေပ်ာက္ကြယ္လုလု ရွိေနသည္။ မႈန္ရီ၀ိုးတ၀ါး ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေလွ်ာက္ေနရင္းမွ
ဆည္းဆာ၏ အလွကို ကိုရင္ဣႏၵာ၀ုဓ ခံစားမိလိုက္သည္။ ေနေရာင္မျပင္းေတာ့ေသာ္လည္း
ေန႕လည္က အရွိန္မေသေသးသျဖင့္ ေျမက အပူရွိန္ ဟပ္ေနသည္ကုိ လည္း တဆက္တည္း
သတိျပဳမိလုိက္သည္ ။ ေဘးဘီကို မၾကည့္ေတာ့ပဲ တစိုက္မတ္မတ္ ေလွ်ာက္လာရာမွ
ေရွ႕မွာ မႈိင္းအုပ္အုပ္ျဖင့္ ရြာကေလးကို ေတြ႕ရေတာ့မွ ေျခလွမ္း၏
ျမန္နႈန္းကို ေလွ်ာ့ခ်လုိက္သည္ ။ဇာတိရြာ ။ မိမိ၏ ေမြးဖြာရာ ေဒသ ။ အေမွာင္က
အတန္ပင္ စုိးမိုးခဲ့ျပီမို႕အိမ္တခ်ိဳ႕မွာ မီးခြက္ကေလးမ်ားပင္
ထြန္းညွိထားေလျပီ ။ သြက္သြက္ကေလးပင္ ငယ္ဆရာရင္း ျဖစ္ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားရွိရာ
ေက်ာင္းဆီသို႕ ဦးတည္လာခဲ့သည္။<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
` ေဟ႕ ..ဣႏၵာ၀ုဓ ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ျပန္လာတာလဲ ´<br />
<br />
ေက်ာင္း၀င္းထဲ
၀င္၀င္ခ်င္းပင္ ဆရာေတာ္ဘုရားက သူ႕ကုိ လွမ္းၾကိဳ နႈတ္ဆက္ေနသည္ ။ ဆရာေတာ္
ဘုရားကို ဦးခ်လိုက္ျပီးမွ တုန္ရင္ေနေသာ စိတ္ကို ျငိမ္ေအာင္ထိန္းရင္း
သူေလွ်ာက္ထားလုိက္သည္။<br />
<br />
`တပည့္ေတာ္ လူထြက္မလို႕ ျပန္လာတာပါ ဘုရား ။ တပည့္ေတာ္ကို လူထြက္ခြင့္ျပဳပါ ဘုရား ´<br />
<br />
` ေဟ ´<br />
<br />
ဆရာေတာ္ဘုရား၏
တအံ႕တၾသ ´ ေဟ ´ ဆိုသည့္ အသံၾကီးေၾကာင့္ ကိုရင္ဣႏၵာ၀ုဓ စိတ္နွလံုး
ပူပန္မိသည္ ။ မိမိ လူထြက္လို႕မွ ရပါ့မလား။ ဆရာေတာ္က ထြက္ခြင့္မွ
ျ႔ပဳပါ့မလား ဟုလည္း ေတြးလုိက္မိသည္။ေတြးစရာ အေၾကာင္းကလည္း ရွိေနသည္။ မိမိက
လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္နွစ္ကမွ သာမေဏေက်ာ္ စာေမးပြဲကို တစ္နုိင္ငံလံုး ပထမျဖင့္
ေအာင္ထားသူ ။ရြာက ဒကာ ဒကာမေတြအျပင္ ဆရာေတြ ၊ စာ၀ါလုိက္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း
ကုိရင္ေတြကပါ မိမိအတြက္ ဂုဏ္ယူမဆံုး တျပံဳးျပံဳး ျဖစ္ခဲ႕ရသည့္
ေန႕ေတြျဖစ္သည္ ။ မိမိရဲ႕ ဖခင္ၾကီးနွင့္ မိခင္ၾကီးဆိုလွ်င္ ထိုအေၾကာင္း
ေျပာဖို႕အတြက္ ထမင္းငတ္ခ်င္ငတ္ပါေစ ဆိုျပီး ေၾကြးေၾကာ္သည္ အထိ
ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကသည္။ပဋိယတၱိ သာသနာ တိုးတက္ေရးအတြက္ တစ္ခန္း တစ္က႑ကေန
အေထာက္အကူျပဳမည့္ ၾကယ္ပြင့္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္ ။ ယခု ကိုရင္
လူထြက္ေလလွ်င္ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ယံုၾကည္မႈေတြကို အညြန္႕က်ိဳးေစသလို
ျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္သည္။ မိမိ စိုးရိမ္သလို ဆရာေတာ္ စိုးရိမ္မွာကိုလည္း
ေတြးမိသျဖင့္ စိတ္ထဲ ပူပန္မိျခင္း ျဖစ္သည္ ။မိမိမွာကလည္း မိမိအေၾကာင္းနွင့္
မိမိ ။ရြာကိုပင္ မျပန္ပဲ စာကိုဖိၾကိဳးစားေနရာမွ တစ္ေန႕က မံုရြာသို႕
စပါးလာေရာင္းေသာ ရြာက ပြဲစားနွင့္ေတြ႕မွ မိခင္ၾကီး ေလျဖတ္ေနမွန္း သိရသည္ ။
သူ႕စကားျဖင့္ပင္ ရြာမွာ လက္ခ်ိဳးေရလို႕ရသည့္ သူေဌးေတြထဲတြင္
တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္သည့္ ဖခင္ၾကီးပင္ အေမ့အတြက္ ေဆးဖိုးေထာင္းသျဖင့္ ယခု
စည္းစိမ္ ျပဳတ္လုလုျဖစ္ေနျပီဟု သိရသည္။ဖခင္ၾကီးက လယ္ပစ္ ယာပစ္ျဖင့္
မိခင္ၾကီးကုိ အနီးကပ္ျပဳစုေနရသည္။ မိမိေအာက္မွာကလည္း ေက်ာင္းသား ညီငယ္
နွစ္ေယာက္ ရွိေသးသည္မို႕ မိမိလည္း လူထြက္ဖို႕ စဥ္းစားရျခင္း ျဖစ္သည္။<br />
<br />
`ဟဲ့ ဣႏၵာ၀ုဓ ငါေမးေနတယ္ေလ ´<br />
ဆရာေတာ္ဘုရား၏
အသံၾကားမွ သတိျပန္၀င္လာသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဆူဆူညံညံ အသံမ်ားနွင့္ အတူ
ေက်ာင္း၀င္းထဲသို႕ ရြာထဲက ဒကာ ဒကာမမ်ား ေရာက္လာသည္ ။ ထိပ္ဆံုးမွ
ဦးေဆာင္လာသူ ဖခင္ၾကီးကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ကိုရင္ဣႏၵာ၀ုဓ ရင္ထဲမွာ ` နာ´
သြားသည္။ ဖခင္ၾကီး အေတာ္ပင္ အိုစာသြားေလျပီတည္း ။<br />
<br />
` ကိုရင္ ဘာျဖစ္လို႕ ျပန္လာတာလဲ လူထြက္ခ်င္လို႕ဆို ´<br />
` ကိုရင္ စာေတြ မလုိက္နုိင္လို႕လားဘုရား ´<br />
` ကိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ငဲ႕ပါဦးဘုရား ´<br />
<br />
ေလွ်ာက္ထားသံ
ေမးျမန္းသံေတြၾကားမွာ ေခါင္းမ်ားပင္ ေနာက္ခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္
။ဘယ္သူ႕အေမးကုိမွ တစ္ဦးျခင္းဆီ ေျဖရွင္းျပမေနေတာ့ပဲ ဆရာေတာ္ဘုရားကိုသာ
ဦးတိုက္ ေလွ်ာက္ထားလုိက္မိသည္။<br />
<br />
` တပည့္ေတာ္ကိုသာ လူ၀တ္လဲခြင့္ျပဳပါ အရွင္ဘုရား ´<br />
<br />
<br />
( ၂ )<br />
<br />
ဘ၀ကို
ေလာင္းကစားတစ္ခုနွင့္ ပမာခိုင္းမည္ဆိုလွ်င္ မိမိက ကံၾကမၼာဆိုသည့္
ဒုိင္ဆီမွာ ေအးခ်မ္းေသာ သာမေဏဘ၀ကို အရင္းတည္ျပီး ေလာင္းခဲ့ရသည္ ။ သို႕ေသာ္ စ
ေလာင္းစဥ္ကတည္းက ရြာကဒကာ ဒကာမေတြ ဆရာေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို
အရံႈးအေနျဖင္႕ အဆစ္ထည့္ခဲ့ရေသးသည္ ။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ထုိေလာင္းကစားပြဲမွာ
မိမိအနိုင္ရေနျပီဟု ေအာင္လြင္ ယံုၾကည္မိသည္။ ကိုရင္ လူထြက္ကတည္းက
မဆုိစေလာက္ က်န္ရွိေနေသးသည့္ လယ္ယာေျမမ်ားကို အားစုိက္လုပ္ရင္း
တစ္ဖက္မွလည္း အေဖနွင့္အတူ ေက်ာက္ခြက္ လိုက္ေခြသည္။ ဒီနယ္မွာက အေဖ့လက္ရာက
ေက်ာက္ခြက္(ေက်ာက္ေခြ)က နာမည္ၾကီး ျဖစ္သည္ ။ နယ္တစ္၀ုိက္မွာကလည္း
ေရတြင္းေတြသာ ရွိျပီး ေရတြင္းတူးတိုင္းလည္း ေက်ာက္ခြက္က မျဖစ္မေန
ပါရသည္ဆိုေတာ့ မိမိတို႕မိသားစု အတြက္ေတာ့ မိႈက်င္းေတြ႕သလို ၀မ္းသာရေသာ
ေန႕ရက္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း မိမိ လုပ္အားသန္လာသည္မို႕ ဖခင္ျဖစ္သူအား
နားေစျပီး မိမိတစ္ေယာက္တည္းသာ လုပ္သည္ ။ မိခင္ၾကီး က်န္းမာေရး သက္သာလာသလို
ညီငယ္နွစ္ေယာက္၏ ပညာေရးလမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္တန္းသည့္ ေန႕ရက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ ။<br />
<br />
<br />
` မင္းကို ဆရာမေလး ၀ါ၀ါလိႈင္နဲ႕ လက္ထပ္ေပးခ်င္တယ္။ မင္းဘယ္လို သေဘာရလဲ ေအာင္လြင္ ´<br />
<br />
မိမိအသက္
နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေလးနွစ္အစြန္းတြင္ အေဖ့ထံမွ အထက္ပါ စကားကုိ ေအာင္လြင္
ၾကားခဲ့ရသည္။ အေဖ့စကားအဆံုးမွာ ေအာင္လြင္ အံ႕ၾသေနမိသည္။ ဆရာမေလး
၀ါ၀ါလိႈင္ဆုိသည္က မိမိတို႕ရြာသို႕ ေက်ာင္းဆရာမအျဖစ္ ေျပာင္းလာေသာ
ဆရာမေလးျဖစ္သည္ ။ ယဥ္ဆုိသမွ် လွပသည္မို႕ စိတ္ထဲမွာ တိတ္တခိုးျဖင့္
ေမတၱာမိုး ေစြမိေသာ္လည္း ကုိယ္နွင့္ မထိုက္ဘူးဟု ယူဆသျဖင့္ နႈတ္ခြန္းမွ်
မဟခဲ့။ ယခု ရြာကလူၾကီးေတြနွင့္ မိဘျဖစ္သူေတြက လမ္းေဖာက္ျပန္ေတာ့
ရင္ထဲမွာလည္း ၀မ္းသာမိသည္။ ၀မ္းသာျခင္းနွင့္အတူ ျဖစ္နို္င္ပါ့မလား
ဆရာမေလးဘက္ကေကာ လက္ခံနုိင္ပါ့မလားဟု မ၀ံ႕မရဲ
ေတြးေနမိျပန္သည္။သူစိမ္းတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ဘ၀ႏွစ္ခုကို ေပါင္းစပ္ျပီး
အတူေနထိုင္ဖို႕ ဆိုသည္က နားလည္မႈေတြ အမ်ားၾကီး လိုသည္ ။`အိမ္ေထာင္မႈ
ဘုရားတည္ ေဆးမွင္ရည္ စုတ္ထိုး ၊ ဤသံုးမ်ိဳး ခ်က္မပိုင္လွ်င္ ေနာင္ျပင္ရန္
ခက္မည့္ အမ်ိဳး ´ ဟုပင္ ေရွးစကား ရွိေသးသည္ ။ဆိုခဲ့သလို ဘ၀ကို
ေလာင္းကစားနွင့္ ပမာခိုင္းမည္ဆိုလွ်င္ ယခုအိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္လည္း
ေလာင္းကစား တစ္မ်ိဳးဟု ေအာင္လြင္ထင္သည္။ ဒီေလာင္းကစားပြဲမွာ
အရံႈးမရွိနိုင္ပါဟု မည္သူမွ် အာမ မခံနိုင္ ။ ေနာက္ျပီး မိန္းကေလးဘက္ကိုလည္း
ထည့္တြက္ စဥ္းစားရေသးသည္ ။ သို႕ေပမယ့္ မၾကာေသာ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္
ဆရာမေလးဘက္ကလည္း လက္ခံသည္ ဆိုသျဖင္ မိမိနွင့္ ဆရာမေလး အေၾကာင္းပါခဲ့သည္ ။
နိုင္သည့္ပြဲဟုပင္ ဆိုရေလမည္ ။ မိမိတို႕ အိမ္ေထာင္ေရး
တည္ျငိမ္ခုိင္ျမဲခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ျငား မိမိအသက္ သံုးဆယ္ျပည့္မည့္ နွစ္တြင္
အေဖနွင့္ အေမ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ေလာကၾကီးကို အျပီးအပုိင္ နႈတ္ဆက္
ထြက္သြားတာကေတာ့ ဘ၀အတြက္ ၾကီးမားေသာ ရံႈးပြဲ တစ္ခု ျဖစ္သည္ ။ေျဖသာသည္
တစ္ခုကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ညီအငယ္ဆံုးက တကၠသိုလ္ေရာက္ေနျပီး အလတ္ေကာင္က ဆရာ၀န္
ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ေနာက္တစ္နွစ္မွာပင္ အလတ္ေကာင္ တာ၀န္ျဖင့္
မိမိတို႕ရြာကို စြန္႕ခြါသြားခဲ့သည္ ။ ယခုေတာ့လည္း ျပာရီမႈန္ေ၀ေသာ အတိတ္
ဇာခန္းဆီး ပမာသာ ။<br />
<br />
<br />
( .............................)<br />
<br />
အခ်ိန္ကို
ျပန္ဆန္းစစ္လွ်င္ ညီအငယ္ဆံုးပင္ ပညာစံုရံုတင္မက ၾကင္ယာပါ စံုျပီး
ျမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းသြားတာ နွစ္တို႕ပင္ ၾကာခဲ့ေလျပီ ။ သုိက္၀န္းမႈ မရွိသျဖင့္
အိမ္ေလးက ဆိတ္သုဥ္းလာသည္ ။ တီတီတာတာ ခ်ိဳႏြဲ႕ျပမည့္ သားသမီးလည္း မရိွေတာ့
ပိုဆိုးသည္ဟု ေအာင္လြင္ ထင္သည္ ။ တျဖည္းျဖည္း ဇရာ၏ တိုက္စားျခင္း ခံရသည့္
မိမိ ရုပ္ကိုလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ျပန္လည္ ရႈၾကည့္သံုးသပ္မိသည္ ။ ဒီတိုင္း
ဆက္သြားေလလွ်င္ အစြယ္တေငါေငါနွင့္ ေလာကသားေကာင္ျဖစ္ျပီး သံသရာဆိုသည့္ ေလာကီ
က်ံဳးကေန ရုန္းထြက္နိုင္ဖို႕ရာ လမ္းစမျမင္။<br />
<br />
` အစ္ကုိ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ၊ ေန႕တိုင္းပဲ ၾကည့္ရတာ တမိႈင္မိႈင္နဲ႕ ´<br />
<br />
မိန္းမျဖစ္သူ၏
အေမးကုိ ေျဖၾကားရန္ ေအာင္လြင္ တြန္႕ေနမိသည္ ။ ေျပာသင့္ မေျပာသင့္ကုိလည္း
အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်င့္ေတြးမိသည္ ။ အတန္ၾကာမွ ေျပာမွ သင့္မည္ဟု ယူဆသျဖင့္
ေျပာလုိက္သည္ ။<br />
<br />
` ငါ ဘုန္းၾကီး ၀တ္ခ်င္တယ္ မလိႈင္ ။ အဲ့ ဒါ မလိႈင္ ငါ့ကို ခြင့္ျ႔ပဳ ေပးေစခ်င္တယ္ ´<br />
တံုးတိတိ စကားရဲ႕ အဆံုးမွာ မိန္းမျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္နွာကို အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားတဲ့ အျပင္ ျပံဳးပင္ ျပံဳးေနေသးသည္ ။<br />
<br />
` ေအာင္မေလး ဒါမ်ား အစ္ကုိရယ္ ၊ တမိႈင္မႈိင္ ျဖစ္ေနရလား ။၀တ္ခ်င္ ၀တ္ေပါ့ တစ္ပတ္ျဖစ္ေစ ဆယ္ရက္ျဖစ္ေစ ´<br />
<br />
` မဟုတ္ဘူး မလိႈင္ . ငါဘုန္းၾကီး ၀တ္မယ္ဆိုတာက က်န္ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးကို ေျပာတာ ´<br />
` ရွင္ ´<br />
<br />
`
ဟုတ္တယ္မလိႈင္ ။ ငါတို႕မွာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ သားသမီးလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး ။
မင္းလည္း ရဟန္းဒကာမ ျဖစ္ရတာေပါ့ ။ ငါလည္း သံသရာထြက္ေပါက္ကို ရွာပါရေစ ´<br />
<br />
` ကၽြန္မ စဥ္းစားပါရေစဦး အစ္ကုိရယ္ ´<br />
<br />
ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕
ဆိုျပီး ထြက္သြားေသာ မလိႈင္ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္သာ
ခ်လိုက္မိသည္။ သို႕ေသာ္ျငား မၾကာမီ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္
ေနာက္တစ္နွစ္တိတိ ၾကာေသာအခါ ရဟန္း၀တ္ခ်င္က ၀တ္ပါဟု ခြင့္ျပဳခ်က္ကတိကို
ရခဲ့သည္ ။<br />
<br />
<br />
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@<br />
<br />
အသြင္က
၀၀ကစ္ကစ္ တစ္တစ္ရစ္ရစ္မို႕ ခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္။ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြးမို႕
ခ်စ္ေမႊးရွိသူဟု ဆိုရမည့္ သားျဖစ္သူကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းကို
အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်မိသည္။ တစ္ခ်ိန္လံုး ကေလးလိုခ်င္တာ မရနိုင္ခဲ့ဘဲ ယခုလို
ေလးဆယ္နား နီးကာမွ ကံေပၚကာ သားတစ္ေယာက္ ေမြးလာသည္ ။ သို႕ေသာ္ျငား
မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ မိမိေတာင္းထားသည့္ ရဟန္း၀တ္ခြင့္ ရေလျပီ ။ ကေလးက ယခုမွ
သံုးလသားပင္ ရွိေသး၏ ။ ဆံုးျဖတ္ရမွာ ခက္ပင္ ခက္ေခ်ျပီ ။ ဒီကေလးက မိမိအတြက္
ခ်ိတ္မွာတပ္လုိက္သည့္ ငါးစာကေလးဟုပင္ ေျပာရမည္႕အသြင္ ျဖစ္ေနသည္။
သို႕ေသာ္ျငား အျပစ္မရွိသည့္ ကေလးကိုလည္း ထိုသို႕လည္း အျပစ္မတင္သင့္ဟု
ေအာင္လြင္ ထင္သည္။ ခက္တာက မိမိကလည္း သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားျပီးလွ်င္ မျပင္တတ္ျခင္း
ျဖစ္သည္။ ေတြးရင္းမွ ေခါင္းမ်ားပင္ ေနာက္က်ိက်ိ ျဖစ္လာသည္ ။ တစ္ဖက္က
သားနွင့္မယားအျပင္ ေလာကက်င့္၀တ္ လူ႕က်င့္၀တ္ ဆိုတာၾကီးကလည္း ရွိေနေသးသည္ ။
တစ္ဖက္ကလည္း သံသရာ ေလာကီက်ံဳးၾကီးကေန ရုန္းထြက္ဖို႕ ျပင္ရဦးမည္ ။
အနိုင္အရံႈး အျဖဴအမည္း မသဲကြဲေသးသည့္ ဒီပြဲမွာ ရံႈးလွ်င္ လူေတြရဲ႕
လက္ညိႈးေငါက္ေငါက္ ထိုးကာ ၀ုိင္း၀န္းေျပာဆို ကဲ့ရဲ႕ျခင္းကို ခံရေပမည္။
နိုင္လွ်င္ေတာ့…….အင္း………နုိင္လွ်င္ေတာ့လည္း…….<br />
<br />
` အစ္ကို မ်က္နွာလည္း မေကာင္းပါလား ၊ ေနမေကာင္းဘူးလား ´<br />
` ေကာင္းပါတယ္မလိႈင္ရယ္ ၊ ေနာက္ေန႕ဆိုရင္ မလိႈင္ေျပာတဲ့ တစ္နွစ္ဆိုတာ ျပည့္ေတာ့မွာမို႕ ငါေတြးေနတာပါ ။ သားေလးက တို႕ဘ၀ထဲ ၀င္လာျပီေလ ´<br />
မိမိစကားအဆံုးမွာေတာ့ မလိႈင္က ညိႈးလ်ေသာ မ်က္၀န္းအစံုနွင့္ ျပန္ေျပာရွာသည္ ။<br />
` က်ဳပ္လည္း အဲ့ဒါေျပာမလို႕ အစ္ကိုရယ္ ။ အစ္ကုိ စိတ္မျပတ္ရင္လည္း မ၀တ္ပါနဲ႕လားရွင္ ´<br />
` ေအးပါဟာ….ငါစဥ္းစားပါဦးမယ္ ´<br />
<br />
ေျပာျပီး ေနရာမွ ထလာခဲ့သည္ ။ စိတ္တို႕က ေနာက္က်ိ ရႈပ္ေထြးေနေလျပီ ။<br />
<br />
ေနာက္တစ္ေန႕
နံနက္အေရာက္မွာေတာ့ စိတ္ကို ဒံုးဒံုးခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။ ဒီခရီးကို
မိမိထြက္မွ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။ သံသရာ လိႈင္းဂယက္ကို ျဖတ္မွ ျဖစ္ေပမည္ဟု
ဆံုးျဖတ္ကာ စိတ္ကို ျပန္တင္းလိုက္သည္ ။ မလိႈင္ကေတာ့ မ်က္နွာမေကာင္းရံုမွအပ
ဘာမွ သိပ္မေျပာ ။ တစ္ခုရွိသည္က မိမိရွာထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားသည္
သူတို႕တစ္သက္ စားမကုန္နိုင္တာကေတာ့ မိမိအတြက္ ေျဖသာစရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္ ။
ပုခက္ထဲမွာ အိပ္ေနေသာ သားျဖစ္သူကုိ တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး မ်က္၀န္းအစံုကုိ
ဇြတ္မွိတ္ခ်ကာ အိမ္ကေလးကို ေက်ာခိုင္းလုိက္သည္ ။ေျခ သံုးလွမ္းခန္႕
အေရာက္တြင္ မိမိကို တားျမစ္ျခင္းေပေလာ နႈတ္ဆက္ျခင္းေပေလာ မသိသည့္
သားငယ္ထဲမွ `အဲ့ ´ ဆိုသည့္ အသံနွင့္အတူ ငိုသံကိုပါ ၾကားရသည္။
ယိုင္လုလုစိတ္ကို ေသခ်ာျပန္ထိန္းရင္း ေျခလွမ္းကို
ဆက္လွမ္းရင္းေတြးလိုက္မိသည္ ။ တစ္လွမ္း .. နွစ္လွမ္း… သံုးလွမ္း.....
ေသခ်ာပါသည္ ။ ဒီပြဲမွာ ေလာကပညတ္ထားသည့္ ေလာကက်င့္၀တ္ လူ႕က်င့္၀တ္မ်ားအရ
မိမိရံႈးခဲ့ေသာ္လည္း သံသရာတစ္ေလွ်ာက္အတြက္ ေလာကုတၱရာက်င့္၀တ္အရ ဒီပြဲမွာ
မိမိနိုင္ရမည္။ ပဋိယတၱိ သာသနာေတာ္ တိုးတက္ေရးအတြက္ မိမိ စြမ္းေဆာင္၍
ဒီပြဲကို အနိုင္ယူရေပမည္ ။ ငယ္စဥ္က ပ်က္ကြက္ခဲ့သည့္ တာ၀န္ကို မိမိ ျပန္လည္
ထမ္းေဆာင္ရေပဦးမည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိက ေလာင္းကစားသမား တစ္ေယာက္သာ
ျဖစ္ေပသည္။ ကံၾကမၼာ ဆိုသည့္ဒုိင္ဆီမွာ ဘ၀ကို ေလာင္းေၾကးထပ္သည့္
ေလာင္းကစားသမားသာ ျဖစ္ပါသည္။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ၾကိဳးစားပါဦးမည္ ။<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင့္....လြမ္းေနာင္ ..။ <a data-mce-href="http://www.lwannaung.co.cc" href="http://www.lwannaung.co.cc/">www.lwannaung.co.cc</a><br />
lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2384149479033797252.post-17920075753182410612012-09-26T07:46:00.003-07:002012-09-26T07:46:52.432-07:00ကဗ်ာတိုနွစ္ပုဒ္`ေခတ္ဆိုး ´<br />
<br />
<br />
ဆႏၵကင္းလည္း<br />
အေမွာင္ထဲမွာ<br />
အျမဲေလွ်ာက္ေနရဦးမည္ ။<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
`အိပ္မက္ေၾကြတဲ႕ည ´<br />
<br />
<br />
အလင္းမႈန္ပ်ပ်<br />
ဆိတ္ဖလူးနံ႕ သင္းျမျမ<br />
ဆႏၵေတြ ေျမခ ။<br />
<br />
<br />
ဆႏၵမြန္ျဖင္႕ ..လြမ္းေနာင္ ။<br />
<br />lwannaunghttp://www.blogger.com/profile/10177514975807131738noreply@blogger.com1